Derin bir iç çekti kadın serin bir yaz akşamında camın kenarından uzaklara bakarken. Hiç dönmeyecek birini bekliyordu. Aynı anda başka bir şehirde beklendiğini unutmuş bir adam sonsuz gibi duran karanlık denizi seyrediyordu.
Şimdi aralarına büyük mesafeler girmiş bu iki yürek
kısa zaman önce sadece birbirleri için çarpıyordu. Biraz daha dayanabilseler
bugün üç yılı bitirmiş olacaklardı. Gözü hep telefondaydı kadının her arayanı sevdiği adam sanıyor kalbi hızla çarpıyordu. Vakit geçtikçe umudunu kaybetti. Bir gün daha dönmeyecek birini bekleyerek sona ermişti ve kim bilir ne zaman geçecekti içindeki bu yararsız umut?
Bu yazıyı okuyan kaç çift göz
geçmişte bir yola saplanıp kalmıştır? Bir pencere kenarından gece demeden
gündüzü görmeden bekleyip durmuş kaç yürek vardır? Ve hala kaçı beklemektedir? Bu yüzden caddeye bakan evleri sevmem ben. O yoldan beklenen hariç herkes gelip geçer. Köşeyi dönen bütün yabancılar
bir an için özlenen kişiye benzerler. Yüzleri seçilmese de uzaktan boyları endamı yürüyüşleri andırır. İnsanın midesine kramplar girer o anda bir tebessümlü heyecan yerleşir yüzüne
sadece birkaç saniye
geldiğini zannedip sevinir bekleyen. Oysa ne demiştir Yahya Kemal Beyatlı şiirinde: “ Birçok gidenin her biri memnun ki yerinden
çok seneler geçti
dönen yok seferinden..”
Beklemek zaten zor eylemdir ama dönmeyecek birini beklemek nafile bir çabadan öteye gidememiştir hiç. Sevdanın asaletine ne kadar yakışıyor olsa da
bir yaşamı törpülemektir yararsız bekleyişler.
Beklemek
zarif bir ruha
büyük gönüllere yakışır elbette. Kendinden vazgeçerek
soyunarak üstünlüğünden ve egosunu kırarak bekler insan. Kim bilir kaç tohum filizlenir
serpilir
büyür
çiçek açar o zaman aralığında? Uzun bekleyişlere sabrederken
kendisi bekleyiş olur bazen kişinin. Gerçekten sadece bir ümit
bir kavuşmanın sarılma anına bağlı hayallerle mi böylesine inatçı durabilir insanoğlu? Beklemek kadar ısrar ve inatla yapılan başka kaç eylem vardır ki?
Bazen kabullenmek gerekir
dönmeyecek birini beklemek
bir çeşit intihar gibidir. Giden
sevildiği kalbi terk etmeyi seçtiyse
geri gelişi bekleyene daha büyük yaralar açacak demektir.
Her şeye rağmen
yaşamın içinden bir lezzettir beklemek
yüreği bükerek eğiten
sabrı öğreten
ruhu geliştiren bir zaman yolculuğudur; eğer bekleyişi hayatın kendisi haline getirmemişse insan…
Şimdi aralarına büyük mesafeler girmiş bu iki yürek
Bu yazıyı okuyan kaç çift göz
Beklemek zaten zor eylemdir ama dönmeyecek birini beklemek nafile bir çabadan öteye gidememiştir hiç. Sevdanın asaletine ne kadar yakışıyor olsa da
Beklemek
Bazen kabullenmek gerekir
Her şeye rağmen