Bismillahirrahmanirrahim
Babası Ahmed Doğan`a soruyorlar “Bize Furkan`ı anlatabilir misiniz?” diye; ”onu tanımayan birine onu anlatmak çok zor” diyor. Bizler de her ne kadar Furkan`ı tanımasak da onu anlamaya ve anlatmaya çalışacağız.
Furkan 1991 yılında Amerika`da dünyaya geldi. Doğumunda ailesi “Hak ve Batılı ayıran” anlamına gelen, Kur`an`ın da ismi olan Furkan adını verdiler.
Amerikalı bir gazeteci soruyor babasına: “Bize Furkan`ı anlatabilir misiniz?” diye; “ ismi, Furkan” diyor. Şehid bütün hayatı boyunca haktan yana Furkan üzere yaşadı. Peygamber Efendimizin deyimiyle “az zaman da çok iş” başardı. Gazze`ye umut için gitmişti, sadece Gazze’ye değil bizlere de umut oldu. Şimdi birçok genç Furkan`ı özeniyor.
Bu çok güzel bir şey. Demek ki çağımızda zeynebler de yaşıyor.
Ama Furkan`ın şahadeti de her şahadet gibi içinde bir öğreti barındırır. “Furkan`ın şehadetine özenmeden evvel gençler, Furkanın yaşadığı faziletli hayata özenmeli”. Furkan gibi yaşanmalı ki Furkan gibi ölünebilsin. Yaşanmayan bir yolda ölünmez zaten.
Furkan’ın Şehadeti (şahitliği ve şehitliği) çağımızda yaşamlardan sökülüp unutulmaya yüz tutmuş birçok ahlaki mefhumu hatırlamamızı sağladı. İshar, ihlas, infak, iffet gibi islami mefhumları gündemimize taşıdı.
Furkan başkalarına yardımı hep kendinden önce tutardı. Yaz kursuna gönüllü hizmetli arandığını duyar ve bütün yaz orada hizmetçilik yapar.
Şehadetinden üç ay önce okulunda Gazzeli kardeşlerine yardım toplama faaliyeti organize eder.
Harçlıklarının çoğunu yardımlara kullanırdı. Birçok arkadaşına derslerinde yardım ederdi. Furkan; malını, zamanını, bilgisini ve Allahın verdiği her şeyi Allah yolunda infak etti. Verebilecek bir tek canı kaldığında onu da gözünü kırpmadan verdi. Gençliğini yaşayabilmek için canına ihtiyacı vardı. Ama o Filistinli kardeşlerini, Kudüs’ün kurtuluşunu, şehadetinden sonra yankılanacak muştuyu ve Allahın has kulları arasına girmeyi canından üstün tutuyordu.
Furkan Mavi Marmara gemisine bindiğinde yaşlı bir amca “bu çocukta yusuf güzelliği var” demiş. Çağımızın Yusuf’u, Yusuf güzelliğine meftun olan kızların ilgisinden kaçarak nefsini terbiye ederdi.
Furkan ilköğretimden sonra Fen Lisesini burslu olarak kazandı. Fen lisesinde sınıf birincisiydi. Üniversite sınavında Tıp Fakültesini kazanacak netler yaptı. Furkan’ın yaşamının her alanı İslami mücadeleler ve başarılarla doludur. Yaşam sınavını da şehadet ile taçlandırmıştır.
Furkan Gazzeye yardım gemisinin kalkacağını duydunca ailesinden izin istemiş. Ailesi üniversite sınavının ikinci oturumu olduğu için izin vermek istememiştir; ama o güne dek Furkan ailesinden hiçbir şey istememiştir. 19 yıllık ömründe, gençliğinde ailesinden istediği tek şey Gazzeye gitmektir. Ailesi böyle halisane bir isteği reddedememiştir.
Furkan’ı vicdanı bir yola çıkarıyor. Nasıl ki Musab bin Umeyri Uhud’a, Hüseyini Kufe’ye çıkardığı gibi Furkanı da gazzeye çıkarıyor. Nasıl Musab her tülü nimeti bırakıp kendisini Allah’a adıyorsa, Furkan da üniversite dahil her türlü nimeti bırakıp kendisini Allah’a adıyor. Nasıl Hüseyin’in önünü Kerbela’da, çölde kesiyorlarsa, Furkan’ın önünü de Akdeniz’de kesiyorlar.
Mavi Marmara gemisi, İHH Başkanının deyimiyle “erdemliler ittifakıyla” açık denizlerde ilerlerken Siyonist ordu Atom bombası hariç her şeyleriyle kuşatıyorlar geminin etrafını, kinini ve nefretini kusmaya başlıyor geminin üzerine. Furkan’a saldırıdan önceki gün video çekim görevi veriliyor gemide. Furkan siyonizmin kanlı baskını sırasında korkusuzca güverteye çıkarak çekim yapmaya çalışırken siyonist komandolar tarafından dört kurşun başına bir kurşun sinesine saplanarak şehid oluyor. Kim bilir alnından 4 kurşunla vurularak şehid olabilmek için o pak alın kaç kez deydi secdeye, şehid çocukluğundan beri sabah namazlarını camide cemaatle kılardı. Böylesi bir iman ki bunu şehadetinden önce günlüğüne yazdığı yazıdan anlayabiliriz. Şöyle diyor Furkan günlüğüne: “Şehadet saatine son saatler.Var mı ki bundan daha güzel bir şey. Varsa o da annemdir. İkisinin kıyası çok zor…” Buradan şuna anlamalıyız. Furkan cennete gidecekti. Bu yolculuk ya annesinin ayaklarının altında olacaktı, ya da şehadet makamıyla karşılanacaktı cennette.
Furkan en nihayetinde 19 yaşında bir gençti. Futbol oynamayı, satranç oynamayı, araba kullanmayı severdi. Ama yaşıtları yazın kafelerde, yazlıklarındayken Furkan yaz boyu hizmetçilik yapardı. Yaşıtları bencillik ve ahlaksızlık çamurunda yüzerken, Furkan iffetini korur ve yardımlara koşardı. Çağımızın gençleri Amerikan rüyası görmektedir. Sorsanız birçoğu Hollywood filmlerinde olmak ister. Onlar gibi giyinmek onlar gibi konuşmak onlar gibi yaşamak ister. Çağımızın Musabı elinde Amerikan vatandaşlığı dahil birçok imkan olmasına rağmen tevhidi çizgisini korumuştur. Bu gençler ne yapsın diyorsak onlara Furkan’ı anlatmalıyız. Aileler yeni Furkanlar yetiştirmeli, gençler Furkan’ı okumalı. Furkan olmaya çalışmalı. Çünkü Furkan, günümüzdeki gençlere ‘ne yapmalı’ sorusunu cevaplamıştır. Belki herkesin imkânı Gazzeye gitmeye el vermez; ama en azından Furkan’ı ve daha nicelerini kana bulayan siyonizmin mallarını boykot etmeye gücü yeter.
Furkan Doğan’ın şehadeti, yaşadığı cahiliye toplumunda ben de Müslümanım diyen fakat Müslümanların içinde bulunduğu zilletten kurtulmak için kıpırdamayanlara bir iftar ve bir direnişin yeniden ayaklanması olacaktır inşallah.
Babası bir konuşmasında “ Furkana layık olmaya çalışacağım” diyor. Allah hepimizi Furkan’a layık olmayı nasip etsin.
İnna Lillâhi Ve İnnâ İleyhi Raciûn
Muhammed Numan Damar
allemelkuran.com
Babası Ahmed Doğan`a soruyorlar “Bize Furkan`ı anlatabilir misiniz?” diye; ”onu tanımayan birine onu anlatmak çok zor” diyor. Bizler de her ne kadar Furkan`ı tanımasak da onu anlamaya ve anlatmaya çalışacağız.
Furkan 1991 yılında Amerika`da dünyaya geldi. Doğumunda ailesi “Hak ve Batılı ayıran” anlamına gelen, Kur`an`ın da ismi olan Furkan adını verdiler.
Amerikalı bir gazeteci soruyor babasına: “Bize Furkan`ı anlatabilir misiniz?” diye; “ ismi, Furkan” diyor. Şehid bütün hayatı boyunca haktan yana Furkan üzere yaşadı. Peygamber Efendimizin deyimiyle “az zaman da çok iş” başardı. Gazze`ye umut için gitmişti, sadece Gazze’ye değil bizlere de umut oldu. Şimdi birçok genç Furkan`ı özeniyor.
Bu çok güzel bir şey. Demek ki çağımızda zeynebler de yaşıyor.
Ama Furkan`ın şahadeti de her şahadet gibi içinde bir öğreti barındırır. “Furkan`ın şehadetine özenmeden evvel gençler, Furkanın yaşadığı faziletli hayata özenmeli”. Furkan gibi yaşanmalı ki Furkan gibi ölünebilsin. Yaşanmayan bir yolda ölünmez zaten.
Furkan’ın Şehadeti (şahitliği ve şehitliği) çağımızda yaşamlardan sökülüp unutulmaya yüz tutmuş birçok ahlaki mefhumu hatırlamamızı sağladı. İshar, ihlas, infak, iffet gibi islami mefhumları gündemimize taşıdı.
Furkan başkalarına yardımı hep kendinden önce tutardı. Yaz kursuna gönüllü hizmetli arandığını duyar ve bütün yaz orada hizmetçilik yapar.
Şehadetinden üç ay önce okulunda Gazzeli kardeşlerine yardım toplama faaliyeti organize eder.
Harçlıklarının çoğunu yardımlara kullanırdı. Birçok arkadaşına derslerinde yardım ederdi. Furkan; malını, zamanını, bilgisini ve Allahın verdiği her şeyi Allah yolunda infak etti. Verebilecek bir tek canı kaldığında onu da gözünü kırpmadan verdi. Gençliğini yaşayabilmek için canına ihtiyacı vardı. Ama o Filistinli kardeşlerini, Kudüs’ün kurtuluşunu, şehadetinden sonra yankılanacak muştuyu ve Allahın has kulları arasına girmeyi canından üstün tutuyordu.
Furkan Mavi Marmara gemisine bindiğinde yaşlı bir amca “bu çocukta yusuf güzelliği var” demiş. Çağımızın Yusuf’u, Yusuf güzelliğine meftun olan kızların ilgisinden kaçarak nefsini terbiye ederdi.
Furkan ilköğretimden sonra Fen Lisesini burslu olarak kazandı. Fen lisesinde sınıf birincisiydi. Üniversite sınavında Tıp Fakültesini kazanacak netler yaptı. Furkan’ın yaşamının her alanı İslami mücadeleler ve başarılarla doludur. Yaşam sınavını da şehadet ile taçlandırmıştır.
Furkan Gazzeye yardım gemisinin kalkacağını duydunca ailesinden izin istemiş. Ailesi üniversite sınavının ikinci oturumu olduğu için izin vermek istememiştir; ama o güne dek Furkan ailesinden hiçbir şey istememiştir. 19 yıllık ömründe, gençliğinde ailesinden istediği tek şey Gazzeye gitmektir. Ailesi böyle halisane bir isteği reddedememiştir.
Furkan’ı vicdanı bir yola çıkarıyor. Nasıl ki Musab bin Umeyri Uhud’a, Hüseyini Kufe’ye çıkardığı gibi Furkanı da gazzeye çıkarıyor. Nasıl Musab her tülü nimeti bırakıp kendisini Allah’a adıyorsa, Furkan da üniversite dahil her türlü nimeti bırakıp kendisini Allah’a adıyor. Nasıl Hüseyin’in önünü Kerbela’da, çölde kesiyorlarsa, Furkan’ın önünü de Akdeniz’de kesiyorlar.
Mavi Marmara gemisi, İHH Başkanının deyimiyle “erdemliler ittifakıyla” açık denizlerde ilerlerken Siyonist ordu Atom bombası hariç her şeyleriyle kuşatıyorlar geminin etrafını, kinini ve nefretini kusmaya başlıyor geminin üzerine. Furkan’a saldırıdan önceki gün video çekim görevi veriliyor gemide. Furkan siyonizmin kanlı baskını sırasında korkusuzca güverteye çıkarak çekim yapmaya çalışırken siyonist komandolar tarafından dört kurşun başına bir kurşun sinesine saplanarak şehid oluyor. Kim bilir alnından 4 kurşunla vurularak şehid olabilmek için o pak alın kaç kez deydi secdeye, şehid çocukluğundan beri sabah namazlarını camide cemaatle kılardı. Böylesi bir iman ki bunu şehadetinden önce günlüğüne yazdığı yazıdan anlayabiliriz. Şöyle diyor Furkan günlüğüne: “Şehadet saatine son saatler.Var mı ki bundan daha güzel bir şey. Varsa o da annemdir. İkisinin kıyası çok zor…” Buradan şuna anlamalıyız. Furkan cennete gidecekti. Bu yolculuk ya annesinin ayaklarının altında olacaktı, ya da şehadet makamıyla karşılanacaktı cennette.
Furkan en nihayetinde 19 yaşında bir gençti. Futbol oynamayı, satranç oynamayı, araba kullanmayı severdi. Ama yaşıtları yazın kafelerde, yazlıklarındayken Furkan yaz boyu hizmetçilik yapardı. Yaşıtları bencillik ve ahlaksızlık çamurunda yüzerken, Furkan iffetini korur ve yardımlara koşardı. Çağımızın gençleri Amerikan rüyası görmektedir. Sorsanız birçoğu Hollywood filmlerinde olmak ister. Onlar gibi giyinmek onlar gibi konuşmak onlar gibi yaşamak ister. Çağımızın Musabı elinde Amerikan vatandaşlığı dahil birçok imkan olmasına rağmen tevhidi çizgisini korumuştur. Bu gençler ne yapsın diyorsak onlara Furkan’ı anlatmalıyız. Aileler yeni Furkanlar yetiştirmeli, gençler Furkan’ı okumalı. Furkan olmaya çalışmalı. Çünkü Furkan, günümüzdeki gençlere ‘ne yapmalı’ sorusunu cevaplamıştır. Belki herkesin imkânı Gazzeye gitmeye el vermez; ama en azından Furkan’ı ve daha nicelerini kana bulayan siyonizmin mallarını boykot etmeye gücü yeter.
Furkan Doğan’ın şehadeti, yaşadığı cahiliye toplumunda ben de Müslümanım diyen fakat Müslümanların içinde bulunduğu zilletten kurtulmak için kıpırdamayanlara bir iftar ve bir direnişin yeniden ayaklanması olacaktır inşallah.
Babası bir konuşmasında “ Furkana layık olmaya çalışacağım” diyor. Allah hepimizi Furkan’a layık olmayı nasip etsin.
İnna Lillâhi Ve İnnâ İleyhi Raciûn
Muhammed Numan Damar
allemelkuran.com