Baba gazeteden başını kaldırdığında;5 yaşındaki kızını, pahalı bir hediye paketiyle bir kutuyu kaplamaya çalıştığını görür. Çok sinirlenir. Onun ne kadar pahalı olduğundan bir oyuncak olmadığından bahseder. minik kız ağlamaya başlar ama cevap vermez. Ertesi gün uyandığında yarım yamalak kaplanmış kutuyu başucunda bulur. ona ne kadar kızdığını hatırlar ve pişman olur. Kutunun üzerinde “seni seviyorum babacığım.” yazmaktadır. gülümseyerek kutuyu açar kutunun boş olduğunu görünce kızına: “küçük hanım birine bir hediye paketi verdiğinizde içine hediyeyi koymayı unutmamalısın.” Der. küçük kız gözleri yaşlı,”ama baba o kutu boş değil ki içine öpücüklerimi koymuştum” der. Baba çok üzülür.kızına sarılıp ağlar. Artık ne zaman kendini kötü hissetse kutuyu açıp kızının öpücükleriyle gülümser.
2,
Derviş, bir kucak elma ile bayırlar aşan bir genç kıza rast gelmiş bozkır sıcağında. Yorgunluktan al almış kızın yanakları.
"Nereye gidersin? Ne doldurdun kucağına?" diye sormuş.
Uzak bir tarlayı işaret etmiş kız.
"Sevdiğim çalışıyor orada. Ona elma götürüyorum."
"Kaç tane?" diye soruvermiş derviş.Kız şaşkın;
..."İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?"
Usulca kırmış elindeki tesbihi derviş..
3.
Bir gün bir çocuğa sormuştum, deniz neden tuzludur diye.
Babası uzun bir sefere çıkmıştı.
Çocuk hemencecik karşılık verdi: Deniz tuzludur, çünkü denizciler durmadan ağlarlar!
Neden denizciler böyle çok ağlar ki! Çünkü dedi, yolculukları bitmez…
Onun için de mendillerini hep direklere asıp kuruturlar!
Gene sordum: Ya niçin insanlar üzgün olunca ağlar? Çünkü dedi, daha duru görebilelim diye gözlerin camını ara sıra yıkamak gerek!…
2,
Derviş, bir kucak elma ile bayırlar aşan bir genç kıza rast gelmiş bozkır sıcağında. Yorgunluktan al almış kızın yanakları.
"Nereye gidersin? Ne doldurdun kucağına?" diye sormuş.
Uzak bir tarlayı işaret etmiş kız.
"Sevdiğim çalışıyor orada. Ona elma götürüyorum."
"Kaç tane?" diye soruvermiş derviş.Kız şaşkın;
..."İnsan sevdiğine götürdüğü şeyi sayar mı hiç?"
Usulca kırmış elindeki tesbihi derviş..
3.
Bir gün bir çocuğa sormuştum, deniz neden tuzludur diye.
Babası uzun bir sefere çıkmıştı.
Çocuk hemencecik karşılık verdi: Deniz tuzludur, çünkü denizciler durmadan ağlarlar!
Neden denizciler böyle çok ağlar ki! Çünkü dedi, yolculukları bitmez…
Onun için de mendillerini hep direklere asıp kuruturlar!
Gene sordum: Ya niçin insanlar üzgün olunca ağlar? Çünkü dedi, daha duru görebilelim diye gözlerin camını ara sıra yıkamak gerek!…