bunu okurken babamsız yaşagım zaman aklıma geldi ne zordu o zamanlar yılda 1 gelirdi yanımıza biz kayseride o ise istanbul da çalışırdı sadece bayramda gelirdi. akşam 1 saat kalırdı gelmesine benle ablam beklerdik pencereden babam geliyo diye o sevinç çok güzeldi. sonra bizde taşındık onunla yaşamaya başladık ilk zamanlar çok çekinirdik yanında oturmazdık uzak kalırdık kardeşlerimle çunku bız hiç babayla buyumedik. 1 yıl sonra kayseriye gittik babaannemizi görmeye babam ben ve ablamı orda bıraktı 1 ay boyunca çok özledigimiz için hep annemi özledim vardı dilimde fotoraflara bakarken birden babamın fotorafını gördüm ay babamı ne kadar özledim dedim aslında şimdi özlemiştim, aslında alışmısız küçükken o özlem degilmiş babamla yaşadıktan sonra onu özledigimi onu ne kadar sevdimi anladım....
Babam her zaman kocamandı gözümde buyuktu tek bizim degil kocaman ailenın kocaman babasıydı çünkü dedem yoktu o kardeşlerinide omzunun altına aldı bizlerle beraber halada öyleyiz...
Baba senı çokkkk SEVİYORUM.....
