Ne vakit
Voroş semtlere
yolum düşse
Bir hüzün vadisine
geldiğime inanırım
Ne kadar boynu bükük
ve mahzun nefesler varsa
Onlarla konuşmayı ve hemhal
içinde bulunmayı dilerim...
Pak olan yüreklerinde barındırdıkları
asabiyete ibretle nazar ederim
O kadar bizar ve masum
olmalarına rağmen misafirperverliklerine
hayran kalırım
O an ve akan zamanda
elimde olmadan düşününürüm,
ne yapılabilir diye sualler yamaçlarında gezinirim...
Mustafa CİLASUN