-Daima düsünceliydi.
-Susmasi konusmasindan uzun sürerdi.
-Lüzumsuz yere konusmaz; konustugunda ne fazla, ne eksik söz kullanirdi.
-Dünya isleri için kizmazdi.
-Kendi sahsi için asla öfkelenmez ve öç almazdi.
-Kötü söz söylemezdi.
-Affediciligi tabii idi. Intikam almazdi.
-Düsmanlarini sadece affetmekle kalmaz, onlara seref ve deger de verirdi.
-Kendisini üç seyden alikoymustu: *Kimseyle çekismezdi. *Çok konusmazdi. *Bos seylerle ugrasmazdi.
-Umani umutsuzluga düsürmezdi.
-Hoslanmadigi birsey hakkinda susardi.
-Hiç kimseyi ne yüzüne karsi, ne de arkasindan kinar ve ayiplardi.
-Kimsenin kusurunu aramazdi.
-Kimseye hakkinda hayirli olmayan sözü söylemezdi.
-Yaninda en son konusani ilk önce konusan gibi dikkatle dinlerdi.
-Bir toplulukta bulundugu zaman bir seye gülerlerse, o da güler; bir seye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi.
-Gerçege aykiri övgüyü kabul etmezdi.
-Her zaman agirbasliydi.
-Konusurken çevresindekileri adeta kusatirdi
-Kelimeleri parildayan inci dizileri gibi tatli ve berrakti.
-Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarini yerden canlica kaldirir, iki yanina salinmaz, adimlarini genis atar, yüksek bir yerden iner gibi öne dogru egilir,vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.
-Kapisina yardim için gelen kimseyi geri çevirmezdi.
-Bir gün kendisinden yasça küçük bir dostunun omuzlarindan tutarak
söyle demisti: "Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"
-Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.
-Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü agzina almamisti.
-Sıkintili hallerinde kabalasmaz, bagirmazdi.
-Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayirt edilemezdi.
-Önüne ne konulursa yerdi.
-Sade kiyafetler giyer, gösteristen hoslanmazdi.
-Konusurken yüzünü baska tarafa çevirmez, bulundugu mecliste ayricalikli bir yere oturmazdi.
-SabahlarI evinden çikarken söyle söylerdi. "Ilahî, dogru yoldan sapmaktan ve saptirilmaktan, kanmaktan ve kandirimaktan, haksizlik etmekten ve haksizliga ugramaktan, saygisizlik etmekten ve saygisizlik edilmekten sana siginirim.
-Siradan degildi; ama siradan insanlar gibi yasardi.
O, HZ.MUHAMMED 'di. (Aleyhissalatu vesselam)
-Susmasi konusmasindan uzun sürerdi.
-Lüzumsuz yere konusmaz; konustugunda ne fazla, ne eksik söz kullanirdi.
-Dünya isleri için kizmazdi.
-Kendi sahsi için asla öfkelenmez ve öç almazdi.
-Kötü söz söylemezdi.
-Affediciligi tabii idi. Intikam almazdi.
-Düsmanlarini sadece affetmekle kalmaz, onlara seref ve deger de verirdi.
-Kendisini üç seyden alikoymustu: *Kimseyle çekismezdi. *Çok konusmazdi. *Bos seylerle ugrasmazdi.
-Umani umutsuzluga düsürmezdi.
-Hoslanmadigi birsey hakkinda susardi.
-Hiç kimseyi ne yüzüne karsi, ne de arkasindan kinar ve ayiplardi.
-Kimsenin kusurunu aramazdi.
-Kimseye hakkinda hayirli olmayan sözü söylemezdi.
-Yaninda en son konusani ilk önce konusan gibi dikkatle dinlerdi.
-Bir toplulukta bulundugu zaman bir seye gülerlerse, o da güler; bir seye hayret ederlerse, o da onlara uyarak hayret ederdi.
-Gerçege aykiri övgüyü kabul etmezdi.
-Her zaman agirbasliydi.
-Konusurken çevresindekileri adeta kusatirdi
-Kelimeleri parildayan inci dizileri gibi tatli ve berrakti.
-Yürürken beraberindekilerin gerisinde yürürdü; ayaklarini yerden canlica kaldirir, iki yanina salinmaz, adimlarini genis atar, yüksek bir yerden iner gibi öne dogru egilir,vakar ve sükunetle rahatça yürürdü.
-Kapisina yardim için gelen kimseyi geri çevirmezdi.
-Bir gün kendisinden yasça küçük bir dostunun omuzlarindan tutarak
söyle demisti: "Sen dünyada garip bir kimse yahut bir yolcu gibi ol!"
-Her zaman hüzünlü ve mütebessim bir haletle dururdu.
-Adet üzere sarfedilen hiçbir kötü sözü agzina almamisti.
-Sıkintili hallerinde kabalasmaz, bagirmazdi.
-Fakirlerle birlikte yerdi; öyle ki onlardan ayirt edilemezdi.
-Önüne ne konulursa yerdi.
-Sade kiyafetler giyer, gösteristen hoslanmazdi.
-Konusurken yüzünü baska tarafa çevirmez, bulundugu mecliste ayricalikli bir yere oturmazdi.
-SabahlarI evinden çikarken söyle söylerdi. "Ilahî, dogru yoldan sapmaktan ve saptirilmaktan, kanmaktan ve kandirimaktan, haksizlik etmekten ve haksizliga ugramaktan, saygisizlik etmekten ve saygisizlik edilmekten sana siginirim.
-Siradan degildi; ama siradan insanlar gibi yasardi.
O, HZ.MUHAMMED 'di. (Aleyhissalatu vesselam)