DEDEM VE KİLİTLİ KUTU
Benden yaşlımı yaşlı, ufak, yıpranmış görünümüne inat sağlamlığıyla ve oyuklarıyla evimiz de adından çokça söz ettiren bir kilitli kutu var şuan elimde...
Küçüklüğümün en haşere zamanlarında dedem hediye etmişti bana... O zamanlar pek önemsemezdim o kilitli kutuyu, hatta bir keresinde canım sıkılmıştı da yapcak birşeyim yok diye elime taş alıp kırmıştım kilit yerini... Yaptığım çok marfetli birşeymiş gibi de ailede kim var kim yoksa göstermiştim yaptığım rezaleti, özellikle de dedeme... Dedem gördüğü an o kilitli kutuyu öylece, gözleri dolmuştu ve elimden bir hışımla almıştı.. Kaç gün ne odadan çıktı, ne de benimle bir araya geldi. En sevdiğim dedem benimle konuşmuyor, oyun oynamıyordu açıkçası bu da zoruma gidiyordu. Neydi ki bana bu kadar kızmasına sebep olduran, altı üstü tahtadan yapılmış oymalı bir kilitli kutu değil mi? Sabahlara kadar düşünürdüm ama kutuya olan düşkünlüğünü bir türlü çözemezdim. Bir sabah uyandığım da kutumun kilidi yenilenmiş halde yastığımın yanında buldum, kutu artık elimdeydi ama yolunda gitmeyen birşeyler vardı. Teşekkür etmek için dedemin yanına gittiğim de dedemi hiç bir yerde bulamamıştım, nerdeydi ki diye düşündüğüm de annem evi arayıp dedemi tansiyonundan dolayı hastaneye kaldırdıklarını bildirmişti. Dedem eve gelene kadar hep vicdan azabı çektim durdum onu üzdüğüm için... Peki bu kutunun sırı neydi onu da merak ediyordum. Dedem taburcu olacağı gün kutuyu incelemeye başladım, içini açtığımda dedemden bana bırakılmış bir yazı olduğunu gördüm... İçinde şunlar yazılıydı;
Güzel torunum, nenen öldüğünde tüm sıkıntımı içime attığım dönemler de kimseyle konuşmaz oldum ve Rahman olan yaradana her gece yazı yazmam gerektiğini ama yazılarımı kimsenin okumasını istemediğim için bana kilitli bir kutunun lazım olduğunu, ancak o nasip ederse olacağını bildiğim için dua ederdim... Bir sabah uyandığım da bu oymalı kilitli kutuyu yanımda buldum, çok şaşırdım... Rabbime dua ettim kimden geldiğini rüyamda görmeyi nasip etsin diye... Rabbim onu da kabul etti ve ak sakallı bir adam bana "kutunun oyuğunda yollayanın adı yazılıdır" dediği an, besmeleyle kalkarak kutuya baktım. O kutunun üzerinde evladım, o kutunun üzerinde "Allah yazıyordu, Allah azze ve celle" diyerek sözlerini bitiriyordu.
Gözyaşlarım akıyordu ve içim Allah diyerek titriyordu minicik bedenimle...Allah sevgsi kapladı tüm bedenimi ve ruhumu, hemen Kuran-ı Kerim öğrenmeye başladım dedemden, kutu da ki o yazıyı bir kere de olsun ben okuyabilmek için...
Dedem mutluydu....
Bende...
Kilitli kutumun kilidi sağlamdı...
Benim de imanım öyle..
Şuan 60 yaşındayım ve bir ayağım çukurda günlerimi sayıyorum artık... O kilitli kutuya belki dedem gibi içimde saklı tuttuklarımı yazıp koyamadım ama 3 mektup yazıp koydum içine, öldüğümde mektuplar yerine ulaşsın diye... Rabbime olan mektup, onun Rasulu'ne olan mektup ve dedeme yazdığım mektup...Bu üç mektubun içinde neler yazıyor merak ettiniz değil mi? Kusura bakmayın ama söylemem, onlar sadece benim ve kilitli kutumun arasında... Ama şu kadarını söyleyeyim size; Rabbinize sığının ve her zaman duayla, şükürle ve zikirle karşılayın. Aman mü'min kardeşlerim şunu da unutmayın; Rahman olan Allah yürekten ve tüm inancıyla dua eden bir kulunun elini boş çevirmez... Yalnız ve yalnız ona sığının, o herşeyi gören, bilen ve işitendir çünkü...
YAZAN: HURİYE ÖZDEMİR
