Çocuğumla her güne bir ayet Bismillahirrahmanirrahim
SENAİ DEMİRCİ
Zeyneple annesi, o içinde her şey olan kitabı, yani Kurânı okumaya başladılar. Önce annesinin ağzından bir fısıltı duyar gibi oldu Zeynep.Efendim? dedi. Kendisine bir şey söylendiğini sanmıştı. Besmele çektim.dedi annesi. ismillahirrahmanirrahim
Zeynep şimdi daha iyi duymuştu.Dedem beni kucağına alırken de aynı şeyi söylemişti.dedi.
Annesi gülümsedi.
Çünkü her işin başı Bismillahtır. Her işe başlarken Bismillahirrahmanirrahim deriz. Kurân okumaya başlarken de, yemek yapmaya başlarken de...
Zeynepcik sormadan edemedi:
Neden bismillah diyoruz ki? Sebebini tam anlayamadım
Annesi gözlerinin içine baktı Zeynepin. Bu bakış çok hoşuna giderdi. Annesinin gözlerinin içinde kendisini görebiliyordu.
Annesi anlatmaya başladı.
Hani, hatırlar mısın, bir masalda,Açıl susam açıl! deyince açılan bir kapı vardı. Kapı bu sözü söylemeden açılmıyordu.
Zeynep başını salladı. Annesinin gözlerinin içindeki Zeynep de salladı başını.
Biz bu sözeparola diyoruz. Dün seyrettiğimiz filmde de vardı, hatırlasana. Kapıya bir yabancı gelirse, parolayı soruyorlardı. Bilemezse içeri almıyorlardı. Parolayı bilmeyen dışarda kalıyor, yabancı ve düşman sayılıyor. Ama parolayı söyleyince, herkes dost olduğunu anlıyor ve sana öyle davranıyor.”
Zeynep bütün bunların Bismillahirrahmanirrahimle ilgisini merak ediyordu. Gözlerini annesinin gözlerinden ayırmadan öylece durdu. Dudakları aralanmıştı meraktan.
Bismillah da onun gibi bir parola işte! dedi annesi. Bir işi yapmaya başlayınca, varlıklar âleminin kapısını aralarsın. Onların seni tanımasını, sana destek olmasını umarsın. O zaman bir işe başlar başlamaz, kendini tanıtman gerek. Onları ve seni yaratan Allah adına burada olduğunu söylemelisin. İşte Bismillah diyerek, Allahın adıyla iş yaptığını hatırlatırsın, O’nun kulu olduğunu hatırlarsın, O’nun izniyle hareket ettiğini söylemiş olursun. Yani, bu âlemin parolasını fısıldamış olursun. Eğer parolayı söylemezsen, yabancı ve düşman sanılırsın. Bir bahçeye izinsiz girmek gibi bir şey bu! O zaman sana kapılar açılmaz, işlerin kolaylaşmaz. Parolayı söylersen kapılar açılır, yabancılık çekmezsin, hiçbir şey de sana yabancı ve düşmanmış gibi gözükmez.
“İşte biz de ismillah diyerek başlıyoruz okumaya; tâ ki Rabbimizin söyledikleri bize açılsın ve ne sorumuz varsa cevaplansın.”
Zeynep, Şimdi Bismillah deyince Kurânın kapağı kendiliğinden mi açılacak? diye sordu.
Annesi bu masumca soruya tebessümle karşılık verdi. Biraz gülüştüler.
“Aslında, evet!” dedi annesi.“Biz Allah adına açacağız Kurânı ve o da bize sırlarını açacak, sorularımızı cevaplayacak.”
Hadi var mısın?dedi annesi. Elinden tuttu Zeynepin.
Kurânın ilk kapağını Zeynepin minik elleri kaldırdı. Ama önce parolayı söyledi:
[big]Mismillah! [/big]
ZAMAN -AİLEM DERGİSİ
Sayı: 195
Bölüm: Kuran iklimi
SENAİ DEMİRCİ
Zeyneple annesi, o içinde her şey olan kitabı, yani Kurânı okumaya başladılar. Önce annesinin ağzından bir fısıltı duyar gibi oldu Zeynep.Efendim? dedi. Kendisine bir şey söylendiğini sanmıştı. Besmele çektim.dedi annesi. ismillahirrahmanirrahim
Zeynep şimdi daha iyi duymuştu.Dedem beni kucağına alırken de aynı şeyi söylemişti.dedi.
Annesi gülümsedi.
Çünkü her işin başı Bismillahtır. Her işe başlarken Bismillahirrahmanirrahim deriz. Kurân okumaya başlarken de, yemek yapmaya başlarken de...
Zeynepcik sormadan edemedi:
Neden bismillah diyoruz ki? Sebebini tam anlayamadım
Annesi gözlerinin içine baktı Zeynepin. Bu bakış çok hoşuna giderdi. Annesinin gözlerinin içinde kendisini görebiliyordu.
Annesi anlatmaya başladı.
Hani, hatırlar mısın, bir masalda,Açıl susam açıl! deyince açılan bir kapı vardı. Kapı bu sözü söylemeden açılmıyordu.
Zeynep başını salladı. Annesinin gözlerinin içindeki Zeynep de salladı başını.
Biz bu sözeparola diyoruz. Dün seyrettiğimiz filmde de vardı, hatırlasana. Kapıya bir yabancı gelirse, parolayı soruyorlardı. Bilemezse içeri almıyorlardı. Parolayı bilmeyen dışarda kalıyor, yabancı ve düşman sayılıyor. Ama parolayı söyleyince, herkes dost olduğunu anlıyor ve sana öyle davranıyor.”
Zeynep bütün bunların Bismillahirrahmanirrahimle ilgisini merak ediyordu. Gözlerini annesinin gözlerinden ayırmadan öylece durdu. Dudakları aralanmıştı meraktan.
Bismillah da onun gibi bir parola işte! dedi annesi. Bir işi yapmaya başlayınca, varlıklar âleminin kapısını aralarsın. Onların seni tanımasını, sana destek olmasını umarsın. O zaman bir işe başlar başlamaz, kendini tanıtman gerek. Onları ve seni yaratan Allah adına burada olduğunu söylemelisin. İşte Bismillah diyerek, Allahın adıyla iş yaptığını hatırlatırsın, O’nun kulu olduğunu hatırlarsın, O’nun izniyle hareket ettiğini söylemiş olursun. Yani, bu âlemin parolasını fısıldamış olursun. Eğer parolayı söylemezsen, yabancı ve düşman sanılırsın. Bir bahçeye izinsiz girmek gibi bir şey bu! O zaman sana kapılar açılmaz, işlerin kolaylaşmaz. Parolayı söylersen kapılar açılır, yabancılık çekmezsin, hiçbir şey de sana yabancı ve düşmanmış gibi gözükmez.
“İşte biz de ismillah diyerek başlıyoruz okumaya; tâ ki Rabbimizin söyledikleri bize açılsın ve ne sorumuz varsa cevaplansın.”
Zeynep, Şimdi Bismillah deyince Kurânın kapağı kendiliğinden mi açılacak? diye sordu.
Annesi bu masumca soruya tebessümle karşılık verdi. Biraz gülüştüler.
“Aslında, evet!” dedi annesi.“Biz Allah adına açacağız Kurânı ve o da bize sırlarını açacak, sorularımızı cevaplayacak.”
Hadi var mısın?dedi annesi. Elinden tuttu Zeynepin.
Kurânın ilk kapağını Zeynepin minik elleri kaldırdı. Ama önce parolayı söyledi:
[big]Mismillah! [/big]
ZAMAN -AİLEM DERGİSİ
Sayı: 195
Bölüm: Kuran iklimi
