Bir Öksüzün Ağzından;
"En Acı Günüm..."
"Ardımda nice günler bıraktım ben, soğuk kış geceleri de dahildi buna... O gecelerde üşümüştüm ama ben bu güneşli günde daha da çok üşüyorum anne...
Mayısın ikinci pazarı dediler... Garip bir duygu çöktü içime... Hasretinle yanan şu gönlümü, sensizliğin ayazı vurdu anne.... Gözyaşlarım uzuu...n sarkıtlar oluşturdu gönlümün senin ısından mahrum soğuğunda...
Parktayım bende her çocuk gibi... Annelerine güller hediyeler götüren çocukları izlerken içimi daha da çok yaktı sensizlik... Alabileceğim bir çiçeği, toprak kokan ellerine değil de sen kokan toprağa verebileceğim geldikçe aklıma, bir şelaleymişçesine aktı gönlüme, gözyaşlarım...
Ben gibi kaç öksüz var şu dünyada... Kaç kişi tattı şu acı duyguyu bu anneler gününde... Kim özler benim seni özlediğim gibi annesini bilemem ama ben seni bir ayrı özledim anne...
Sen gittikten sonra elimden kimse tutmadı, ben kendi elimi kendim tuttum hep... Yetimhanenin o soğuk demir ranzalarında aradım senin sıcaklığını... Kokunu sokaklara dikilmiş güllerde aradım ben... Çiçekçiden hiç gül alamadım ki ben anne...
Hiçte param olmadı sen gittikten sonra... Fakirdik sen varken de ama, sen gittikten sonra anladım senin varlığın ayrı bir zenginlikmiş anne...
Şimdi olmayan paramla sahip olduğum en anlamlı hediyeyi sana değil ama sen kokan toprağa sunabilirim... "Gözyaşlarım"... Sana ulaşır mı bilmem ama ulaşması için elimden geleni yaparım, gerekirse gün boyunca ağlarım anne... Yeter ki sen de bir anneler gününün sabahında rüyama gel güldür beni... Ben seni rüyamda bir kez daha olsun görebilmek için yine ağlarım günler boyunca... Kefareti neyse öderim ben annem, yeter ki sen rüyama gel....
RÜYAMA GEL...
ANNE'M..."
(Canı yanan öksüzlere bir anne şefkatiyle yaklaşabilmeniz dileklerimle....)
"En Acı Günüm..."
"Ardımda nice günler bıraktım ben, soğuk kış geceleri de dahildi buna... O gecelerde üşümüştüm ama ben bu güneşli günde daha da çok üşüyorum anne...
Mayısın ikinci pazarı dediler... Garip bir duygu çöktü içime... Hasretinle yanan şu gönlümü, sensizliğin ayazı vurdu anne.... Gözyaşlarım uzuu...n sarkıtlar oluşturdu gönlümün senin ısından mahrum soğuğunda...
Parktayım bende her çocuk gibi... Annelerine güller hediyeler götüren çocukları izlerken içimi daha da çok yaktı sensizlik... Alabileceğim bir çiçeği, toprak kokan ellerine değil de sen kokan toprağa verebileceğim geldikçe aklıma, bir şelaleymişçesine aktı gönlüme, gözyaşlarım...
Ben gibi kaç öksüz var şu dünyada... Kaç kişi tattı şu acı duyguyu bu anneler gününde... Kim özler benim seni özlediğim gibi annesini bilemem ama ben seni bir ayrı özledim anne...
Sen gittikten sonra elimden kimse tutmadı, ben kendi elimi kendim tuttum hep... Yetimhanenin o soğuk demir ranzalarında aradım senin sıcaklığını... Kokunu sokaklara dikilmiş güllerde aradım ben... Çiçekçiden hiç gül alamadım ki ben anne...
Hiçte param olmadı sen gittikten sonra... Fakirdik sen varken de ama, sen gittikten sonra anladım senin varlığın ayrı bir zenginlikmiş anne...
Şimdi olmayan paramla sahip olduğum en anlamlı hediyeyi sana değil ama sen kokan toprağa sunabilirim... "Gözyaşlarım"... Sana ulaşır mı bilmem ama ulaşması için elimden geleni yaparım, gerekirse gün boyunca ağlarım anne... Yeter ki sen de bir anneler gününün sabahında rüyama gel güldür beni... Ben seni rüyamda bir kez daha olsun görebilmek için yine ağlarım günler boyunca... Kefareti neyse öderim ben annem, yeter ki sen rüyama gel....
RÜYAMA GEL...
ANNE'M..."
(Canı yanan öksüzlere bir anne şefkatiyle yaklaşabilmeniz dileklerimle....)