Tugbis
Kayıtlı Kullanıcı
Isâ (a.s) zamaninda üc kimse yolculuk yapiyorlardi. Yolda hazine buldular: hazineyi paylasmadan önce, "Aciktik, aramizdan biri gitsin de bize yiyecek alsin!'' dediler.
Iclerinden biri yiyecek bir seyler almak icin sehre gitti.
Yolda giderken, kendi kendine, ''Ben en iyisi getirecegim yemegin icine zehir koyup arkadaslarimi zehirleyeyim: altinlar da bana kalsin" diye düsündü.
Aynen düsündügü gibi de yapti, yemegi zehirledi. Diger ikisi de kendi aralarinda, ''Arkadasimiz gelince onu öldürelim: hazineyi de aramizda paylasiriz" diye kararlastirdilar.
Yemegi getiren adam arkadaslari tarafindan öldürüldü. Diger ikisi de yemegi yiyip öldüler. Oradan gecmekte olan Isâ (a.s) havarilerine.
"Iste bu dünyadir! Bakin nasil pesine düsenleri öldürdü ve kendisi geride kaldi. Vay, dünyanin pesine düsenlerin basina gelene!'' dedi.
Insallah dünyanin pesine düsenden olmayiz.!!!! (amin)
Iclerinden biri yiyecek bir seyler almak icin sehre gitti.
Yolda giderken, kendi kendine, ''Ben en iyisi getirecegim yemegin icine zehir koyup arkadaslarimi zehirleyeyim: altinlar da bana kalsin" diye düsündü.
Aynen düsündügü gibi de yapti, yemegi zehirledi. Diger ikisi de kendi aralarinda, ''Arkadasimiz gelince onu öldürelim: hazineyi de aramizda paylasiriz" diye kararlastirdilar.
Yemegi getiren adam arkadaslari tarafindan öldürüldü. Diger ikisi de yemegi yiyip öldüler. Oradan gecmekte olan Isâ (a.s) havarilerine.
"Iste bu dünyadir! Bakin nasil pesine düsenleri öldürdü ve kendisi geride kaldi. Vay, dünyanin pesine düsenlerin basina gelene!'' dedi.
Insallah dünyanin pesine düsenden olmayiz.!!!! (amin)