Birak Sevgi Seni buLsun
İyi kalpli, yalniz bir adam, bir gün bir koza bulur. Kozanin icinde kücük bir tirtil
vardir. Adam çok sever bu tirtili, onunla tüm yalnizligini, tüm sevgisini paylasir. Gel
zaman git zaman tirtil büyür, güzel bir kelebek olur. Adam, kelebegine
hayran... birakamaz bir türlü... Aslinda kelebegin aklinda daglar, kirlar, çiçekler
vardir da; kiyamaz bir türlü adama ve sevgisine, yalniz birakamaz onu... Üç günlük
ömrünü sevildigi ve sevdigi yerde geçirmeye hazirdir...
Ama adam bilir ki; "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir" ... Kelebegine son kez
bakar ve onu saliverir özgürlügüne, kirlarina, çiçeklerine dogru...
Kelebek mutlu olmasina mutlu olur ama hiç bir meltem, hiç bir çiçek yapragi
adamin avucunun sicakligini andirmaz... Aklinda adam, o çiçek senin bu çiçek
benim dolasir saatlerce... Adam bir kelebege sevdali, bakip durur bosluguna.
Kelebekse hala konacak sicak bir avuç aramakta...
Böylece kelebek sunu anlar: BAZEN AİT OLDUGUMUZ YER ORASİDİR; SİCAK BİR
AVUCTUR BİLİRİZ AMA O YERİN BİZE AİT OLMA İHTİMALİ BİR HİÇTİR ...
Böylece adam sunu anlar: HİÇ BİR SEVDAYİ YALNİZCA SEVGİYLE
YASATAMAZSİNİZ...
O günden sonra kelebek, adama duydugu özlemi gömecek bir dag aramaya
baslar, ama gücü tükenene dek arayis da bulamayinca anlar ki; HİÇ BİR DAG BİR
ÖZLEMİ GÖMEBİLECEGİNİZ KADAR BÜYÜK DEGİLDİR ...
Adamsa sevdasini koyar simsicak avuçlarina; kelebegin yerine...
Sevgili dostum; Herkes bir seyler yasar; iyi ya da kötü, dogru ya da yanlis...
Yasadiklarindan bir çikarim yaparak hayatina bir yol verir; ayni zamanda
düsüncelerine de...
Birak SEVGİ seni bulsun...
İyi kalpli, yalniz bir adam, bir gün bir koza bulur. Kozanin icinde kücük bir tirtil
vardir. Adam çok sever bu tirtili, onunla tüm yalnizligini, tüm sevgisini paylasir. Gel
zaman git zaman tirtil büyür, güzel bir kelebek olur. Adam, kelebegine
hayran... birakamaz bir türlü... Aslinda kelebegin aklinda daglar, kirlar, çiçekler
vardir da; kiyamaz bir türlü adama ve sevgisine, yalniz birakamaz onu... Üç günlük
ömrünü sevildigi ve sevdigi yerde geçirmeye hazirdir...
Ama adam bilir ki; "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir" ... Kelebegine son kez
bakar ve onu saliverir özgürlügüne, kirlarina, çiçeklerine dogru...
Kelebek mutlu olmasina mutlu olur ama hiç bir meltem, hiç bir çiçek yapragi
adamin avucunun sicakligini andirmaz... Aklinda adam, o çiçek senin bu çiçek
benim dolasir saatlerce... Adam bir kelebege sevdali, bakip durur bosluguna.
Kelebekse hala konacak sicak bir avuç aramakta...
Böylece kelebek sunu anlar: BAZEN AİT OLDUGUMUZ YER ORASİDİR; SİCAK BİR
AVUCTUR BİLİRİZ AMA O YERİN BİZE AİT OLMA İHTİMALİ BİR HİÇTİR ...
Böylece adam sunu anlar: HİÇ BİR SEVDAYİ YALNİZCA SEVGİYLE
YASATAMAZSİNİZ...
O günden sonra kelebek, adama duydugu özlemi gömecek bir dag aramaya
baslar, ama gücü tükenene dek arayis da bulamayinca anlar ki; HİÇ BİR DAG BİR
ÖZLEMİ GÖMEBİLECEGİNİZ KADAR BÜYÜK DEGİLDİR ...
Adamsa sevdasini koyar simsicak avuçlarina; kelebegin yerine...
Sevgili dostum; Herkes bir seyler yasar; iyi ya da kötü, dogru ya da yanlis...
Yasadiklarindan bir çikarim yaparak hayatina bir yol verir; ayni zamanda
düsüncelerine de...
Birak SEVGİ seni bulsun...