--------------------------------------------------------------------------------
Bir Saatlik Dost (Yasanmis bir hikâye)
Hizli bir çalisma temposunun ardindan saatin bes oldugunu Kat nöbetini
devretmeye gelen hemsire arkadaslar sayesinde fark etmistik. Yogun bir
servisti çalistigim servis, çocuk servisleri hastanelerin en yogun ve
gürültülü olan servisleridir. Artik günün yogunlugu geçmis servis sessiz
bir hal almisti aksam tedavilerini henüz bitirmis ofiste cay içmeye gitme
telasindaydim Çünkü o günün ilk çayini içme firsati
yakaladim diye kendi kendime düsünüyordum. Kep dagilmis saç bas karismis
yorgun bitkin bir haldeydim tedavi odasindan çiktigimda .Aynada kendimi
taniyamadim ofise geldigimde hemsire odasinin telefonu çaliyordu Oturdugum
yerden büyük bir güçlükle ayaga kalktim ve telefona gittim karsidaki ses
acilde trafik yaralilarinin oldugunu içlerinde çocuklarinda bulundugunu
damar buulamadiklarindan dolayi acile yardima gelmemi söylüyordu.Tüm
yorgunlugumu unutmus hizla acil servisine yönelmistim ki diger telefonda
nöbetçi hekimin icapçi beyin cerrahý hekimiyle gelip gelmeme
konusundaki tartismasini duydum. Nöbetçi hekimin sesi ortaligi
çinlatiyordu:
- Ne yapalim? Birakalim olsun mu bu insanlar? Gelmek zorundasiniz!
- ...
- Gittiginiz davet beni ilgilendirmez! Nöbet degistirseydiniz çok önemli
bir davetti madem.
-...
- Siz Hipokrat yemini etmediniz mi ?
Konusma böyle sürüp giderken gelen asansöre binerek kosarak acil
servisine gittim Her yer kan revan içinde aglayan kosusturan yakinini
bulmaya çalisan bir yigin insan vardi bu kalabalikta saglikli bir is nasil
yapilirdi bilmiyordum ama her kez elinden geleni birilerine bakma
gayretini gösteriyordu. Acil serviste yatak kalmamis sedyelere insanlar
yatirilip ilk müdahale yapilincaya kadar bekletiliyor yetersiz kalan
personel yerine hastalari yukari sevk edilen servise aileleri
çikartiyordu. Onca kazazede içinde basinda kimsesi olmayan ama durumu da
oldukça agir 15-17 yas arasi bir genç vardi gerekli müdahalesi yapilmis
fakat sevk edildigi beyin cerrahi hekimi henüz görev yerine gelmedigi için
orada bekletiliyordu. Kendime ait serum ve tedavileri uyguladiktan sonra o
çocugun basina giderek ilgilenmeye çalistim suuru yerindeydi
konustuklarimi anliyor fakat cevap veremiyordu son anlarini yasadigini
görüyor ve yalniz oldugu için korkunç derecede üzülüyordum onu orada
yalniz býrakamiyordum.
Zaten ben onunla ilgilenirken acil servis bosalmis, tüm hastalar gerekli
servislere dagitilmisti. Ellerimi simsiki tutuyordu, birakma dercesine
gözlerinden yaslar süzüldükçe kendimi ben de tutamaz hale gelmistim,
egildim yanaklarindan öptüm.
"Birakmayacagim seni sakin ol, üzülme sakin" diyordum hiç tanimadigim,
daha önce hiç görmedigim bu insana anlatilmaz bir yakinlik hissediyor,
sanki onun acisinin aynisini çekiyordum.Çok aci çekiyordu hem
yalnizligindan hem de geçirmis oldugu beyin travmasindan .Ne kadar süre
daha onunla kaldigimi
hatirlamiyorum. Avucumubirakmasi yla kendime geldim. O artik aramizda
degildi, bu dünyayi terk
etmisti ve ben gelmeyen doktoru suçluyor içimden Lanetler
yagdiriyordum. Derken beyin cerrahi hekimi gelmisti. Hastanin daha dogrusu
ex ( ölmüs) gencin Üzerindeki çarsafi almami söyledi.
Çarsafi kaldirdigimda doktorun hiç bir sey söyleme Firsati olmadan yere
düstügünü gördüm. Ne oldugunu anlamaya çalisiyordum. Yemekli bir davetten
gelmisti. Acaba çok mu sarhostu
ya da kalp krizimi geçiriyordu diye Düsünürken diger hekim arkadaslari
olaya müdahale
etmislerdi bile.Ölen o gencecik insanin babasiydi bu doktor ve kendi
evladinin tedavisi için çok
geç kalmisti ne yazik ki. Kötü günde oglunun acisiyla felç geçirmis ve
görevine yeniden dönememisti .Seni yeniden andim KEREM ruhun sad olsun
hayattaki bir saatlik dost bana yillardir yasattigin tecrübeyle dost kalan
dost .. 1986
Bir Saatlik Dost (Yasanmis bir hikâye)
Hizli bir çalisma temposunun ardindan saatin bes oldugunu Kat nöbetini
devretmeye gelen hemsire arkadaslar sayesinde fark etmistik. Yogun bir
servisti çalistigim servis, çocuk servisleri hastanelerin en yogun ve
gürültülü olan servisleridir. Artik günün yogunlugu geçmis servis sessiz
bir hal almisti aksam tedavilerini henüz bitirmis ofiste cay içmeye gitme
telasindaydim Çünkü o günün ilk çayini içme firsati
yakaladim diye kendi kendime düsünüyordum. Kep dagilmis saç bas karismis
yorgun bitkin bir haldeydim tedavi odasindan çiktigimda .Aynada kendimi
taniyamadim ofise geldigimde hemsire odasinin telefonu çaliyordu Oturdugum
yerden büyük bir güçlükle ayaga kalktim ve telefona gittim karsidaki ses
acilde trafik yaralilarinin oldugunu içlerinde çocuklarinda bulundugunu
damar buulamadiklarindan dolayi acile yardima gelmemi söylüyordu.Tüm
yorgunlugumu unutmus hizla acil servisine yönelmistim ki diger telefonda
nöbetçi hekimin icapçi beyin cerrahý hekimiyle gelip gelmeme
konusundaki tartismasini duydum. Nöbetçi hekimin sesi ortaligi
çinlatiyordu:
- Ne yapalim? Birakalim olsun mu bu insanlar? Gelmek zorundasiniz!
- ...
- Gittiginiz davet beni ilgilendirmez! Nöbet degistirseydiniz çok önemli
bir davetti madem.
-...
- Siz Hipokrat yemini etmediniz mi ?
Konusma böyle sürüp giderken gelen asansöre binerek kosarak acil
servisine gittim Her yer kan revan içinde aglayan kosusturan yakinini
bulmaya çalisan bir yigin insan vardi bu kalabalikta saglikli bir is nasil
yapilirdi bilmiyordum ama her kez elinden geleni birilerine bakma
gayretini gösteriyordu. Acil serviste yatak kalmamis sedyelere insanlar
yatirilip ilk müdahale yapilincaya kadar bekletiliyor yetersiz kalan
personel yerine hastalari yukari sevk edilen servise aileleri
çikartiyordu. Onca kazazede içinde basinda kimsesi olmayan ama durumu da
oldukça agir 15-17 yas arasi bir genç vardi gerekli müdahalesi yapilmis
fakat sevk edildigi beyin cerrahi hekimi henüz görev yerine gelmedigi için
orada bekletiliyordu. Kendime ait serum ve tedavileri uyguladiktan sonra o
çocugun basina giderek ilgilenmeye çalistim suuru yerindeydi
konustuklarimi anliyor fakat cevap veremiyordu son anlarini yasadigini
görüyor ve yalniz oldugu için korkunç derecede üzülüyordum onu orada
yalniz býrakamiyordum.
Zaten ben onunla ilgilenirken acil servis bosalmis, tüm hastalar gerekli
servislere dagitilmisti. Ellerimi simsiki tutuyordu, birakma dercesine
gözlerinden yaslar süzüldükçe kendimi ben de tutamaz hale gelmistim,
egildim yanaklarindan öptüm.
"Birakmayacagim seni sakin ol, üzülme sakin" diyordum hiç tanimadigim,
daha önce hiç görmedigim bu insana anlatilmaz bir yakinlik hissediyor,
sanki onun acisinin aynisini çekiyordum.Çok aci çekiyordu hem
yalnizligindan hem de geçirmis oldugu beyin travmasindan .Ne kadar süre
daha onunla kaldigimi
hatirlamiyorum. Avucumubirakmasi yla kendime geldim. O artik aramizda
degildi, bu dünyayi terk
etmisti ve ben gelmeyen doktoru suçluyor içimden Lanetler
yagdiriyordum. Derken beyin cerrahi hekimi gelmisti. Hastanin daha dogrusu
ex ( ölmüs) gencin Üzerindeki çarsafi almami söyledi.
Çarsafi kaldirdigimda doktorun hiç bir sey söyleme Firsati olmadan yere
düstügünü gördüm. Ne oldugunu anlamaya çalisiyordum. Yemekli bir davetten
gelmisti. Acaba çok mu sarhostu
ya da kalp krizimi geçiriyordu diye Düsünürken diger hekim arkadaslari
olaya müdahale
etmislerdi bile.Ölen o gencecik insanin babasiydi bu doktor ve kendi
evladinin tedavisi için çok
geç kalmisti ne yazik ki. Kötü günde oglunun acisiyla felç geçirmis ve
görevine yeniden dönememisti .Seni yeniden andim KEREM ruhun sad olsun
hayattaki bir saatlik dost bana yillardir yasattigin tecrübeyle dost kalan
dost .. 1986