Bir kadını ağlatmak çok zor değildir aslında.Kadınlar herşeye ağlayabilir;bir filme,bir şarkıya,bir yazıya...En az erkekler kadar yani!Ama bir kadını yürekten ağlatmak zordur.Eğer bir kadın yürekten ağlıyorsa,ağlatan onun yüreğine ulaşmış demektir.
Ama o yüreğin değerini bilmememiş olacak ki ağlatan,gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğneleri yüreğine!
İşte o zaman koca bi yumruk gelir oturur kadının boğazına.Yutkunamaz nefes alamaz;çünki o koca yumruk canını çok acıtır.Gözleri buğulanır kadının sonra...
Ağlamayacaım der içinden;ama engel olamaz.Çünki yüreğine ulaşmışltır birileri ve iğneler saplamaktadır...Bu acıya ne kadar karşı koyabilir ki bir kadın.İnce ince süzülür yaşlar gözlerinden;önce bir kaç damla sonra bir yağmur seli...ve kadın ağlar,hemde çok ağlar!
Sanmayın ki gidene ağlar kadın!Gidenin giderken kapattığı yerdir onu ağlatan,oraya bıraktığı yaradır.Oyaranın hiç kapanmayacağını,kapansa bile izinin kalacağını bilir kadın;o yüzden ağlar.Ama bilir misiniz ağlamak kadınları olgunlaştırır.Her damla daha çok kadın yapar kadınları.Her damla bir derstir çünki...
Bazen kadın ağladığında ağlama niye ağlıyorsun ki,değmez onun için derler.Bilmediklerindendir böyle demeleri.Çünki yürekleri acıyan kadınlar ağlamazlarsa,ölürler.Ağlayarak o zehirden kurtulur kadınlar o irini temizlerler o yüzden bolca ağlarlar.Zaman geçer sonra,kadınlar kendilerine sarılmayı öğrenirler.Umarım öğrenirler yoksayoksa ruhlar sapkın yolara çarpar kendini.Sapan ruhların doğru yolu bulmasıda yeni acılar demektir.Bunu bilir kadınlar,o yüzden eninde sonunda öğrenirler kendilerine sarılamayı...
Çok ağlıyan kadınlar bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır aslında.Her damla olgunlaştırır kadınları evet ama olgunlaştıkçaa o safça inandıkları aşk gerçeği onların gözünde küçülür.Küçüldükçe değerini yitirir ve işte o zaman kendilerine sarılıp,yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.Güçlü,yenilmez,mağrur ve aşka inanmayan!
İnsanlar soruyorlar çoğu zman neden bu kadar çok bekar kadın var diye;hepsi kariyer derdinde olan;çünki inançlarını yitirdi o kadınlar.Zamanında yüreklerine o kadar çok iğne saplandı ki!Artık kendilerinden başka bir doğru olmadığına inanıyorlar,o yüzden kendilerine sarılıyorlar.
Çünki biliyorlar ki sarıldıkları adamlar onları hak etmedi;hem de himbir zaman!Hep bir çıkarları oldu sarıldıkları adamların.E...o zaman niye sarılsınlar ki!
Niye sarılsınlar!
Etrafınızda yürürken ağlayan bir kadın görürseniz bilin ki olgunlaşıyordur.
Bilin ki gerçekleri kabul etmeye başlamıştır!
Bilin ki artık aşkın olmadığına inanmıştır!
Bilin ki sarılacak bir tek doğrusu kalmıştır!
Oda kim,ne diye sormayın artık.Çok ağlayan kadınlar,eninde sonunda kendilerine sarılırlar çünki!
AZİZ NESİN
Ama o yüreğin değerini bilmememiş olacak ki ağlatan,gözünü bile kırpmadan teker teker batırır iğneleri yüreğine!
İşte o zaman koca bi yumruk gelir oturur kadının boğazına.Yutkunamaz nefes alamaz;çünki o koca yumruk canını çok acıtır.Gözleri buğulanır kadının sonra...
Ağlamayacaım der içinden;ama engel olamaz.Çünki yüreğine ulaşmışltır birileri ve iğneler saplamaktadır...Bu acıya ne kadar karşı koyabilir ki bir kadın.İnce ince süzülür yaşlar gözlerinden;önce bir kaç damla sonra bir yağmur seli...ve kadın ağlar,hemde çok ağlar!
Sanmayın ki gidene ağlar kadın!Gidenin giderken kapattığı yerdir onu ağlatan,oraya bıraktığı yaradır.Oyaranın hiç kapanmayacağını,kapansa bile izinin kalacağını bilir kadın;o yüzden ağlar.Ama bilir misiniz ağlamak kadınları olgunlaştırır.Her damla daha çok kadın yapar kadınları.Her damla bir derstir çünki...
Bazen kadın ağladığında ağlama niye ağlıyorsun ki,değmez onun için derler.Bilmediklerindendir böyle demeleri.Çünki yürekleri acıyan kadınlar ağlamazlarsa,ölürler.Ağlayarak o zehirden kurtulur kadınlar o irini temizlerler o yüzden bolca ağlarlar.Zaman geçer sonra,kadınlar kendilerine sarılmayı öğrenirler.Umarım öğrenirler yoksayoksa ruhlar sapkın yolara çarpar kendini.Sapan ruhların doğru yolu bulmasıda yeni acılar demektir.Bunu bilir kadınlar,o yüzden eninde sonunda öğrenirler kendilerine sarılamayı...
Çok ağlıyan kadınlar bir çok şeyden vazgeçen kadınlardır aslında.Her damla olgunlaştırır kadınları evet ama olgunlaştıkçaa o safça inandıkları aşk gerçeği onların gözünde küçülür.Küçüldükçe değerini yitirir ve işte o zaman kendilerine sarılıp,yeni bir kadın yaratırlar kendilerinden.Güçlü,yenilmez,mağrur ve aşka inanmayan!
İnsanlar soruyorlar çoğu zman neden bu kadar çok bekar kadın var diye;hepsi kariyer derdinde olan;çünki inançlarını yitirdi o kadınlar.Zamanında yüreklerine o kadar çok iğne saplandı ki!Artık kendilerinden başka bir doğru olmadığına inanıyorlar,o yüzden kendilerine sarılıyorlar.
Çünki biliyorlar ki sarıldıkları adamlar onları hak etmedi;hem de himbir zaman!Hep bir çıkarları oldu sarıldıkları adamların.E...o zaman niye sarılsınlar ki!
Niye sarılsınlar!
Etrafınızda yürürken ağlayan bir kadın görürseniz bilin ki olgunlaşıyordur.
Bilin ki gerçekleri kabul etmeye başlamıştır!
Bilin ki artık aşkın olmadığına inanmıştır!
Bilin ki sarılacak bir tek doğrusu kalmıştır!
Oda kim,ne diye sormayın artık.Çok ağlayan kadınlar,eninde sonunda kendilerine sarılırlar çünki!
AZİZ NESİN
gerçekten size yakıştıramadım bu sözü.