Dert bir değil elvan elvan, sinemi sarmış hicran. Sükût ve mahmurlaşmış bir gece ağır ağır yanaşıyor pencereme. Yitirilmiş anlar sırtımda, gözlerimse yüreğinin kapısında. Nöbetlerdeyim...
Süleyman’ın ilinde, Züleyha’nın sarayında yoksa Sevr’de dostunla dizdize misin? Ey Ruh-u Revan bir terennüm eyle de fermanım dinsin. Bulutlar bekleşmede. Ses ver de yağmurlara hasret gönlüm yeşersin. Ey serap çıkma karşıma! Vakit dar sahrayı aşayım, oyalama beni…
^yemin olsun şemse ve onun aydınlığına!^ Bulutlar fer fecirde çiğdemlere inmiş, rüzgâr bilmem nereden gelmiş, balıkların gözü arkada göçememiş.^ve onu örttüğü zaman geceye!^ Karanlığın nöbetçisi hilâle dönmüş hasretinden.^Hem yere ve onu döşeyene!^ Vuslat derken ben güneş yerlere düşmüş. Göklere değen minareye bir dal uzanmış, ötelere eriştir nidası sarmış bir serçeyi.^Ve nefse ve onu düzenleyene!^ Alevler içinde odunlar sıcacık yaparken haneyi o köşede üşüyor şimdi, elinde tesbih belli ki düğün gününü hesaplıyor. Adımlarını sıklaştıran genç nefeslerine adını katıyor…
Ey sükût-u sebebim! Boğazdan geçen gemi kayboluncaya, karıncalar kış uykusundan dönene kadar. Ben diyeyim gün ağarana kadar, sen deyiver yeter ki: bekle! ^Sonra da ona günahını ve takvasını ilham edene!^ İlle ızdırap diyorsan amenna, halim tercümandır nice zamandır buna. Akan gözyaşlarımı dindiren Sen’sin, vuslatım ne zaman? Aya astım umudumu, beklemelerdeyim…
Çiçeğe değene bal varsa, reyhana giren rayiha tütüyorsa, aşka giren canan oluyorsa; ey Yar’ın dostu! Uzat elini öpeyim tesellim olsun, lâl olsun dudaklarım, sükûtum olsun vuslatım. Gözlerine dalayım müsaade buyur, bir süzeyim seni. Anlatıver Sevr gecesini Ey Yar-ı Gar! Yakup kavuştu, İsa müjdesiyle buluştu, Meryem sükûtla erdi huzura. Hani dedi ya masumca; keşke toprak olsaydım! Dönülmez bir yolda, demir atmışım limana…
Avuçlarımla yüreğimi de açtım. Secdeler şahidim, sessiz haykırışım Sana. Boynumu eğdim yoluna, Sende dirilmek için. Masivadan geçtim, her şeyimi bırakıp koşarak Sana geldim. Acıtsa da kanatsa da yıksa da hazırım zulme. Kabulümdür cefa.
Âşıkların bu yolda levha. Bir Yunus saflığıyla Leyla oldum çöllerdeyim. Avare değil, dilenciyim. Tende değil, Sendeyim…
Beynimde bir sancı… Fermanımı duydu kuşlar, geri döndü bulutlar. Bir fırtına habercisi rüzgâr amade olmak ister. İlahi seslenişe dalmışım, ^Rabbin seni ne terk etti, ne de darıldı…^
Süleyman’ın ilinde, Züleyha’nın sarayında yoksa Sevr’de dostunla dizdize misin? Ey Ruh-u Revan bir terennüm eyle de fermanım dinsin. Bulutlar bekleşmede. Ses ver de yağmurlara hasret gönlüm yeşersin. Ey serap çıkma karşıma! Vakit dar sahrayı aşayım, oyalama beni…
^yemin olsun şemse ve onun aydınlığına!^ Bulutlar fer fecirde çiğdemlere inmiş, rüzgâr bilmem nereden gelmiş, balıkların gözü arkada göçememiş.^ve onu örttüğü zaman geceye!^ Karanlığın nöbetçisi hilâle dönmüş hasretinden.^Hem yere ve onu döşeyene!^ Vuslat derken ben güneş yerlere düşmüş. Göklere değen minareye bir dal uzanmış, ötelere eriştir nidası sarmış bir serçeyi.^Ve nefse ve onu düzenleyene!^ Alevler içinde odunlar sıcacık yaparken haneyi o köşede üşüyor şimdi, elinde tesbih belli ki düğün gününü hesaplıyor. Adımlarını sıklaştıran genç nefeslerine adını katıyor…
Ey sükût-u sebebim! Boğazdan geçen gemi kayboluncaya, karıncalar kış uykusundan dönene kadar. Ben diyeyim gün ağarana kadar, sen deyiver yeter ki: bekle! ^Sonra da ona günahını ve takvasını ilham edene!^ İlle ızdırap diyorsan amenna, halim tercümandır nice zamandır buna. Akan gözyaşlarımı dindiren Sen’sin, vuslatım ne zaman? Aya astım umudumu, beklemelerdeyim…
Çiçeğe değene bal varsa, reyhana giren rayiha tütüyorsa, aşka giren canan oluyorsa; ey Yar’ın dostu! Uzat elini öpeyim tesellim olsun, lâl olsun dudaklarım, sükûtum olsun vuslatım. Gözlerine dalayım müsaade buyur, bir süzeyim seni. Anlatıver Sevr gecesini Ey Yar-ı Gar! Yakup kavuştu, İsa müjdesiyle buluştu, Meryem sükûtla erdi huzura. Hani dedi ya masumca; keşke toprak olsaydım! Dönülmez bir yolda, demir atmışım limana…
Avuçlarımla yüreğimi de açtım. Secdeler şahidim, sessiz haykırışım Sana. Boynumu eğdim yoluna, Sende dirilmek için. Masivadan geçtim, her şeyimi bırakıp koşarak Sana geldim. Acıtsa da kanatsa da yıksa da hazırım zulme. Kabulümdür cefa.
Âşıkların bu yolda levha. Bir Yunus saflığıyla Leyla oldum çöllerdeyim. Avare değil, dilenciyim. Tende değil, Sendeyim…
Beynimde bir sancı… Fermanımı duydu kuşlar, geri döndü bulutlar. Bir fırtına habercisi rüzgâr amade olmak ister. İlahi seslenişe dalmışım, ^Rabbin seni ne terk etti, ne de darıldı…^