Bir hayat
ne çok çabalamıştı
çıkmak için kazımıştı toprağı
ama kararlıydı
aydınlığı ermeliydi
uzun zaman beklemişti
karanlık toprakta
bıraz yağmur suyu
işini kolaylaştımıştı o anada
merak ediyordu
duymuştu sağdan soldan
güneşi dostlarını
görmek istıyordu hevesle
az kaldı az evet bir ışık
bıraz daha gayret
kumları geçmeye az kaldı
evet başardım evet
başardım havayı gördüm
başardım güneş sanırım
ne kadar da büyük
her taraf ne kadar renkli diyordu
sonra baktı ki
cokca dostları vardı yanında
hoşgeldınız dıyorlardı
parlak kollarıyla
cok mutluydu hemde cok
aaa neler oluyor
bu ne uzuyuyordu gövedesi
renklenıyordu yaprakları
oo buyudum ben
yaşasın dıyordu
ne güzelmiş dünya üzeri
sevınclıydı ilk başta
sonra birileri geldı
koparmak ıstedı yaprağından
o çektı canı acıyordu çunku
ama kopardılar acımadan
günlerce ağladı
bakamadı güneşe eksıktı sankı
bır gun başka bır dostu geldı yanına
ağlama dıye fısıldadı kulağına
ama beni dedi
incittiler dedi
yaprağımı kopardılar dedi
boynu bükük bır şekılde
dostu :bak güneşe
kuvvet al topraktan
yağmur beslesın seni
güçlü ol yılma sakın
güçlü ol ki soyun devam etsın
güçlü ol ki yaprakların kuvvetlensın
güçlü ol ki
incitmek için yetmesın güçleri
sonra bır baktı evet
haklıydı dostu
ve güçlü oldu
sarıldı toprağına
güneşe daıma gulumsedı
cevresıne ışık saçtı
soyunu devam ettırdı
ve ya ben neymışım dedı sessız bır gülümseme ile....
Gülnisa
ne çok çabalamıştı
çıkmak için kazımıştı toprağı
ama kararlıydı
aydınlığı ermeliydi
uzun zaman beklemişti
karanlık toprakta
bıraz yağmur suyu
işini kolaylaştımıştı o anada
merak ediyordu
duymuştu sağdan soldan
güneşi dostlarını
görmek istıyordu hevesle
az kaldı az evet bir ışık
bıraz daha gayret
kumları geçmeye az kaldı
evet başardım evet
başardım havayı gördüm
başardım güneş sanırım
ne kadar da büyük
her taraf ne kadar renkli diyordu
sonra baktı ki
cokca dostları vardı yanında
hoşgeldınız dıyorlardı
parlak kollarıyla
cok mutluydu hemde cok
aaa neler oluyor
bu ne uzuyuyordu gövedesi
renklenıyordu yaprakları
oo buyudum ben
yaşasın dıyordu
ne güzelmiş dünya üzeri
sevınclıydı ilk başta
sonra birileri geldı
koparmak ıstedı yaprağından
o çektı canı acıyordu çunku
ama kopardılar acımadan
günlerce ağladı
bakamadı güneşe eksıktı sankı
bır gun başka bır dostu geldı yanına
ağlama dıye fısıldadı kulağına
ama beni dedi
incittiler dedi
yaprağımı kopardılar dedi
boynu bükük bır şekılde
dostu :bak güneşe
kuvvet al topraktan
yağmur beslesın seni
güçlü ol yılma sakın
güçlü ol ki soyun devam etsın
güçlü ol ki yaprakların kuvvetlensın
güçlü ol ki
incitmek için yetmesın güçleri
sonra bır baktı evet
haklıydı dostu
ve güçlü oldu
sarıldı toprağına
güneşe daıma gulumsedı
cevresıne ışık saçtı
soyunu devam ettırdı
ve ya ben neymışım dedı sessız bır gülümseme ile....
Gülnisa