Hz. Muhammed (SAV) Efendimiz buyurur ki: “Dünya ahiretin ekinliğidir (tarlasıdır).”
İnsanoğlu ekindir. Azrail (AS) de onu biçendir. Seneler destelerdir. Kıyamet günü de harman yeridir. Cennet ve Cehennem ambardır. Cennetlikleri Cennet ambarına, cehennemlikleri de Cehennem ambarına koyarlar.
Hak Teala (CC) buyurur; “Cehennemlik fırka Cehennem’de, cennetlik fırka da Cennet’tedir.”[1]
Ekinlikte senin vücudun mağrur ve mütekebbir durursa, mağrurluğa kendini kaptırırsan, o hal üzere iken Azrail (AS) gelir, orağı ile seni biçer, korkutur. Seni o desteleri döktükleri çukura götürürler. Orada amelinle başbaşa kalırsın.
Ey kardeşim! Bu hal başına gelmeden buna karsı gerekli tedbirlerini al.
Ne aciptir ki dünyadakiler şimdi bunun hakikatini görmemektedirler. Lakin bilmemezlikle onun ardı sıra canlarını verecekleri gelmektedir. Evliyalar bunun hakikatini görürler. Bu sebepten dünyadan kaçarlar. Kaçmanın hakikisi işte budur; bakmamak ve itibar etmemek. Evliyaullahın da yaptığı budur. Dünyanın çirkin taraflarını görürler, çirkin kokularını duyarlar.
Soracak olursan ki: “Allah (CC) dostlarına dünyalık verildiğinde niçin alırlar?” Elcevap: “Sevdiklerinden almazlar. Bir muhtaca vermek için alırlar. Zira; verene de, verdikleri için kendilerine de sevab olur. İşte aldıklarının sebebi budur.”
Bazı meşayiha sordular: “Bu dünyayı kötülersiniz. Lakin verenlerin verdiklerini, yeter demeksizin alırsınız.” Cevap verdiler ki: “Cehennem’den alır, Cennet’e sarfederiz.”
Dünyaya dalmış olan kimseler, dünya malının çirkin kokusunu, kötü tarafını görmezler. Görmüş olsalardı bu derece muhabbet ederler miydi?
Kirişçileri görmez misin? Dışarıdan gelenler dükkanının çirkin kokusundan kirişçinin yanında hiç durabilirler mi? Dursalar da hiç rahat edebilirler mi? Lakin dükkandakiler, işçi ve ustalar gece-gündüz orada dururlar da hiç o kötü kokuyu işitmezler. “Burada çirkin kokular var” diyenlere, “Hayır. Öyle birşey yok. Olsa bizim de duymamız icab ederdi” diye cevap verirler. Zira bunlar o kokuya alışmışlardır. Onun için “çirkin koku yoktur” şeklinde cevap verirler.
Adem babamız (AS) ile Havva annemiz Cennetten düştükleri vakit bu dünyanın çirkin kokusunu duydular. Akılları başlarından gitti, kırk gün kendilerine gelemediler. Gönülleri döndü, kusacak gibi oldular.
Kaynak: Dön Allah'a ve Resûle, Özün Özü, Sıddık Naci Eren
[1] Şuara S. A.7
İnsanoğlu ekindir. Azrail (AS) de onu biçendir. Seneler destelerdir. Kıyamet günü de harman yeridir. Cennet ve Cehennem ambardır. Cennetlikleri Cennet ambarına, cehennemlikleri de Cehennem ambarına koyarlar.
Hak Teala (CC) buyurur; “Cehennemlik fırka Cehennem’de, cennetlik fırka da Cennet’tedir.”[1]
Ekinlikte senin vücudun mağrur ve mütekebbir durursa, mağrurluğa kendini kaptırırsan, o hal üzere iken Azrail (AS) gelir, orağı ile seni biçer, korkutur. Seni o desteleri döktükleri çukura götürürler. Orada amelinle başbaşa kalırsın.
Ey kardeşim! Bu hal başına gelmeden buna karsı gerekli tedbirlerini al.
Ne aciptir ki dünyadakiler şimdi bunun hakikatini görmemektedirler. Lakin bilmemezlikle onun ardı sıra canlarını verecekleri gelmektedir. Evliyalar bunun hakikatini görürler. Bu sebepten dünyadan kaçarlar. Kaçmanın hakikisi işte budur; bakmamak ve itibar etmemek. Evliyaullahın da yaptığı budur. Dünyanın çirkin taraflarını görürler, çirkin kokularını duyarlar.
Soracak olursan ki: “Allah (CC) dostlarına dünyalık verildiğinde niçin alırlar?” Elcevap: “Sevdiklerinden almazlar. Bir muhtaca vermek için alırlar. Zira; verene de, verdikleri için kendilerine de sevab olur. İşte aldıklarının sebebi budur.”
Bazı meşayiha sordular: “Bu dünyayı kötülersiniz. Lakin verenlerin verdiklerini, yeter demeksizin alırsınız.” Cevap verdiler ki: “Cehennem’den alır, Cennet’e sarfederiz.”
Dünyaya dalmış olan kimseler, dünya malının çirkin kokusunu, kötü tarafını görmezler. Görmüş olsalardı bu derece muhabbet ederler miydi?
Kirişçileri görmez misin? Dışarıdan gelenler dükkanının çirkin kokusundan kirişçinin yanında hiç durabilirler mi? Dursalar da hiç rahat edebilirler mi? Lakin dükkandakiler, işçi ve ustalar gece-gündüz orada dururlar da hiç o kötü kokuyu işitmezler. “Burada çirkin kokular var” diyenlere, “Hayır. Öyle birşey yok. Olsa bizim de duymamız icab ederdi” diye cevap verirler. Zira bunlar o kokuya alışmışlardır. Onun için “çirkin koku yoktur” şeklinde cevap verirler.
Adem babamız (AS) ile Havva annemiz Cennetten düştükleri vakit bu dünyanın çirkin kokusunu duydular. Akılları başlarından gitti, kırk gün kendilerine gelemediler. Gönülleri döndü, kusacak gibi oldular.
Kaynak: Dön Allah'a ve Resûle, Özün Özü, Sıddık Naci Eren
[1] Şuara S. A.7