Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[mamur]

Tarihin yüz akı,
Bu aziz milletin,
Başında geçmiş acılar,
Hüzünler, nice kayıplar,
Sevdalar, kahramanlıklar var.
Bu asil Millet,
İzzeti nefsine düşkün, sabırlı.
Askeri kabiliyetleri yüksek,
Tarihin kanlı seyrine,
Can ve kan borcunu ödemiş,
Cihangir bir millettir.

Bu boğaz harbinde,
Yüzsüz medeniyetin yamyamları,
Gösterdikleri vahşetle, ilerliyordu.
Zalimlere baş eğdiren ordumuz,
Mevziler kazmış şer güçleri bekliyordu.
Çanakkale mahşer gibi kaynıyordu .
Vakti saat gelmişti.
Serden geçti yiğitler,
ateşlediler, kale kazan, burç düşüren topları.
Gök gürültüsü ile fırtınalar koptu.
Kafirlerin çabaları boşunaydı.
Mühariplerin çatışmaları,
Yeri göğü inletiyordu.
Düşman gemilerini batıran,
Denizleri sallayan,
O muhteşem ejder ağızlı toplar,
Ne harika toplardı.
Cenk şehadet demektir.
Düşmana ancak saldırılır.
Çünkü müslüman kaçmaz.
Şanlı ordumuzun karşısında,
Ümitleri tükenen düşman,
Paniğe kapılmıştı.
Donanmaları çayır çayır yanıyordu.
Ah! O dehşetli anı bir görebilseydin.
Şanlı sancağımız,
Mehmetçiğin eliyle zalimlerin,
Böğrüne böğrüne saplanıyordu.
Savaş bütün şiddetiyle devam ederken,
Şahbaz yiğitler,
Zalimlere geçit vermiyordu.
Ölümü ölümsüz bilerek,
Allah Allah sedalarıyla,
İnatçı kafirleri,
Korku içinde boğuyorlardı.
İman ordusunun karşısında,
Hiç bir kudret dayanamazdı.
Zorbacılar dayanamadı, yıkıldı.
Hâkkın önünde,
Küfür böylece diz çöktü.
Bu cenk tahminleri altüst etmişti.
Başarıyı layık kılan Cenab-ı Hâk’tı.
Bu zaferle boğulan hainler.
İyi bilsinler ki:
Candan canandan edilsek bile,
Akan kanlarımız dönse sele,
Çanakkale geçilemez.
Titreyen kiralık katiller,
Bu asil milletin karşısına,
Bir daha, çıkamıyacak.

Ey! Çanakkale surlarına zafer idealinin,
Sancağını dikenlerin torunları.
Ey! Göz yaşlarını gizli gizli silen analar.
Ey! Şanlı zaferlerimizin hatırasını yaşayanlar.
Biz, İslam dünyasının başı,
Sultanı deyilmiydik?
Onlar insanlığa rahmet götürüyordu.
Çanakkale zaferinin büyüklüğü,
Müstesna bir yer tutar.
Kalbindeki saklı olan değerlere,
Göz kırpmadan canını feda eden,
Şanlı ordumuzun dillere destan zaferidir,
Çanakkale destanı, zafer abidesidir.
Zulmün yıkılışıdır.

Ey Çanakkkale!
Senin gölgende şehitler yatar.
İftihar ve gurur duymaktayız.
Şehitlik şerbeti kolay içilmez.
Şehitlerimize,
Minnet borçumuz çok büyüktür.
Bu zaferler, yolumuzu aydınlatsın,
Allah şehitlerimize rahmet eylesin.
Torunlarınada, basiret nasip etsin.

İstanbul / 2008

Ali Kılıç Kakiz​

 

[hayri07]

emeğinize sağlık kardeşim.çanakkalede iman ruhu varmış RABBİM İNŞAALLAH günümüz türkiyesinede bu ruhu nasip eder selametle kalın.

 

[Delete]

Tam 94 yıl önce dedelerimiz eşsiz bir savunma örneği gösterdiler.
Çanakkale’nin her bir karışı şehit dedelerimizin kanlarıyla yoğruldu.
Onların bu destan yazan direnişi karşısında dünya parmak ısırdı, boyun büktü.
“Çanakkale geçilmez” dedi.
Bugün bizler rahat ve huzur içinde yaşayabiliyorsak, birilerinin uşağı ya da kölesi değilsek bunun en büyük nedeni dedelerimizin düşmanlarımıza “Çanakkaleler geçilmez” gerçeğini kabul ettirdiği içindir.
Ama şu gerçeği de asla unutmamalıyız:
Evet, Çanakkale geçilmez, biz Çanakkale’de, Dumlupınar’da destan yazan dedelerimizin ruhuna sahip olduğumuz müddetçe…
Çanakkaleler rahatlıkla geçilir, bizler o ruhu kaybedersek; dün bizi işgal edenlerle işbirliği yaparsak, onların aklıyla hareket edersek, onların tavsiyeleriyle hareket edenleri başımızın tacı edersek…Şehit ve gazi dedelerimizi saygıyla anıyoruz.
Ama yine unutmayalım ki dedelerimize gerçek saygı onların bize canları uğruna emanet ettikleri bu yüce vatanı ve bayrağı sahip çıkmakla mümkündür.
Bize büyük mücadelelerle emanet edilen değerleri yabancılara peşkeş çekerek dedelerimize saygı değil ancak saygısızlık yapmış oluruz.
Dedelerimiz yaşadığımız bu toprakları koruma uğruna toplara, mermilere göğüs germiştir; eğer bizler bu toplarla mermilerle işgal edilmek istenen vatan topraklarını parayla o işgalcilere satmaya kalkarsak, bunun önünü açarsak yine dedelerimize, şehitlerimize karşı en büyük saygısızlığı yapmış oluruz.
Bugün öyle bir dünyada yaşıyoruz ki, bu saygısızlığı yapanların senin yanında hatta senden daha fazla şehitler için gözyaşı döktüğünü görüyorsun.
İşte buna timsah gözyaşları derler…
Hem dedelerimiz için gözyaşı, hem de onları şehit edenlerin torunlarıyla kol kola, üstelik her dediklerini yapar vaziyette nasıl olunabiliyor merak konusu…İşte bugün bütün bu garip örnekler mevcut.

“Çanakkale geçilmez” dedirten şahsiyetli bir dedenin “buyur Çanakkale sizindir” diyen evladından ne hayır gelir.
İşte tarih bunları da yazdı, yazıyor.

Böyle Çanakkale ruhu taşınmaz
Böyle emanete sahip çıkılmaz
Böyle yapanlar gelecekte saygıyla değil, başka şekilde anılır.
Bugün ekonomide Çanakkale geçildi
Bugün siyasette Çanakkale geçildi
Bugün hukukta Çanakkale geçildi
Bugün sosyal ve kültürel sahada Çanakkale geçildi

İnşallah 94 yıl sonra bugün bu gerçeklerin farkına varırız da bugün dahi olmayan mezarları içinde kemikleri sızlayan dedelerimizi gerçekten memnun ederiz.

Bizler ecnebilerin nasihatleriyle, paralarıyla değil, kendi milli değerlerimizle ayağa kalkarsak, vatanımıza, bayrağımıza, inancımıza, kültürümüze dedelerimiz gibi sahip çıkarsak gerçekten Çanakkale ruhunu anlamış oluruz.

Onun dışındakiler siyasetten ve tiyatrodan öteye geçmez, kendimizi kandırmış oluruz.

Evet Çanakkale’yi, Onlar dedelerimiz geçirtmedi, Fakat Biz yol geçen hanı yaptık

Esselamun aleyküm ve rahmetullahi ve berekatüh.
Allah razı olsun kardeşim, Emeklerinize sağlık
Allah’a emanet olun,
Selam ve baki dua ile kalın.​