Bir rüya gördüm.
Çok korkunçtu. Gözlerini bana dikmiş minicik bebekler ,çocuklar vardı…
Neden diye soruyordı bana,neden?
Neden susuyorsun ey kardeşim, neden eline bir taş atıp fırlatmıyorsun?
Görmüyor musun her yanım kanıyor,canım ne kadarda yanıyor…
Biz kardeş değil miyiz,unuttun mu yoksa beni…
Actmıyor mu canını,gözyaşlarım benim…
Ey ademoğlu,ey müslüman kardeşim, ey Muhammed ümmeti!!!
Kör mü oldu gözleriniz, görmüyor musunuz bizleri?
Ey kardeşim sen gör bari bizleri.
Hiçbir şey yapamıyorsan bari dualarında hatırla.
Belki duan kabul olurda ebabil kuşları gelir,
Yada İbrahim için hazırlanan ateş,
Musa’yı kurtaran bir deniz gelir belki…
Soracağım,hesabımı sizlerden!
Der gibi bakıyordu bana çocuklar…
Sizler sıcacık evlerinizde,sıcak yatağınızda uyurken ufacık bedenimiz acılar altında eziliyordu.
Ablalarımızın,annelerimizin namusları kirletiliyordu ve siz sadece seyrediyordunuz.
Sonra gözlerinizi kaçırmaya başladınız.
En kolay olanı buydu.
Sanki hiç olmamış gibi davranmaktı kolay olan.
Sanki biz hiç yoktuk, siz hiç görmemiştiniz bizleri…
Ya Rab hesap görücülerin en adili sensin.
Hesabımızı müslüman olduğunu iddia eden ama dünyaya dalan herkesten sor!
Sor Ya Rab, neden kardeşlerine yardım etmediler?
Neden canlarını bizler için vermediler?
Hani bizler kardeştik?
Ya Rab sen bizleri kardeş yapmadın mı?
Kardeşi için öylmeyecekse ne için ölür insan?
Ya Rab sen sor.
Hesabımızı sen sor, şüphesiz sen Adilsin.
Bitmek bilmiyor bu rüya.
Gözlerimi nereye çevirsem hep o gözler…
Bana bakıyorlar, dayanamıyor artık kalbim.
Ey kardeşim bakma bana öyle ne olur,
Ben dünyaya dalmış bir gafilim.
Ağlamaktan başka bir şey gelmiyor elimden.
Ne olur şikayetçi olma benden.
Benim için de dua et Rabbimize.
Olurda hidayete erenlerden olurda sana gerçek kardeş olurum…
Bakma bana öyle…
Söz veriyorum sana ey minik kardeşim,söz.
Hesabını soracağım,çektiğin acıların.
Akıttığın gözyaşlarının da.
Ölmek gerekirse öleceğim ama soracağım söz!
Bugün olmasada yarın,söz!
Haşim Yerlikaya