Öncelikle Mesajımı dikkate alıp okuduğun için hepinize çok teşekkür ederim.
Ben 32 yaşında 2 çocuk sahibi bir insanım. Evet gerçekten bir insanım. Her zaman sorduğum soru şudur" insan doğduk ama olabildik mi?" Ben bu sorunun her zaman cevabını kendi kendime evet ben insan doğdum ve insan olacağım diye düşündüm. Hep iyi bir insan olmak istedim.Karşıma her ne kadar kötü olumsuz şeylerde çıksa hiç insanlığımdan ödün vermedim.İnsanlar hep hayatta yükselişler ve düşüşler yaşar bende şimdi düşüş yaşamaktayım. Hayatta 14 yaşından itibaren hep çalıştım her işi namusumla emeğimle yaptım.Çaresizlik nedir bilir misin bilmiyorum ama ben şuan çok çaresiz bir şekilde bu mesajı yazıyor olmanın acısını yaşıyorum içimde. Bundan 5 ay öncesie kadar iyi bir iş iyi bir çevrem ve lüks değil fakat kendi yağımda kavrulan iyi bir yaşıntım vardı , sonrasında ticaretle uğraştığım için alacaklarımı alamadım,birkaç sahte çek verdiler karşıma hep adi kötü insanlar çıktı,benimde ticarette bazı hatalarım oldu tabiki ve işlerimi alt üst ettiler yinede olsun düzelir ben yaparım ben bunun üstesiden gelirim dedim ta ki 1,5 yaşındaki oğlum hastalanıncaya kadar
İnsanın hayatında evladından daha öncelikli daha üstün ne olabilir ki? Benim içinde öyleydi ve her şeyimi bırakıp dünyalar tatlısı oğlum iyileşsin diye o hastane senin bu hastane benim dolandım durdum.Onun hastanedeki her bakışı beni öldürüyordu içimi çok ama çok yakıyordu.Oğlum Allahıma çok şükür şimdi daha önceki durumundan iyi.Oğlumu iyileştirdim ama ticaret yaptığım insanlara zarar verdim alacaklarımı alamadım bunun için borçlarımı ödeyemedim iş yerimdeki herşeyim gitti,arabam gitti ticari itibarım bitti bankalarda kredilerim bitti,ev kiralarımı yatıramadığım için şuan evimede gidemiyorum gitsemde elektriğim suyum doğalgazım kapalı oğlum sürekli makinayla ilaç alması gerektiği için elektiriği olan bir evde kalmamız gerekiyordu ablamlarda kalıyorum. Şuan gidecek bir evimiz yiyecek ekmek paramız oğlumuza bez mama paramız hatta hamile olan eşimi doktora götürecek param bile yok anlayacağınız bir insanın en dip noktasındayım Allah kimseyi bu duruma düşürmesin dostumuda,düşmanımıda.İçerisinde bulunduğum durum çok ama çok kötü.Bunu sizlere neden anlatıyorum siz siz olun gerçek bir melek olun ve eşinizin her zaman yanında olun.Hani evlenirken bir söz veriyorsunuz yaa iyi günde kötü günde diye bunu sadece söylemde tutmayın.Siz insanlığınızdan Melekliğinizden ödün vermeyin bu yazdıklarım harfiyen doğru daha yazmadığım çok şey var eğer erkeğiniz benim düştüğüm duruma düşerse bir eş olarak önce siz ona sahip çıkın destek olun eğer ondan desteğinizi azıcık olsun çekerseniz emin olun bütün sorunlardan daha büyük acı verir ona.Eşim bir erkeğin başına gelebilecek en güzel en iyi eş. Ona yaşattıklarıma hiç gocunmadı hep sen düzeltirsin sen yaparsın ben sana inanıyorum diye güç vermeye çalışıyor. Şimdi ona her baktığımda içim çok yansada,içimden ben dünyanın en şanslı erkeğiyim diyorum.Bu yazdıklarım geçmiş yada bir hikaye değil inanın şuan yani 12.01.2012 tarihinde yaşadığım şeyler. Sadece kimseye dökemediğim içimdekileri dökmek istedim ve dökerkende sizler birazcık düşünün istedim. Mesajımı dikkate aldığınız için tekrar teşekkür ederim .
Ben 32 yaşında 2 çocuk sahibi bir insanım. Evet gerçekten bir insanım. Her zaman sorduğum soru şudur" insan doğduk ama olabildik mi?" Ben bu sorunun her zaman cevabını kendi kendime evet ben insan doğdum ve insan olacağım diye düşündüm. Hep iyi bir insan olmak istedim.Karşıma her ne kadar kötü olumsuz şeylerde çıksa hiç insanlığımdan ödün vermedim.İnsanlar hep hayatta yükselişler ve düşüşler yaşar bende şimdi düşüş yaşamaktayım. Hayatta 14 yaşından itibaren hep çalıştım her işi namusumla emeğimle yaptım.Çaresizlik nedir bilir misin bilmiyorum ama ben şuan çok çaresiz bir şekilde bu mesajı yazıyor olmanın acısını yaşıyorum içimde. Bundan 5 ay öncesie kadar iyi bir iş iyi bir çevrem ve lüks değil fakat kendi yağımda kavrulan iyi bir yaşıntım vardı , sonrasında ticaretle uğraştığım için alacaklarımı alamadım,birkaç sahte çek verdiler karşıma hep adi kötü insanlar çıktı,benimde ticarette bazı hatalarım oldu tabiki ve işlerimi alt üst ettiler yinede olsun düzelir ben yaparım ben bunun üstesiden gelirim dedim ta ki 1,5 yaşındaki oğlum hastalanıncaya kadar
İnsanın hayatında evladından daha öncelikli daha üstün ne olabilir ki? Benim içinde öyleydi ve her şeyimi bırakıp dünyalar tatlısı oğlum iyileşsin diye o hastane senin bu hastane benim dolandım durdum.Onun hastanedeki her bakışı beni öldürüyordu içimi çok ama çok yakıyordu.Oğlum Allahıma çok şükür şimdi daha önceki durumundan iyi.Oğlumu iyileştirdim ama ticaret yaptığım insanlara zarar verdim alacaklarımı alamadım bunun için borçlarımı ödeyemedim iş yerimdeki herşeyim gitti,arabam gitti ticari itibarım bitti bankalarda kredilerim bitti,ev kiralarımı yatıramadığım için şuan evimede gidemiyorum gitsemde elektriğim suyum doğalgazım kapalı oğlum sürekli makinayla ilaç alması gerektiği için elektiriği olan bir evde kalmamız gerekiyordu ablamlarda kalıyorum. Şuan gidecek bir evimiz yiyecek ekmek paramız oğlumuza bez mama paramız hatta hamile olan eşimi doktora götürecek param bile yok anlayacağınız bir insanın en dip noktasındayım Allah kimseyi bu duruma düşürmesin dostumuda,düşmanımıda.İçerisinde bulunduğum durum çok ama çok kötü.Bunu sizlere neden anlatıyorum siz siz olun gerçek bir melek olun ve eşinizin her zaman yanında olun.Hani evlenirken bir söz veriyorsunuz yaa iyi günde kötü günde diye bunu sadece söylemde tutmayın.Siz insanlığınızdan Melekliğinizden ödün vermeyin bu yazdıklarım harfiyen doğru daha yazmadığım çok şey var eğer erkeğiniz benim düştüğüm duruma düşerse bir eş olarak önce siz ona sahip çıkın destek olun eğer ondan desteğinizi azıcık olsun çekerseniz emin olun bütün sorunlardan daha büyük acı verir ona.Eşim bir erkeğin başına gelebilecek en güzel en iyi eş. Ona yaşattıklarıma hiç gocunmadı hep sen düzeltirsin sen yaparsın ben sana inanıyorum diye güç vermeye çalışıyor. Şimdi ona her baktığımda içim çok yansada,içimden ben dünyanın en şanslı erkeğiyim diyorum.Bu yazdıklarım geçmiş yada bir hikaye değil inanın şuan yani 12.01.2012 tarihinde yaşadığım şeyler. Sadece kimseye dökemediğim içimdekileri dökmek istedim ve dökerkende sizler birazcık düşünün istedim. Mesajımı dikkate aldığınız için tekrar teşekkür ederim .