Gunun son dersinin sonuna gelinmisti. Ogrenciler cikmak icin
sabirsizlaniyordu. Defter ve kitaplarini cantalarina koydular. Zil calar
calmaz, disari cikmak icin hazirdilar. Yalniz, Ali hazirlanmamisti. Gecikmek
icin de elinden geleni yapiyordu.Nihayet zil caldi. Ogrenciler bir anda
kapiya yoneldi. Ali, yerinden kalkmadi. Agir agir esyasini topladi. Bir
yandan goz ucuyla ogretmenine bakiyor, bir yandan da arkadaslarinin
gitmesini bekliyordu.
Ogretmeni, onun bu hâlini fark etti:
- Hayrola Ali, dedi. Eve gitmeyecek misin?
Ali, son arkadasinin da ciktigini gorunce cevap verdi:
- Sizinle konusmak istiyordum ogretmenim.
- Peki, dedi ogretmeni. Ne soyleyeceksin bakalim?
- Ahmet arkadasimiz var ya.
- Evet, ne olmus Ahmet`e?
- Durumlari pek iyi degil galiba. Annesi, beslenme cantasina pekiyi seyler
koymuyor.
- Ee?
- Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettigimi bilirse uzulur.
Gunde bir simit parasi biriktirip her hafta size versem, siz de ona
verseniz?
Cebinden bir avuc bozuk para cikarip ogretmenin masasinin uzerine koydu.
Nurhan Ogretmen, paraya dokunmadi. Sandalyesine oturup
dusundu.Alihakkindaki bilgilerini yokladi. Bildigi kadariyla ailesinin
durumu pekiyi
degildi. Bu caliskan ve sevimli ogrencisi, ne kadar da iyi niyetli ve
dusunceliydi. Zengin bir ailenin cocugu degildi. Buna ragmen yardim etmek
istiyordu. Ustelik yardim ettiginin bilinmesini istemiyordu.
Nurhan Ogretmen:
- Dur bakalim Ali, dedi. Bildigim kadariyla sizin de maddî durumunuz pekiyi
degil. Yanlis mi biliyorum?
- Dogru biliyorsunuz ogretmenim. Babam gundelikci. Cogu zaman is bulamiyor.
Ama ben de calisiyor, para kazaniyorum.
- Nerede calisiyorsun?
- Simit satiyorum.
Nurhan Ogretmen yine durup dusundu. Iyiligin bu kadarina ne demeliydi simdi.
Bunun gerceklesmesi zordu. Onu, bundan vazgecirmek icin bir care bulmaliydi.
Bunu yaparken, sevimli ogrencisini de kirmamaliydi. Onunla biraz daha
konusursa, belki bir yolunu bulurdu.
Nurhan Ogretmen, Ali`ye dondu:
- Buyuyunce ne olmak istiyorsun, diye sordu.
- Cok zengin bir isadami.
- Nicin?
- Insanlara daha cok yardim etmek icin.
- Guzel, dedi Nurhan Ogretmen. Bak simdi Ali, Ahmet`in ailesinin durumu
pekiyi degil; bu dogru. Ama sizinki de bundan pek farkli degil. Istersen
acele etme; cok zengin oldugun zaman insanlara yardim edersin.Olmaz mi?
- Olmaz, dedi Ali. Simdi yapmaliyim.
- Neden olmaz?
- Uc sebepten dolayi olmaz.
Birincisi: Bu para zaten benim degil. Iyilik ettigim icin Allah, beni
insanlara sevimli gosteriyor. Insanlar da bundan etkileniyor, daha cok simit
aliyorlar. Bu sayede gun boyu calisanlardan bile fazla simit satiyorum. Hele
mahallede Hasan Amca var, her gun iki simit alip guvercinlere veriyor.
Ikincisi: "Agac yas iken egilir." deniliyor. Simdiden iyilik yapmayi
ogrenmezsem buyudugumde hic yapamam.
Ucuncusu ise daha onemli: Buyudugum zaman cok zengin bir isadami olmak
istiyorum. Zamaninda yatirim yapmayanlar buyuk isadami olamazlar.
Nurhan Ogretmen, karsisinda buyuk biri varmis gibi dinliyordu:
- Bu sonuncusunu pek iyi anlayamadim, dedi.?
- Aciklayayim ogretmenim, dedi Ali. Simdi, cok zengin olmadigim icin, ancak
gunde bir simit parasi kadar yardim edebiliyorum. Bundan fazlasini veremem.
Allah, Cennet`i gucu kadar iyilik edene veriyor. Simdi gucum bu olduguna
gore Cennet`in fiyati birkac simit parasi kadardir. Eger zengin olmadan
olursem birkac simit parasiyla Cennet`e girebilirim. Bundan daha kârli bir
yatirim olur mu?
Nurhan Ogretmen`in gozleri dolmustu. Basini "Evet" anlaminda sallarken Aliyi
evine yolladi.
Sinifa geri donerken okulun bosaldigini fark etti. Esyalarini toplamak icin
masasina dondugunde Ali`nin biraktigi parlarin masaustunde kaldigini fark
etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paralari eline aldi. Hicbir para
ona bu kadar kiymetli gelmemisti. Sanki elinde dunyanin en kiymetli
incilerini, yakutlarini, elmaslarini tutuyordu. Hatta bu paralar onlardan
bile kiymetliydi. Oyle bu paralar, Bu bozuk SIMIT paralari, Cenneti satin
alabilecek paralardi. Sanki hic birakmak istemeyen bir duygu ile simsIki
kavradi bu bozuk simit paralarini.
Oturdugu yerden kalkamadi Nurhan Ogretmen. Icinin doldugunu, Tarif
edilemeyen duygulara boguldugunu hissetti. Birden bosalan saganak yagmurlar
gibi aglamaya basladi. Agladi . Agladi.
Kendine geldiginde aksam olmustu. Yavas yavas siniftan cikip okuldan
ayrilirken bekci Sadik " Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak, Bozuk
Simit paralari ile cenneti satin almak" diye Nurhan ogretmenin sayikladigini
duydu. Bekcinin hayretler icinde " Ne dediniz hocam " demesini bile duymayan
Nurhan ogretmen bekcinin saskin bakislari altinda aksamin alaca karanligina
karisivermisti
Yazarı bilinmiyor ....
sabirsizlaniyordu. Defter ve kitaplarini cantalarina koydular. Zil calar
calmaz, disari cikmak icin hazirdilar. Yalniz, Ali hazirlanmamisti. Gecikmek
icin de elinden geleni yapiyordu.Nihayet zil caldi. Ogrenciler bir anda
kapiya yoneldi. Ali, yerinden kalkmadi. Agir agir esyasini topladi. Bir
yandan goz ucuyla ogretmenine bakiyor, bir yandan da arkadaslarinin
gitmesini bekliyordu.
Ogretmeni, onun bu hâlini fark etti:
- Hayrola Ali, dedi. Eve gitmeyecek misin?
Ali, son arkadasinin da ciktigini gorunce cevap verdi:
- Sizinle konusmak istiyordum ogretmenim.
- Peki, dedi ogretmeni. Ne soyleyeceksin bakalim?
- Ahmet arkadasimiz var ya.
- Evet, ne olmus Ahmet`e?
- Durumlari pek iyi degil galiba. Annesi, beslenme cantasina pekiyi seyler
koymuyor.
- Ee?
- Ona yardim etmek istiyorum. Ama benim yardim ettigimi bilirse uzulur.
Gunde bir simit parasi biriktirip her hafta size versem, siz de ona
verseniz?
Cebinden bir avuc bozuk para cikarip ogretmenin masasinin uzerine koydu.
Nurhan Ogretmen, paraya dokunmadi. Sandalyesine oturup
dusundu.Alihakkindaki bilgilerini yokladi. Bildigi kadariyla ailesinin
durumu pekiyi
degildi. Bu caliskan ve sevimli ogrencisi, ne kadar da iyi niyetli ve
dusunceliydi. Zengin bir ailenin cocugu degildi. Buna ragmen yardim etmek
istiyordu. Ustelik yardim ettiginin bilinmesini istemiyordu.
Nurhan Ogretmen:
- Dur bakalim Ali, dedi. Bildigim kadariyla sizin de maddî durumunuz pekiyi
degil. Yanlis mi biliyorum?
- Dogru biliyorsunuz ogretmenim. Babam gundelikci. Cogu zaman is bulamiyor.
Ama ben de calisiyor, para kazaniyorum.
- Nerede calisiyorsun?
- Simit satiyorum.
Nurhan Ogretmen yine durup dusundu. Iyiligin bu kadarina ne demeliydi simdi.
Bunun gerceklesmesi zordu. Onu, bundan vazgecirmek icin bir care bulmaliydi.
Bunu yaparken, sevimli ogrencisini de kirmamaliydi. Onunla biraz daha
konusursa, belki bir yolunu bulurdu.
Nurhan Ogretmen, Ali`ye dondu:
- Buyuyunce ne olmak istiyorsun, diye sordu.
- Cok zengin bir isadami.
- Nicin?
- Insanlara daha cok yardim etmek icin.
- Guzel, dedi Nurhan Ogretmen. Bak simdi Ali, Ahmet`in ailesinin durumu
pekiyi degil; bu dogru. Ama sizinki de bundan pek farkli degil. Istersen
acele etme; cok zengin oldugun zaman insanlara yardim edersin.Olmaz mi?
- Olmaz, dedi Ali. Simdi yapmaliyim.
- Neden olmaz?
- Uc sebepten dolayi olmaz.
Birincisi: Bu para zaten benim degil. Iyilik ettigim icin Allah, beni
insanlara sevimli gosteriyor. Insanlar da bundan etkileniyor, daha cok simit
aliyorlar. Bu sayede gun boyu calisanlardan bile fazla simit satiyorum. Hele
mahallede Hasan Amca var, her gun iki simit alip guvercinlere veriyor.
Ikincisi: "Agac yas iken egilir." deniliyor. Simdiden iyilik yapmayi
ogrenmezsem buyudugumde hic yapamam.
Ucuncusu ise daha onemli: Buyudugum zaman cok zengin bir isadami olmak
istiyorum. Zamaninda yatirim yapmayanlar buyuk isadami olamazlar.
Nurhan Ogretmen, karsisinda buyuk biri varmis gibi dinliyordu:
- Bu sonuncusunu pek iyi anlayamadim, dedi.?
- Aciklayayim ogretmenim, dedi Ali. Simdi, cok zengin olmadigim icin, ancak
gunde bir simit parasi kadar yardim edebiliyorum. Bundan fazlasini veremem.
Allah, Cennet`i gucu kadar iyilik edene veriyor. Simdi gucum bu olduguna
gore Cennet`in fiyati birkac simit parasi kadardir. Eger zengin olmadan
olursem birkac simit parasiyla Cennet`e girebilirim. Bundan daha kârli bir
yatirim olur mu?
Nurhan Ogretmen`in gozleri dolmustu. Basini "Evet" anlaminda sallarken Aliyi
evine yolladi.
Sinifa geri donerken okulun bosaldigini fark etti. Esyalarini toplamak icin
masasina dondugunde Ali`nin biraktigi parlarin masaustunde kaldigini fark
etti. Sandalyesine gayri ihtiyari oturdu ve paralari eline aldi. Hicbir para
ona bu kadar kiymetli gelmemisti. Sanki elinde dunyanin en kiymetli
incilerini, yakutlarini, elmaslarini tutuyordu. Hatta bu paralar onlardan
bile kiymetliydi. Oyle bu paralar, Bu bozuk SIMIT paralari, Cenneti satin
alabilecek paralardi. Sanki hic birakmak istemeyen bir duygu ile simsIki
kavradi bu bozuk simit paralarini.
Oturdugu yerden kalkamadi Nurhan Ogretmen. Icinin doldugunu, Tarif
edilemeyen duygulara boguldugunu hissetti. Birden bosalan saganak yagmurlar
gibi aglamaya basladi. Agladi . Agladi.
Kendine geldiginde aksam olmustu. Yavas yavas siniftan cikip okuldan
ayrilirken bekci Sadik " Bozuk Simit paralari ile cenneti satin almak, Bozuk
Simit paralari ile cenneti satin almak" diye Nurhan ogretmenin sayikladigini
duydu. Bekcinin hayretler icinde " Ne dediniz hocam " demesini bile duymayan
Nurhan ogretmen bekcinin saskin bakislari altinda aksamin alaca karanligina
karisivermisti
Yazarı bilinmiyor ....