islamafakı
Kayıtlı Kullanıcı
- Katılım
- 29 Eki 2008
- Mesajlar
- 50
- Tepki puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 56
Biz kaç kişiydik bir zamanlar,
Kaç kişiydik yola çıktığımızda.
Kaç kişi olursak olalım,
Bir aleme bedeldik.
Bir alemdi yüreklerimiz,bin alem sığardı içine.
Severdik yürekten,sevmenin ilahicesine.
Kaç kişiydik biz,peşimizden evreni sürükleyen,
Kaç kişiydik bir,evrene destur veren.
Sözümüz fermandı inancımıza binaen,
Kim zalimse,yumruğumuzdu üstüne inen.
Önderlerimiz vardı,sarp dağlar gibi vakarlı,
Erlerimiz vardı,gözbebeklerinde dünyalar saklı.
Işığımız vardı elimizde güneşten bir parça,
Sevdamız vardı beslediğimiz,gonca gonca.
Merhametimiz vardı okyonuslarca
Nefretimiz vardı,cehennemden bir parça.
Alınlarımız vardı,kırış kırış,
Dualarımız vardı,gönülden Rabbe yakarış.
İbadetlerimiz vardı her daim,abidçe,
Cihadımız vardı,Hamza’ca,Velid’çe.
Kim varsa yeryüzünde tanırdı bizi,
Kim ezilmişse tutardı elimizi.
Kim darda kalırsa ,bulurdu bizi.
Kim zalimse tanırdı adaletimizi.
Kaç kişiydik biz tarihe, yön veren
Kaç tarih vardı bizimle yön değiştiren.
Biz ki,binlerce yıllık bir efsane gibiydik.
Binlerce yıl geçsede,dipdiriydik.
Hep bizim adaletimiz konuşuldu evrende.
Kim ne soracaksa,kağıda kaleme,
İnsana ve ondaki nefse,
Bizden geçerdi,bizden varırdı ilahi olan hedefe.
Bakışlarımız müslümancaydı,
Tavrımız Nebevice,konuşmamız haktan yana.
Güneşin,yıldızın ve doğan ayın,sahibi olan ilahi Yaratana,
Sorgusuz imanlar taşırdık…
YAKUP DÖĞER
Kaç kişiydik yola çıktığımızda.
Kaç kişi olursak olalım,
Bir aleme bedeldik.
Bir alemdi yüreklerimiz,bin alem sığardı içine.
Severdik yürekten,sevmenin ilahicesine.
Kaç kişiydik biz,peşimizden evreni sürükleyen,
Kaç kişiydik bir,evrene destur veren.
Sözümüz fermandı inancımıza binaen,
Kim zalimse,yumruğumuzdu üstüne inen.
Önderlerimiz vardı,sarp dağlar gibi vakarlı,
Erlerimiz vardı,gözbebeklerinde dünyalar saklı.
Işığımız vardı elimizde güneşten bir parça,
Sevdamız vardı beslediğimiz,gonca gonca.
Merhametimiz vardı okyonuslarca
Nefretimiz vardı,cehennemden bir parça.
Alınlarımız vardı,kırış kırış,
Dualarımız vardı,gönülden Rabbe yakarış.
İbadetlerimiz vardı her daim,abidçe,
Cihadımız vardı,Hamza’ca,Velid’çe.
Kim varsa yeryüzünde tanırdı bizi,
Kim ezilmişse tutardı elimizi.
Kim darda kalırsa ,bulurdu bizi.
Kim zalimse tanırdı adaletimizi.
Kaç kişiydik biz tarihe, yön veren
Kaç tarih vardı bizimle yön değiştiren.
Biz ki,binlerce yıllık bir efsane gibiydik.
Binlerce yıl geçsede,dipdiriydik.
Hep bizim adaletimiz konuşuldu evrende.
Kim ne soracaksa,kağıda kaleme,
İnsana ve ondaki nefse,
Bizden geçerdi,bizden varırdı ilahi olan hedefe.
Bakışlarımız müslümancaydı,
Tavrımız Nebevice,konuşmamız haktan yana.
Güneşin,yıldızın ve doğan ayın,sahibi olan ilahi Yaratana,
Sorgusuz imanlar taşırdık…
YAKUP DÖĞER