Mektubum sana...
Sevgili kardeşim, canım kızım,
Hayatın ve zamanın Sahib’ine selam ile başlarım.
Hayat, Yüce Rabbimizin bize verdiği en görkemli armağan… Zaman ise, dünyanın belki en hızlı akan nehridir bunu söylerim her şeyden önce. Allah, hayatta ve zamanda hayır içre tutsun hepimizi…
Hayat ve zaman akıp geçerken… Elinden kayar da tutamazsın, seni gizli gizli aşındıracak nice dönemeçler içinden döndürerek olgunlaştıracak bir öğretmen gibi çağlar gider her ikisi de… Ve sen yaşadığın hemen her sert kıvrılışı, bin bir badirelerle aşacağın çağlayanları gördükçe, bunun ilk kez senin başından geçtiği yanılgısıyla titrersin…
Unutma, sen ne ilk, ne sonsun…
Nice kadınları kızları dünyanın, asırlardır boğuştular bu zorluk dalgalarıyla. Yalnız değilsin. Hayatın kaidesi budur, bizden önce gelip geçenlerin yaşadığı zorlukları bizler de tatmadan yürünmez bu dünya yolu…
Biliyorum, düze çıkmak ve sakinleşmek istiyorsun. Akmak, hayatın içinde akmak, hayata karışmak, ellerini değdirmek ona ve denemek… Tüm neticelerine katlanarak ve tüm hüzünlerini de göğüsleyerek, kendini hayatın içinde tamamlayabilmek istiyorsun.
Buna büyümek diyoruz biz... Büyümek kolay değil ama… Kendin kalarak büyümek ise elbette en zoru. En onurlusu. Onur, hiçbir yerde ve hiçbir zamanda, basit ve ucuz olmamıştır. Bunu hep hatırla, kendine saygının bittiği yerde, bütün nehirler kurur… Kendini onursuzluk çölüne hapsetme…
Üstüme üstüme geliyorlar diyorsun. Büyük bir ayrımcılık uyguluyorlar, beni tecrit ediyorlar, beni “böyle olduğum için” cezalandırıyorlar, diyorsun…
İnsan olmak ne kadar da zormuş diye geçiyor içinden…
Suçunun ne olduğunu tam olarak çözebilmiş değilsin…
Siyah gözlerini hüzünlü bir soru işareti gibi tuttuğunu kimse görmek istemiyor.
Niçin ben? Niçin dünya üstüme üstüme geliyor? Benden nedir almak istedikleri? Alıp veremedikleri nedir benden? Soruların göklere değiyor, uykuların kaçıyor, biliyorum.
Sevgili kardeşim, canım kızım, bazen hepimiz de sıkışıyoruz bu sorularla. Sana korkma diyeceğim ama vazgeçtim… Korku insanîdir, herkes korkar. Cesaret ise, korktuğu halde yapması gerekenden vazgeçmeyerek sabırla durmak demek… Öyleyse cesur ol diyebilirim kendime ve sana… Cesur ol kızım…
Başına tacettiğin Allah emrini, severek ve yücelterek taşıyorsun. Allah kabul etsin ve bu zor zamanlarda, Allah emrini başında tutmaya devam ettiğin için, Allah seni yardımlar ve kurtuluşlarla desteklesin… Basit bir örtü değil başında tuttuğun. Ahzap ve Nur sûrelerini dalgalandırıyorsun yeryüzünde, sen başının üstünde “Söz”ü taşıyorsun… Muhafaza eden herkes gibi, bir bakıma muhafızsın, elbette işin zor; koruyorsun, koruyacaksın… Benim güzel muhafızım, benim cesur meleğim, sevgisinden dönmeyenim, sabırla bekleyenim…
Hepimizin hataları var, eksiğiz, zayıfız, kusurluyuz. Mahcubuz, nefse yenik düştük… Aldatıcıların sözlerine kandık. Ama umudumuz ve duamız var Rahman’a. Allah, tüm bu eksikliklerimizi güzel olana tamamlamayı nasip etsin, bizleri kendi içimize açtığımız tüm karanlık kuyulardan çıkarsın. Günde en az beş kere kendimizi gözden geçiriyoruz, beş kere yıkanıp beş kere yakardıktan sonra dahi, hâlâ ve yeterince arınamadığımız için olsa gerek, kederle bir sonraki temizlik vaktini iple çekiyoruz… Allah’ım Sen güzel, aziz ve temizsin. Bizlere de yardım et, güzel, temiz ve aziz kıl…
Sevgili kardeşim, canım kızım. Zaman zaman kendimizi ne kadar da yalnız hissediyoruz değil mi? Ama böyle zamanlarda hemen boynunda pıt pıt atan şah damarını dinle, olmaz mı? Pıt… pıt… pıt… Orada o sesin de içinde, senin de içinde, sana senden de yakın Biri var… Biri var unutma, sana şah damarından da yakın ve seni her daim dinleyen biri var, unutma… İşte O: Allah (c.c)’tır.
Dünyalar kırılarak ve yıkılarak seni terk etse, herkes sana sırtını dönse de, O seni yalnız bırakmaz… “Rabbim, beni yalnız bırakma!” demişti Zekeriyya Peygamber. “Rabbim Sen'den gelecek her türlü yardıma o kadar muhtacım ki” diye ağlamıştı Musa Peygamber… Mağaraya sığınan yedi arkadaş içleri titreyerek yalvarmışlardı: “Rabbimiz, tarafından bize rahmet ver, durumumuzdan bir kurtuluş yolu hazırla!” demişlerdi… “Ben kederimi ve hüznümü ancak Rabbime anlatırım” diye içlenen de Yakup Peygamber…
Ey Rabbimiz, bize sabırlı bir duruş ver. Kalplerin sahibi Sen’sin, kalplere dinginlik ve insana has sevgi indir. Sevgiye, erdeme ve sükûnete kavuştur kalplerimizi, bizleri zalimlerin elinde yapayalnız bırakma ne olur…
Sevgili kardeşim, canım kızım,
Hayatın ve zamanın Sahib’ine selam ile başlarım.
Hayat, Yüce Rabbimizin bize verdiği en görkemli armağan… Zaman ise, dünyanın belki en hızlı akan nehridir bunu söylerim her şeyden önce. Allah, hayatta ve zamanda hayır içre tutsun hepimizi…
Hayat ve zaman akıp geçerken… Elinden kayar da tutamazsın, seni gizli gizli aşındıracak nice dönemeçler içinden döndürerek olgunlaştıracak bir öğretmen gibi çağlar gider her ikisi de… Ve sen yaşadığın hemen her sert kıvrılışı, bin bir badirelerle aşacağın çağlayanları gördükçe, bunun ilk kez senin başından geçtiği yanılgısıyla titrersin…
Unutma, sen ne ilk, ne sonsun…
Nice kadınları kızları dünyanın, asırlardır boğuştular bu zorluk dalgalarıyla. Yalnız değilsin. Hayatın kaidesi budur, bizden önce gelip geçenlerin yaşadığı zorlukları bizler de tatmadan yürünmez bu dünya yolu…
Biliyorum, düze çıkmak ve sakinleşmek istiyorsun. Akmak, hayatın içinde akmak, hayata karışmak, ellerini değdirmek ona ve denemek… Tüm neticelerine katlanarak ve tüm hüzünlerini de göğüsleyerek, kendini hayatın içinde tamamlayabilmek istiyorsun.
Buna büyümek diyoruz biz... Büyümek kolay değil ama… Kendin kalarak büyümek ise elbette en zoru. En onurlusu. Onur, hiçbir yerde ve hiçbir zamanda, basit ve ucuz olmamıştır. Bunu hep hatırla, kendine saygının bittiği yerde, bütün nehirler kurur… Kendini onursuzluk çölüne hapsetme…
Üstüme üstüme geliyorlar diyorsun. Büyük bir ayrımcılık uyguluyorlar, beni tecrit ediyorlar, beni “böyle olduğum için” cezalandırıyorlar, diyorsun…
İnsan olmak ne kadar da zormuş diye geçiyor içinden…
Suçunun ne olduğunu tam olarak çözebilmiş değilsin…
Siyah gözlerini hüzünlü bir soru işareti gibi tuttuğunu kimse görmek istemiyor.
Niçin ben? Niçin dünya üstüme üstüme geliyor? Benden nedir almak istedikleri? Alıp veremedikleri nedir benden? Soruların göklere değiyor, uykuların kaçıyor, biliyorum.
Sevgili kardeşim, canım kızım, bazen hepimiz de sıkışıyoruz bu sorularla. Sana korkma diyeceğim ama vazgeçtim… Korku insanîdir, herkes korkar. Cesaret ise, korktuğu halde yapması gerekenden vazgeçmeyerek sabırla durmak demek… Öyleyse cesur ol diyebilirim kendime ve sana… Cesur ol kızım…
Başına tacettiğin Allah emrini, severek ve yücelterek taşıyorsun. Allah kabul etsin ve bu zor zamanlarda, Allah emrini başında tutmaya devam ettiğin için, Allah seni yardımlar ve kurtuluşlarla desteklesin… Basit bir örtü değil başında tuttuğun. Ahzap ve Nur sûrelerini dalgalandırıyorsun yeryüzünde, sen başının üstünde “Söz”ü taşıyorsun… Muhafaza eden herkes gibi, bir bakıma muhafızsın, elbette işin zor; koruyorsun, koruyacaksın… Benim güzel muhafızım, benim cesur meleğim, sevgisinden dönmeyenim, sabırla bekleyenim…
Hepimizin hataları var, eksiğiz, zayıfız, kusurluyuz. Mahcubuz, nefse yenik düştük… Aldatıcıların sözlerine kandık. Ama umudumuz ve duamız var Rahman’a. Allah, tüm bu eksikliklerimizi güzel olana tamamlamayı nasip etsin, bizleri kendi içimize açtığımız tüm karanlık kuyulardan çıkarsın. Günde en az beş kere kendimizi gözden geçiriyoruz, beş kere yıkanıp beş kere yakardıktan sonra dahi, hâlâ ve yeterince arınamadığımız için olsa gerek, kederle bir sonraki temizlik vaktini iple çekiyoruz… Allah’ım Sen güzel, aziz ve temizsin. Bizlere de yardım et, güzel, temiz ve aziz kıl…
Sevgili kardeşim, canım kızım. Zaman zaman kendimizi ne kadar da yalnız hissediyoruz değil mi? Ama böyle zamanlarda hemen boynunda pıt pıt atan şah damarını dinle, olmaz mı? Pıt… pıt… pıt… Orada o sesin de içinde, senin de içinde, sana senden de yakın Biri var… Biri var unutma, sana şah damarından da yakın ve seni her daim dinleyen biri var, unutma… İşte O: Allah (c.c)’tır.
Dünyalar kırılarak ve yıkılarak seni terk etse, herkes sana sırtını dönse de, O seni yalnız bırakmaz… “Rabbim, beni yalnız bırakma!” demişti Zekeriyya Peygamber. “Rabbim Sen'den gelecek her türlü yardıma o kadar muhtacım ki” diye ağlamıştı Musa Peygamber… Mağaraya sığınan yedi arkadaş içleri titreyerek yalvarmışlardı: “Rabbimiz, tarafından bize rahmet ver, durumumuzdan bir kurtuluş yolu hazırla!” demişlerdi… “Ben kederimi ve hüznümü ancak Rabbime anlatırım” diye içlenen de Yakup Peygamber…
Ey Rabbimiz, bize sabırlı bir duruş ver. Kalplerin sahibi Sen’sin, kalplere dinginlik ve insana has sevgi indir. Sevgiye, erdeme ve sükûnete kavuştur kalplerimizi, bizleri zalimlerin elinde yapayalnız bırakma ne olur…
