Şimdi şakaklarımıza karlar yağdı , yürümemiz yavaşladı.İhtiyar olduk.
Hiçbirşey eskisi gibi değil.
Uğruna yaşadığımız herşey bizden yavaş yavaş uzaklaşıyor.
Çocuklarımız şimdi kendi yollarını adımlıyor , kendi merdivenlerinin
basamaklarında oyalanıyorlar.
Bir zamanlar bizim yaptıklarımızı yapıyorlar.
Hayallerine merdiven kuruyorlar , sevdalarının zirvesine tırmanıyorlar.
Ve sevdiklerimiz , basamakları birlikte adımladığımız akranlarımız ,
akrabalarımız , dostlarımız bir bir göçüyorlar buradan.
Daha bir yalnızız şimdi . Kendimizle başbaşayız .
Ölümle yüz yüzeyiz şimdi ;
Hani şu uzaktaki ölümle , gençlikte bir türlü
kendimize yakıştıramadığımız mezara dönük yüzümüz.
Şair Paul Verlaine'nin sorusunu ilk basamakta sormalı değil miydik ?
İşte hayat !
Aç gözünü gör;
Bak ne kadar sade .
Sen ki durmadan ağlarsın
Döversin dizini .
Gel söyle bakalım ne yaptın ...Nettin gençliğini ?
Dikkat ! Merdivendeyiz ! Düşebiliriz !
Semine Demirci
Hiçbirşey eskisi gibi değil.
Uğruna yaşadığımız herşey bizden yavaş yavaş uzaklaşıyor.
Çocuklarımız şimdi kendi yollarını adımlıyor , kendi merdivenlerinin
basamaklarında oyalanıyorlar.
Bir zamanlar bizim yaptıklarımızı yapıyorlar.
Hayallerine merdiven kuruyorlar , sevdalarının zirvesine tırmanıyorlar.
Ve sevdiklerimiz , basamakları birlikte adımladığımız akranlarımız ,
akrabalarımız , dostlarımız bir bir göçüyorlar buradan.
Daha bir yalnızız şimdi . Kendimizle başbaşayız .
Ölümle yüz yüzeyiz şimdi ;
Hani şu uzaktaki ölümle , gençlikte bir türlü
kendimize yakıştıramadığımız mezara dönük yüzümüz.
Şair Paul Verlaine'nin sorusunu ilk basamakta sormalı değil miydik ?
İşte hayat !
Aç gözünü gör;
Bak ne kadar sade .
Sen ki durmadan ağlarsın
Döversin dizini .
Gel söyle bakalım ne yaptın ...Nettin gençliğini ?
Dikkat ! Merdivendeyiz ! Düşebiliriz !
Semine Demirci