firdes
Kayıtlı Kullanıcı
ESSELAMUNALEYKÜM VERAHMETULLAHİ VEBEREKATUHU..
DEĞERLİ ÜYELER,ÇANAKKALE'YE MUTLAKA GİTMENİZİ TAVSİYE EDERİM..
GİTTİM VE ORADAKİ RUH HALİM ÇOK BAŞKAYDI..SANKİ ORADA YAŞAM BAŞKAYDI..SANKİ ORADA NEFES ALABİLMEK FARKLIYDI..REHBERİMİZ İLYAS BEY;Bİ EMEKLİ ÖĞRETMENDİ VE HALA ANLATIRKEN GÖZLERİ DOLUYOR VE HALA DUYGULU ANLATIP,DUYGULANDIRABİLİYORDU DİNLEYEN VE ÖĞRENMEK İSTEYENLERİ..
RABBİM RAZI OLSUN ONDAN.. >>>Savaş yıllarından bir gündü:Lise_1,2.sınflardan biriydi..
öğretmenle beraber içeri bir de subay girmişti..hani arkalarda oturanların boyu genellikle uzun olurdu ya,subay arkadaki birkaç erkeği gösterip_"sen,sen,sen bi de sen"diyerek onlara "HAYDİ,ÇANAKKALEYE GİDİYORSUNUZ.."dedi.ve o anda o cümleyi duyan diğer öğrencilerde kendilerini kaldırabildikleri kadar yukarı kaldırararak boylarını uzun göstermeye çalıştılar..ve seçilenler yüzlerce çocuğun yanına götürüldüler..yaşları 16,17,18..
Silah kullanmayı öğrenecek kadar zamanları yoktu.savaş devam ediyordu.onlara bi yarım saat kadar süngü kullanma yöntemleri gösterildi,ve beklemeye başladılar..gece yarısıydı..sessiz olmalarını istemişlerdi,ama ağlamaya başlamışlardı..savaş onlara göre değildi,annelerini özlemişler,sıcak yuvalarını özlemişlerdi..ama dönüş yoktu,savaşın tam ortasındaydılar..
ağlama seslerini duyan düşmanlar,ateş açmışlardı..ve onlar bekliyorlardı..süngüleri ilerde,hazır komuttaydılar..ön saflardaydılar..ve bu silahlardan kurtuluşları imkansız gibiydi..ve tamamına yakını "anzakların not defterlkerinden birinde yazıldığı gibi,OT BİÇER GİBİ BİÇİLİYORLARDI..
BU SAVAŞIN EN ACI AMA GERÇEK Bİ OLAYI BENİM İÇİN..BU EVLATLAR,VATAN İÇİN DÜŞMANLA KARŞI KARŞIYA GELMEK ZORUNDAYDILAR VE ŞEHİTLİK MERTEBESİNE ULAŞTILAR..
SELAM VE DUALARIMLA..
DEĞERLİ ÜYELER,ÇANAKKALE'YE MUTLAKA GİTMENİZİ TAVSİYE EDERİM..
GİTTİM VE ORADAKİ RUH HALİM ÇOK BAŞKAYDI..SANKİ ORADA YAŞAM BAŞKAYDI..SANKİ ORADA NEFES ALABİLMEK FARKLIYDI..REHBERİMİZ İLYAS BEY;Bİ EMEKLİ ÖĞRETMENDİ VE HALA ANLATIRKEN GÖZLERİ DOLUYOR VE HALA DUYGULU ANLATIP,DUYGULANDIRABİLİYORDU DİNLEYEN VE ÖĞRENMEK İSTEYENLERİ..
RABBİM RAZI OLSUN ONDAN.. >>>Savaş yıllarından bir gündü:Lise_1,2.sınflardan biriydi..
öğretmenle beraber içeri bir de subay girmişti..hani arkalarda oturanların boyu genellikle uzun olurdu ya,subay arkadaki birkaç erkeği gösterip_"sen,sen,sen bi de sen"diyerek onlara "HAYDİ,ÇANAKKALEYE GİDİYORSUNUZ.."dedi.ve o anda o cümleyi duyan diğer öğrencilerde kendilerini kaldırabildikleri kadar yukarı kaldırararak boylarını uzun göstermeye çalıştılar..ve seçilenler yüzlerce çocuğun yanına götürüldüler..yaşları 16,17,18..
Silah kullanmayı öğrenecek kadar zamanları yoktu.savaş devam ediyordu.onlara bi yarım saat kadar süngü kullanma yöntemleri gösterildi,ve beklemeye başladılar..gece yarısıydı..sessiz olmalarını istemişlerdi,ama ağlamaya başlamışlardı..savaş onlara göre değildi,annelerini özlemişler,sıcak yuvalarını özlemişlerdi..ama dönüş yoktu,savaşın tam ortasındaydılar..
ağlama seslerini duyan düşmanlar,ateş açmışlardı..ve onlar bekliyorlardı..süngüleri ilerde,hazır komuttaydılar..ön saflardaydılar..ve bu silahlardan kurtuluşları imkansız gibiydi..ve tamamına yakını "anzakların not defterlkerinden birinde yazıldığı gibi,OT BİÇER GİBİ BİÇİLİYORLARDI..
BU SAVAŞIN EN ACI AMA GERÇEK Bİ OLAYI BENİM İÇİN..BU EVLATLAR,VATAN İÇİN DÜŞMANLA KARŞI KARŞIYA GELMEK ZORUNDAYDILAR VE ŞEHİTLİK MERTEBESİNE ULAŞTILAR..
SELAM VE DUALARIMLA..