Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[Muhtazaf]

Çocuk Kalmak İstiyorum !

---

Çocuk Kalmak İstiyorum !

Agaçlara dizlerimi çizmek pahasına çıkmaktan, dalların ucundaki kırmızı elmalara uzanırken ki heyecanımdan vazgeçeceksem;
Ya murun ya masına, 'çiçekleri büyütüyor' diye sevinmek yerine 'beni ıslattı' diye kızacaksam;
Kar tanelerinin usul usul yüzüme de mesiyle neşelenmeyecek, yerde birikmesine sabırsızlanmayacaksam, avuç avuç so uktan moraran ellerime aldı ımda gülümseyerek seyretmeyeceksem;
Gökyüzünde ne çok yıldız oldu una hayranlıkla bakmaktan vazgeçeceksem, kanıksayacaksam her gün Güneş'in do uşu ve batışını, bir tırtılın kelebe e dönüşmesi beni şaşırtmayacaksa, balıkların nasıl olup da nefes almadan yüzebildikleriyle ilgilenmeyeceksem;
Soru sormayı bırakacaksam;
Topra ı karıştırmaktan, kuşları okşamaktan, kumdan kaleler yapmaktan, ellerim 'kirlenir' diye vazgeçeceksem;
Resim yaparken; da ların ardından gülümseyerek do an Güneş, bahçesinde çiçekler dolu, kapısından da ırmak geçen bir evi bütün renkleri kullanarak çizmek yerine, sadece karakalem çalışacaksam;
Düşler kurmayı bırakacaksam en olmazından, bulutların beni taşıyabilece ine en uzak diyarlara, Ay'ın sırf küçükler karanlıktan korkmasın diye do du una, birgün çok zengin olup büyükler dahil bütün insanlara bayramlık elbise giydirece ime olan inancımı kaybedeceksem;
Anneci ime, kaldırım taşlarının kenarlarından fışkırmışını ancak bulabilsem de, çiçek toplamayı unutacaksam;
Babacı ıma gözlerini kapamasını söyleyip buruşuk da olsa kocaman kalpler çizdi im kâ ıtları büyük bir sürpriz heyecanıyla vermeyeceksem;
Ninemin elini öpüp kuru bir hatır sormayı, onunla diz dize oturup saatlerce konuşmaya de işeceksem;
Bayramları haftalar öncesinden içim içime sı mayarak beklemektense, bazı formaliteleri içeren, hattâ tatile gidip 'kafa dinlemek'(!) için bir fırsat olan sıradan günler gibi karşılayacaksam;
Sokakta buldu um acıkmış yavru kediyi doyurmak için koşarak bakkala gidip tereddütsüz cebimdeki tüm parayla süt alamayacaksam ve o kedinin doyuşunu en az annesi kadar zevkle seyretmeyeceksem;
Yakar top oynarken küçükleri, onlara belli de etmeden 'fasulye' yapıp, 'vurulamazlar' listesine eklemeyeceksem;
'Büyük balık küçük balı ı yutar' sözünü acımasızlı ıma kılıf edip en çok tekrarladı ım söz hâline getireceksem;
Mızıkçılı ı dünyanın en kötü işi kabul etmeyeceksem;
Kandırıkçılı a çıkarlarım için başvurabileceksem;
İspiyonculuk duruma göre olabilir bir şey gibi görünecekse;
Fark olacaksa cebindeki paraya göre arkadaşlarım arasında;
Hergün yeni bir şeyler ö renmekten vazgeçeceksem;
'Ben her şeyi bilirim' deyip, nutuk atacak birilerini bulunca saatlerce hiç durmadan ve sıkılmalarını umursamadan konuşup onları aydınlatacaksam(!);
Küskünlüklerim birkaç dakikadan fazla sürecekse;
Önyargılar, korkular surlar örecekse etrafıma;
Uzanamayacaksam başkalarının dünyalarına, dinlemeyi bilmeyeceksem duymak istediklerimden ötesini, görmeyeceksem görmek istemediklerimi;
Sabrım olmayacaksa haklı da olsam gerekti inde susabilmeye;
Tahammülüm olmayacaksa başka renklere;
Rabbime her gece hiç bıkıp usanmadan beni, ailemi ve bütün insanları yılandan, akrepten, canavarlardan, bir de karanlıktan koruması için dua etmeyeceksem;
Cennetlerin güzellikleri anlatıldı ında 'haydi öyleyse, biz de oraya gidelim' deme cesaretini vicdanımda bulamayacaksam;
Ve yüre im sadece bana iyilik edenleri içine alabilecek kadar küçülecekse, büyümek istemiyorum, çocuk kalmak istiyorum!...
Hem de yaşım ne olursa olsun, hep çocuk kalmak istiyorum!...

 

[Hatice-tül Kübra]

..................................................

 

[Muhtazaf]

Ey içimdeki çocuk!

Ey aynamın ardındaki resim, resmin önündeki siluet!
Ey sen, ey ben, ey benden de ben olan!
Zindandayım şimdi…
Sen içimin sokaklarında özgür dolaşırken, ben dünyanın sokaklarında zindandayım…
Gel kurtar beni, içimdeki şehirden çık, boğulduğum şehre gel!
Sin gibi keskin, nûn gibi suskun gel!
Sin’e üstün ol, nûn’a cezm ol gel!
Elif gibi yalnızım ben, he gibi ağlarım, mim gibi baş eğerim…
Yeter ki gel sen!
Çeyrek asrı devirdiğim gün, çeyrek asrın beni devirdiği gün olmasın yeter ki…
Biliyorum… Beni kurtaracak olan sensin…
Çünkü sen biraz da bensin…
​

---

 

[Hatice-tül Kübra]

Kuran’a göre, insan hayatında Allah’ın önüne geçecek hiçbir şey olamaz. Kuran’ın bu temel mantığını anlayamayan çoğu insan; işini, eşini, çocuğunu, parasını, malını, mülkünü Allah’ın önüne koymakta, Allah’ı ise beşinci plana atmaktadır. Allah, bizi aldanacağımız her konuda olduğu gibi çocuk konusunda da defalarca uyarmakta, çocuklarımızla imtihan edileceğimizin haberini vermektedir:

Ey iman edenler! Mallarınız ve çocuklarınız, sizi, Allah’ı anmaktan alıkoymasın! Böyle bir şey yapanlar, hüsrana uğramışların ta kendileridir.
Münafıkun 9
Şu da bir gerçek ki, mallarınız ve çocuklarınız bir imtihan aracıdır. Allah’a gelince, onun katında büyük bir ödül vardır.
Teğabün 15
​

Bazısı çok aceleci ve kesinlikle çocuk yapacağından emindir:

Ayetlerimizi inkâr edip, “Bana mal da evlat da kesinlikle verilecek.” diyeni gördün mü? Bu adam algılanamayanı mı öğrendi, yoksa Rahman katında bir söz mü aldı? Hayır, hayır! Biz onun söylediğini yazacağız ve onun için azabı uzattıkça uzatacağız.
Meryem 77-79
​

Bazısı inançlıdır, önce Allah’tan çocuk ister, Allah mükemmel bir çocuk verince de taparcasına sever:

…ikisi birden Rablerine şöyle dua ettiler: “Bize iyi huylu, yakışıklı bir çocuk verirsen yemin ederiz, şükredenlerden olacağız.”
Allah onlara kusursuz bir çocuk verince, kendilerine verdiği nimete ikisi birden Allah’a ortak koşmaya başladılar. Allah onların ortak koştuğu şeylerden arınmıştır.
Araf 189-190
​

Bazısını durdurmak mümkün değildir; Allah’ı unutur, paralarını çoğaltır, eşyalarını çoğaltır, çocuklarını çoğaltır… Aslında sadece günahlarını çoğalttığından habersizdir:

Aldatıp oyaladı o çoğalma yarışı sizleri. Öyle ki, mezarlara varıncaya kadar…
Tekasür 1-2
Bilin ki, şu iğreti dünya hayatı bir oyun ve eğlenceden, bir süsten, aranızda bir övünmeden, mallarda ve evlatlarda çoğalma yarışından başka şey değildir. Bir yağmur misali ki, çıkardığı bitkiler çiftçilerin hoşuna gider. Ama biraz sonra o ot kurur, sapsarı kesildiğini görürsün. Nihayet bir ot ufantısı haline gelir. Âhirette şiddetli bir azap var, Allah’tan bir af ve hoşnutluk da var. Dünya hayatı bir aldanış aracından başka şey değildir.
Hadid 20
​

Mümin çiftler çocukları olunca Allah’ı unutmaz, aksine, Allah’a daha da bağlanırlar. Çocuklarla ilgili sorunlarda bunun imtihan olduğunu bilir ve Allah’a tevekkül ederek sabrederler. Aslında Allah bu ayetlerle, çocuklu hayatların her zaman kakara kikiri gitmeyeceğinin haberini vermektedir.
Çocuğumuz şimdi yanımızda bebek şampuanı reklamlarındaki gibi mutluluk saçarken, on beş sene sonra kendisini bir gazetenin üçüncü sayfasında da kolayca bulabiliriz. Sakat doğabilir, inkarcı olabilir, müşrik olabilir, sapık olabilir, her şey olabilir. En önemlisi bizleri Allah yolundan alıkoyabilir. Bence müminler çocuk yapmadan önce tüm olumsuz seçenekleri taramalı ve bunların olma ihtimalini düşündükten ve göze aldıktan sonra çocuk yapmaya karar vermeliler.
Allah’ın değil de çocuklarının rızasını kazanmak için çalışanlara, çocuklarını ilahlaştıranlara, Allah yerine çocuklarına güvenip dayananlara, çocuklarını Allah’tan çok sevenlere; bu gayret, güven ve sevgileri, yarar değil zarar getirecektir:

Sanıyorlar mı ki, kendilerine verdiğimiz mal ve oğullarla güçlendiriyoruz onları ve iyiliklerine koşuyoruz. Hayır, farkında olmuyorlar.
Müminun 55-56
Sizi bize yaklaştırıp, katımızda size yakınlık sağlayacak olan, ne mallarınızdır ne de çocuklarınız. İman edip hayra ve barışa yönelik iş yapanlar müstesna. Onlara, yaptıklarının kat kat fazlası ödül vardır. Onlar, seçkin odalarda güven içindedirler.
Sebe 37
Kıyamet gününde ne hısımlarınızın ne de çocuklarınızın size hiçbir yararı olmaz. O, sizi birbirinizden ayıracaktır. Allah, işleyip ürettiklerinizi açık açık görmektedir.
Mümtehine 3
​

İnsanların çoğu, dış görünüşü kıstas alıp, sırf cinsellik ve çocuk yapmak için birbirleriyle evlenmekte, Allah yolunda çalışmayı beşinci plana atmak şöyle dursun, o konuyla hiç mi hiç ilgilenmeyerek, sanki ileride kurtarıcıları eşleri veya evlatları olacakmış gibi yaşamakta ve haliyle ahirette zarara uğrayanlar sınıfına dahil olmaktadırlar.

 

[Muhtazaf]

Büyümek istemiyorum ben nedense, ama hala büyüyorum.
Gururum bendende hızlı büyüyor.
Oysa ben küçücük bir çocuk kalmak istiyorum.
Say ki çocukluğumu yaşayamadım say ki birçok nedenden dolayı çocuk kalmak istiyorum.
Ama istiyorum işte çocuk kalmayı.
Apartmanlar arasında büyümedim ben.
Dar sokaklar dar caddeler betondan ağaçlar arasında koşmadım ben.
Hele o gürültü canavarlarını hiç görmemiştim çocukluğumda yakından.
Ben tama ortasından bir dere akan etrafında yemyeşil sahici ağaçların olduğu mis kokulu bir köyde büyüdüm.
Öyle şimdiki çocukların oyuncakları gibi oyuncaklarımda olmadı benim.
Ama benim hep bir atım oldu.
Deh deyince dereleri geçen dağları aşan yemyeşil kırlarda beni gezdiren…
Yorulmak bilmezdi benim atım.
Dur dedim mi durur deh dedim mi yürürdü.
Hele benim bir arkadaşlarım vardı ki sormayın.
Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi.
Bir elimiz de yufka ekmek içerisinde acı çökelek bir elimizde bahçe salatalığı…
Sahi siz hiç yufka ekmek arası çökelek ve köy bahçesi salatalığı yediniz mi hiç.
Ya Ali dayının bahçesinden ödünç aldığımız kıpkırmızı domatesten yediniz mi?
Ahmet’le Mehmet’le Ali ile Hasan ile hiç oyunlar oynadınız mı hiç.
Hırsız polis oyunu.
Hiç gerçek dostluğu yaşadınızmı hiç.
Peki, siz bunları yaşasaydınız sizde, hala çocuk kalmak istemez miydiniz . ?