Çocuklar büyüdüklerinin bir ifadesi olarak 3-4 yaşlarından itibaren çok soru sorarlar. Her konuda olduğu gibi Allah’la ilgili sorularda sorarlar. Çocukların bu konuda sordukları sorular kısa, anlaşılır ve seviyelerine uygun bir şekilde cevaplandırılmalıdır.
Cevap verirken soyut zekâları da dikkate alınarak, nedenlerden çok sorduğu şeylerin faydaları ve amaçları hakkında seviyesine uygun kısa ve öz bir şekilde verilmelidir.
Şunlardan Kaçınılmalıdır:
1. Bazı çocuklar mizacları gereği korkmaya fazla meyillidir. Bu çocuklar için anlatılanlar özelliklede Allah’ı anlatırken daha fazla dikkat edilmeli.
2. Evde aile bireyleri kendi aralarında ve çocuklara karşı beddua etmekten kaçınılmalı.
3. Çocukların asi olmasına sebep olacak haram lokma yedirmekten kaçınılmalı.
4. Çocuklara “Allah taş yapar, Allah çarpar, cehennemde yakar...” beddua ve bedduaya benzer sözlerden kaçınılmalı.
5. Çocukların her konuda olduğu gibi dini konularda da yaptığı hatalar abartılmamalı ve aşırı tepki verilmemeli.
6. Çocuklara karşı acizliğimizi Allah’tan korkutarak yapmamalı
7. Çocuklara söz dinletme adına onlara beddua etmemeli.
8. Çocukların hata ve olumsuz davranışlarına karşı onları cehennem ve Allah’la korkutmamalı.
9. Anne babalar kendilerinin yaptığı olumsuz davranışları normal, çocukların yaptığı davranışlara karşı dini olumsuz araç olarak kullanmamalı.
10. Olumsuz davranış gösteren çocukları Allah’la korkutmak yerine çocuklara kötü örnek olduğumuzdan mı yoksa iletişime dayalı sevgi eksikliğinden mi diye bir özeleştiri yapılmalı.
Şunları Yapmalı:
1. Aileler her konuda olduğu gibi dini konularda çocuklara iyi bir model olmalı. Bu konuda anlatılanlarla davranışlar arasında tutarlılık bulunmalı.
2. Nasıl ki okulda çocuklar sevdikleri öğretmenlerin derslerine korktukları öğretmenlerin derslerinden daha fazla çalışırlarsa işe kendimizi sevdirerek başlamalı.
3. Çocuklara Allah Teâlâ cehennem ve azap yönüyle değil de cennet ve mağfiret eden yönleriyle anlatılmalı.
4. Çocuklar anlatılan her şeye kolayca inanacaklarından Allah’la ilgili anlatılan bilgiler doğru ve sağlam kaynaktan verilmeli.
5. Çocuklar da diğer insanlar gibi kendinden güçlüye inanma ve sığınma ihtiyacı hissederler. Bunun Allah olduğu bilinci verilmeli.
6. Çocuklara Allah Teâlâ cezalandırıcı olarak değil esirgeyen, koruyan ve seven olarak anlatılmalı.
7. Yine çocuklara yaş ve seviyelerine uygun dualar öğretilmeli. Çocuklara öğretilecek dua ve bilgiler sevdirerek ve oyun şeklinde verilmeli.
8. Çocuğun kendisini güvende hissetmesi için zor durumlarda sabretmesi öğretilmeli.
9. Ailenin manevi değerlerini benimsemeleri için gerekli öğretimler yapılmalı.
10. Dini gün ve bayramlarda aile büyüklerinin olduğu gibi çocuklarının da bayram ve kandilleri kutlanmalı, hediye alınmalı ve kutsal yerler imkânlar ölçüsünde gezdirilmeli.
Sonuç olarak, bu dünyada ciğer paremiz olarak gördüğümüz çocuklara dinini, kitabını anlatmadan önce kendimizi sevdirmemiz gerekir. Çünkü insan sevdiğinin sözünü tuttuğu gibi onun yolundan gider.
Çocukların anlatılanlardan çok anlatana baktıklarını unutmamamız gerekiyor.
Cevap verirken soyut zekâları da dikkate alınarak, nedenlerden çok sorduğu şeylerin faydaları ve amaçları hakkında seviyesine uygun kısa ve öz bir şekilde verilmelidir.
Şunlardan Kaçınılmalıdır:
1. Bazı çocuklar mizacları gereği korkmaya fazla meyillidir. Bu çocuklar için anlatılanlar özelliklede Allah’ı anlatırken daha fazla dikkat edilmeli.
2. Evde aile bireyleri kendi aralarında ve çocuklara karşı beddua etmekten kaçınılmalı.
3. Çocukların asi olmasına sebep olacak haram lokma yedirmekten kaçınılmalı.
4. Çocuklara “Allah taş yapar, Allah çarpar, cehennemde yakar...” beddua ve bedduaya benzer sözlerden kaçınılmalı.
5. Çocukların her konuda olduğu gibi dini konularda da yaptığı hatalar abartılmamalı ve aşırı tepki verilmemeli.
6. Çocuklara karşı acizliğimizi Allah’tan korkutarak yapmamalı
7. Çocuklara söz dinletme adına onlara beddua etmemeli.
8. Çocukların hata ve olumsuz davranışlarına karşı onları cehennem ve Allah’la korkutmamalı.
9. Anne babalar kendilerinin yaptığı olumsuz davranışları normal, çocukların yaptığı davranışlara karşı dini olumsuz araç olarak kullanmamalı.
10. Olumsuz davranış gösteren çocukları Allah’la korkutmak yerine çocuklara kötü örnek olduğumuzdan mı yoksa iletişime dayalı sevgi eksikliğinden mi diye bir özeleştiri yapılmalı.
Şunları Yapmalı:
1. Aileler her konuda olduğu gibi dini konularda çocuklara iyi bir model olmalı. Bu konuda anlatılanlarla davranışlar arasında tutarlılık bulunmalı.
2. Nasıl ki okulda çocuklar sevdikleri öğretmenlerin derslerine korktukları öğretmenlerin derslerinden daha fazla çalışırlarsa işe kendimizi sevdirerek başlamalı.
3. Çocuklara Allah Teâlâ cehennem ve azap yönüyle değil de cennet ve mağfiret eden yönleriyle anlatılmalı.
4. Çocuklar anlatılan her şeye kolayca inanacaklarından Allah’la ilgili anlatılan bilgiler doğru ve sağlam kaynaktan verilmeli.
5. Çocuklar da diğer insanlar gibi kendinden güçlüye inanma ve sığınma ihtiyacı hissederler. Bunun Allah olduğu bilinci verilmeli.
6. Çocuklara Allah Teâlâ cezalandırıcı olarak değil esirgeyen, koruyan ve seven olarak anlatılmalı.
7. Yine çocuklara yaş ve seviyelerine uygun dualar öğretilmeli. Çocuklara öğretilecek dua ve bilgiler sevdirerek ve oyun şeklinde verilmeli.
8. Çocuğun kendisini güvende hissetmesi için zor durumlarda sabretmesi öğretilmeli.
9. Ailenin manevi değerlerini benimsemeleri için gerekli öğretimler yapılmalı.
10. Dini gün ve bayramlarda aile büyüklerinin olduğu gibi çocuklarının da bayram ve kandilleri kutlanmalı, hediye alınmalı ve kutsal yerler imkânlar ölçüsünde gezdirilmeli.
Sonuç olarak, bu dünyada ciğer paremiz olarak gördüğümüz çocuklara dinini, kitabını anlatmadan önce kendimizi sevdirmemiz gerekir. Çünkü insan sevdiğinin sözünü tuttuğu gibi onun yolundan gider.
Çocukların anlatılanlardan çok anlatana baktıklarını unutmamamız gerekiyor.