BİR YAŞAM SUNDUM KENDİME
Sana bir yaşam sunmak istiyorum, ama sıradan değil, kirlenmiş değil, sonsuz, temiz ve hesapsız… Bakışların boşlukta kalmadığı, sevginin terk-i diyar etmediği, inadına mutluluk ve inadına huzur olan bir yaşam sunmak istiyorum. Biliyorum sabretmem gerektiğini, gerçeğe ulaşmak zor, değil mi ki, yalancıktan yaşıyoruz asıl olan sonsuz, asıl olan sonsuzda varlık. Belki sıkıntımız yalancı sıkıntılardan ibaret ama hüznümüz gerçek, belki arkadaşlarımız yalancıktan etrafımızda ama sevgimiz gerçek, belki yalancıktan hayata yapışmışız ama ölüm de gerçek…
Kendime bir yaşam sunmak istiyorum. O yüzden soğuk bir sabahın kollarına bıraktım kendimi zamana teslim olmuş bir şekilde…
Küstüm bugün akrebe ve yelkovana… Yıllardır beni esir alan benliğimden kurtuluş günümdür bugün. Bir ben varmış meğer o da benden habersiz. Yılların sorgulamasını yaptım soğuk kaldırımlar üzerinde, ellerim cebimde ve ruhum hüznün som deminde. Savurdum boşluğa acıya dair ne varsa içimde… Ve kala kaldım öylece bende ki son ben’le…
Bir yaşam sunarken kendime hiç yalnız kalmadığımı hissettim soğuk kaldırımlar üzerinde...
Ve hissettim şuana kadar hiç konuşmadığımı kendimle…
Soğuk bir sabahın kollarındayım ama üşümüyorum nedense. Bende ki sıcak bir duyguymuş ruhumu teslim alan. Özgürlüğün tadına vardım ilk defa ıssız sokakta tek başıma… Meğer ben ben’le kaldığımda mutlu olurmuşum, beni anlıyor beni dinliyor. Yargısız infaz nedir, hiç bilmiyor. Sahte tebessümlerin altında gizlenmiş sinsi planların oluşturduğu benliklerden uzağım bugün, kısacası özgürüm bugün. Ruhum kavanoz içerisinde hapsedilmiş kelebek gibi değil…
Ben, ben’le mutluyken soğuk terk edip gitti bizi…
Şimdi sıcacık bir günün telâşesine kaptırdık kendimizi. Artık ruhum ait olduğu yerde ve kalbim sonsuz sükûnette… Ve bir kez daha anladım ki mutlu olurmuşum yalnız kaldığımda ben ben’le…
alıntı
Sana bir yaşam sunmak istiyorum, ama sıradan değil, kirlenmiş değil, sonsuz, temiz ve hesapsız… Bakışların boşlukta kalmadığı, sevginin terk-i diyar etmediği, inadına mutluluk ve inadına huzur olan bir yaşam sunmak istiyorum. Biliyorum sabretmem gerektiğini, gerçeğe ulaşmak zor, değil mi ki, yalancıktan yaşıyoruz asıl olan sonsuz, asıl olan sonsuzda varlık. Belki sıkıntımız yalancı sıkıntılardan ibaret ama hüznümüz gerçek, belki arkadaşlarımız yalancıktan etrafımızda ama sevgimiz gerçek, belki yalancıktan hayata yapışmışız ama ölüm de gerçek…
Kendime bir yaşam sunmak istiyorum. O yüzden soğuk bir sabahın kollarına bıraktım kendimi zamana teslim olmuş bir şekilde…
Küstüm bugün akrebe ve yelkovana… Yıllardır beni esir alan benliğimden kurtuluş günümdür bugün. Bir ben varmış meğer o da benden habersiz. Yılların sorgulamasını yaptım soğuk kaldırımlar üzerinde, ellerim cebimde ve ruhum hüznün som deminde. Savurdum boşluğa acıya dair ne varsa içimde… Ve kala kaldım öylece bende ki son ben’le…
Bir yaşam sunarken kendime hiç yalnız kalmadığımı hissettim soğuk kaldırımlar üzerinde...
Ve hissettim şuana kadar hiç konuşmadığımı kendimle…
Soğuk bir sabahın kollarındayım ama üşümüyorum nedense. Bende ki sıcak bir duyguymuş ruhumu teslim alan. Özgürlüğün tadına vardım ilk defa ıssız sokakta tek başıma… Meğer ben ben’le kaldığımda mutlu olurmuşum, beni anlıyor beni dinliyor. Yargısız infaz nedir, hiç bilmiyor. Sahte tebessümlerin altında gizlenmiş sinsi planların oluşturduğu benliklerden uzağım bugün, kısacası özgürüm bugün. Ruhum kavanoz içerisinde hapsedilmiş kelebek gibi değil…
Ben, ben’le mutluyken soğuk terk edip gitti bizi…
Şimdi sıcacık bir günün telâşesine kaptırdık kendimizi. Artık ruhum ait olduğu yerde ve kalbim sonsuz sükûnette… Ve bir kez daha anladım ki mutlu olurmuşum yalnız kaldığımda ben ben’le…
alıntı