Efendimiz (sallallahu aleyhi ve sellem), Allah’ın hususî olarak yarattığı ısmarlama bir insandır O’nun bir insan olarak aramıza katılışı bizler için en büyük bahtiyarlıktır
İnsanlık O Sultanı anladığında ve O’na tabi olduğunda hakiki insanlığa erecektir Zira Kur’an, O’nun yüce bir ahlâk üzere yaratılmış olduğunu haber veriyor:
“Kasem olsun ki sen yüce bir ahlâk üzere bulunuyorsun” (Kalem, 68/4) Allah Rasulü, bu yüce ve yüksek olan ahlâkı yaşamada dişini sıkmış, bıktırıcı, usandırıcı ve tedirgin edici hadiseler karşısında asla darılmamış ve kırılmamış, alabildiğine bir zindelik içinde daima Allah’ın emirlerini yaşamış ve bu mevzuda mukavemet göstermiştir Ne olumsuz esintiler O’nu yıldırmış ne de müspet taraftan gelen mükellefiyetler O’nu bıktırmıştır O, her türlü bela ve musibetlere karşı daima dayanmış, onlara göğüs germiş ve böylece ahlâkın en yücesiyle serfiraz olduğunu göstermiştir
Cenab-ı Hakk’ın kuluna yüklemiş olduğu mükellefiyetler karşısında kulun dayanması ve darılmaması önemli bir ahlâki yüceliktir İşte en başta Rasûlü Ekrem bunu yapmıştır O, bütün insanlığı hak ve hakikate davet vazifesiyle görevlendirildiği zaman, “Kime ne anlatacağım?” “Beni kim dinler?” demeden, insanların içine yönelmiş, hak ve hakikati neşretmiştir Musibetler yer yer O’nu tehdit eder hale gelmiş; fakat O, bunların hiçbirinde en ufak bir yılgınlık göstermemiş, Rabb’isine karşı kullukta daima ciddi bir teslimiyet içinde vazifesini yerine getirmeye çalışmıştır
Dayanma ve darılmama, yılgınlık göstermeme ve gönül verilen şeyde sonuna kadar sebat etme mevzuunda Allah Rasulü’nün hayatında örnek gösterilebilecek pek çok tablo vardır Ancak biz, bunlardan sadece iki tanesini sizinle paylaşmak istiyoruz
“Allah babanı zayi etmeyecek”
Şimdi gelin hep beraber Mekke’ye doğru bir yolculuğa çıkalım Allah Rasulü, ciddi bir vakar ve teslimiyet içinde Rabb’isine kulluk yapmak üzere Ka’be’ye doğru geliyor Beytullah’ta secde için mübarek başını yere koyuyor Gözyaşları içinde kavminin kurtulması için dua dua yalvarıyor Bu sırada kırılası bir el, kesilmiş bir devenin işkembesini sürükleye sürükleye getirip Rasûlü Ekrem’in başının üzerine koyuyor İşkembenin pis suları Allah Rasulü’nün başından yüzüne ve sırtına doğru akmaya başlıyor Etraftaki insanlar ise bu manzara karşısında birbirlerine dayanarak katıla katıla gülüyorlar Neden sonra Allah Rasulü’nün kızı geliyor Ciddi bir teessür içinde gözleri dolu dolu oluyor İşkembeyi babasının üzerinden alıp atıyor ve adeta gözyaşlarıyla Efendimiz’in kirlenen mübarek tenini yıkamaya çalışıyor Kızının derin bir üzüntü ve keder içinde ağladığını gören Rahmet Peygamberi ona şöyle diyor: “Lâ tebkî yâ büneyyete fe innallahe lâ yudayyiu ebâke - Kızcağızım! Sakın korkup endişe etme Allah senin babanı zayi etmeyecek”
Peygamber’in (sas) yüzünden kanlar akıyor
Şimdi de Uhud’a uğrayalım İşte bakın Mekkeli müşrikler, okçusu, silahşoru, süvarisi ve piyadesiyle hücum ediyorlar Bu sırada talihsiz bir el Efendimiz’in mübarek başındaki miğferini kırıyor Miğferin halkaları Allah Rasulü’nün yanağını delip dişini kırıyor Manzarayı gören Ebu Ubeyde hemen ileri atılıyor Efendimiz’in yanağına batan halkaları dişleriyle sökeyim derken onun da dişleri kırılıyor Ancak o, bunu bir şeref olarak görecek ve hayatının sonuna kadar da kırık dişleriyle iftihar edecektir
Hak ve hakikate davet ettiği bir cemaat tarafından hücuma ve taarruza maruz kalmış Nebiler Nebisi, bir yandan kanlarını silerken, diğer yandan da “Allah’ım! Kavmime hidayet ver Çünkü onlar bilmiyorlar!” diye Allah’a dua dua yalvarıyordu
Evet, bizler de, Allah’ın bize yüklediği mükellefiyetler karşısında, yoluna baş koyduğumuz Peygamberimiz gibi dayanıp sabretmeli, canımızı sıkıp bizi çileden çıkaran hadiseler olduğunda darılıp kırılmamalı, ne olursa olsun yılgınlık göstermemeli, her durumda azimli ve kararlı olmalıyız
Ali Demirel
İnsanlık O Sultanı anladığında ve O’na tabi olduğunda hakiki insanlığa erecektir Zira Kur’an, O’nun yüce bir ahlâk üzere yaratılmış olduğunu haber veriyor:
“Kasem olsun ki sen yüce bir ahlâk üzere bulunuyorsun” (Kalem, 68/4) Allah Rasulü, bu yüce ve yüksek olan ahlâkı yaşamada dişini sıkmış, bıktırıcı, usandırıcı ve tedirgin edici hadiseler karşısında asla darılmamış ve kırılmamış, alabildiğine bir zindelik içinde daima Allah’ın emirlerini yaşamış ve bu mevzuda mukavemet göstermiştir Ne olumsuz esintiler O’nu yıldırmış ne de müspet taraftan gelen mükellefiyetler O’nu bıktırmıştır O, her türlü bela ve musibetlere karşı daima dayanmış, onlara göğüs germiş ve böylece ahlâkın en yücesiyle serfiraz olduğunu göstermiştir
Cenab-ı Hakk’ın kuluna yüklemiş olduğu mükellefiyetler karşısında kulun dayanması ve darılmaması önemli bir ahlâki yüceliktir İşte en başta Rasûlü Ekrem bunu yapmıştır O, bütün insanlığı hak ve hakikate davet vazifesiyle görevlendirildiği zaman, “Kime ne anlatacağım?” “Beni kim dinler?” demeden, insanların içine yönelmiş, hak ve hakikati neşretmiştir Musibetler yer yer O’nu tehdit eder hale gelmiş; fakat O, bunların hiçbirinde en ufak bir yılgınlık göstermemiş, Rabb’isine karşı kullukta daima ciddi bir teslimiyet içinde vazifesini yerine getirmeye çalışmıştır
Dayanma ve darılmama, yılgınlık göstermeme ve gönül verilen şeyde sonuna kadar sebat etme mevzuunda Allah Rasulü’nün hayatında örnek gösterilebilecek pek çok tablo vardır Ancak biz, bunlardan sadece iki tanesini sizinle paylaşmak istiyoruz
“Allah babanı zayi etmeyecek”
Şimdi gelin hep beraber Mekke’ye doğru bir yolculuğa çıkalım Allah Rasulü, ciddi bir vakar ve teslimiyet içinde Rabb’isine kulluk yapmak üzere Ka’be’ye doğru geliyor Beytullah’ta secde için mübarek başını yere koyuyor Gözyaşları içinde kavminin kurtulması için dua dua yalvarıyor Bu sırada kırılası bir el, kesilmiş bir devenin işkembesini sürükleye sürükleye getirip Rasûlü Ekrem’in başının üzerine koyuyor İşkembenin pis suları Allah Rasulü’nün başından yüzüne ve sırtına doğru akmaya başlıyor Etraftaki insanlar ise bu manzara karşısında birbirlerine dayanarak katıla katıla gülüyorlar Neden sonra Allah Rasulü’nün kızı geliyor Ciddi bir teessür içinde gözleri dolu dolu oluyor İşkembeyi babasının üzerinden alıp atıyor ve adeta gözyaşlarıyla Efendimiz’in kirlenen mübarek tenini yıkamaya çalışıyor Kızının derin bir üzüntü ve keder içinde ağladığını gören Rahmet Peygamberi ona şöyle diyor: “Lâ tebkî yâ büneyyete fe innallahe lâ yudayyiu ebâke - Kızcağızım! Sakın korkup endişe etme Allah senin babanı zayi etmeyecek”
Peygamber’in (sas) yüzünden kanlar akıyor
Şimdi de Uhud’a uğrayalım İşte bakın Mekkeli müşrikler, okçusu, silahşoru, süvarisi ve piyadesiyle hücum ediyorlar Bu sırada talihsiz bir el Efendimiz’in mübarek başındaki miğferini kırıyor Miğferin halkaları Allah Rasulü’nün yanağını delip dişini kırıyor Manzarayı gören Ebu Ubeyde hemen ileri atılıyor Efendimiz’in yanağına batan halkaları dişleriyle sökeyim derken onun da dişleri kırılıyor Ancak o, bunu bir şeref olarak görecek ve hayatının sonuna kadar da kırık dişleriyle iftihar edecektir
Hak ve hakikate davet ettiği bir cemaat tarafından hücuma ve taarruza maruz kalmış Nebiler Nebisi, bir yandan kanlarını silerken, diğer yandan da “Allah’ım! Kavmime hidayet ver Çünkü onlar bilmiyorlar!” diye Allah’a dua dua yalvarıyordu
Evet, bizler de, Allah’ın bize yüklediği mükellefiyetler karşısında, yoluna baş koyduğumuz Peygamberimiz gibi dayanıp sabretmeli, canımızı sıkıp bizi çileden çıkaran hadiseler olduğunda darılıp kırılmamalı, ne olursa olsun yılgınlık göstermemeli, her durumda azimli ve kararlı olmalıyız
Ali Demirel