Burasi bir kumas pazari... Ben de bir zamanlarin gozde kumasiydim. Ama simdi
eskisi gibi bana ragbet etmiyorlar. Modam gecmis. Renklerim canli degilmis.
Yasli isiymisim. Bu yuzden diger parlak renklerin altinda kalmis, ezilme
tehlikesiyle karsi karsiyaydim. O karanlik ve tozlu yerde yillardan beri
bekliyordum. Ustumdeki top kumaslarin parcalari bitiyor, yenileri geliyordu.
Ustam kumaslari duzlerken bazen bana gozu carpiyor, esefle "Yer kapliyorsun
yillardan beri burada. Seni artik buradan kaldirmak gerekiyor" diyordu kendi
kendine. "Hayir" diye avazim ciktigi kadar bagirmak istiyordum. "Bir gun
elbet beni de alan biri bulunacak" Diger havali renkler alay ederek "Komik
olma, artik senin yuzune bakan bile yok" dediler. "Bir de bize bak. Ne kadar
da guzeliz! Renklerimiz seker gibi. Desenlerimiz goz alici. Oysa sen ne
kadar da ic kararticisin!" Kendimi savunarak "Hic de ic karartici degilim!
Bir zamanlar ben de yok satiyordum. Aranan bir kumastim!"
"O bir zamanlardi sekerim, simdi bayanlar kendilerinin farkina vardilar.
Daha guzel olmak istiyorlar. Daha cekici, daha goz kamastirici olmak
istiyorlar. Ama sen mahkeme suratlisin!" dedi ucuk bir pembe kumas. Iste her
gun boyle sozler duyuyor, gittikce daha derinlere dogru kayiyordum. Dogru
soyluyorlardi. Benim coktan modam gecmisti. Oysa onceden bayanlar dikkat
cekmemek icin beni tercih ederlerdi. Benden genellikle basortusu yaparlardi.
Ben bunlari dusunurken iceriye genc bir bayan girdi. Agir tavirlariyla, sade
giyimiyle vakarli birine benziyordu. Ben butun olanlari diger kumaslarin
altindaki kucuk bir araliktan izliyorum. Ustam musteriyi gorunce "buyurun
kucuk hanim, yardimci olabilir miyim?" dedi. Genc kiz sakin bir edayla
bakislarini kumaslarin uzerinde gezdirip "basortuluk bir kumas ariyorum"
diye bir kus gibi sakidi. Bunu duyar duymaz, kalbimden vurulmustum. Bizim
bulundugumuz yere dogru geliyorlardi. Ustumdeki ucuk renkli kumaslar
guzellik yarisina girmis gibiydiler. Benim duydugumu onlar da duymus ustumde
debelenip duruyorlardi. Fisildayarak "susun geliyorlar" dedim.
Portakal rengi bir kumas "Eee sana ne oluyor? Biz varken senin hic sansin
yok!" dedi eglenerek. "Sans mi, kader mi gorecegiz!" dedim. Genc kizin beni
gormesini cok arzu ediyordum. Ama nasil? O kadar derinlerde kalmistim ki,
ustam beni zahmet edip cikarir miydi? Ustam eline fistik yesili bir kumasi
alip "Kucuk hanim bu renk size cok yakisir. Simdi genc kizlar hep bu
renklerden aliyor." dedi. Genc kiz kumasa goz ucuyla bakip pek tenezzul
etmedi. Diger kumaslari inceliyor gittikce gul yuzune bir kaygi gelip
oturuyordu. Ustam da genc kiza yardimci oluyordu. "Yine siz bilirsiniz ama
bence yasiniza su pembe, turuncu rengi cok uygun." dedi. Renkli kumaslar hep
bir agizdan "Eveeet!" dedi. Kendimi gostermek icin buyuk bir cabaya
girmistim. Ama digerleri beni itekliyor, kendileri one gecmek icin beni
eziyorlardi. Iyice bunalmistim. "Ahh boguluyorum, cekilin ustumden be!" diye
bagirmak istiyordum. Mutlaka beni ariyordu. Genc kiz hayal kirikligiyla
"Aradigim burada degil galiba!" dedi.
"Buradayim kucuk hanim, ne olur devam edin!" diye bagirmak istiyordum. O
kadar altta kalmistim ki, gordugum tek sey karanlikti. "Allah'im ne olur
bana yardim et!" dedim debelenerek. Genc kiz kumaslara uzgun bir sekilde
bakip "Tesekkur ederim." dedi ustama. Iste, gidiyordu. Ustam desen beni
unuttu. "Usta! Duymuyor musun beni? Bak ben buradayim!" dedim caresizlikle.
Biliyordum ki beni duymayacakti. Kaderimin gul yuzu gidiyordu iste. Ustam
ustumdeki kumaslari duzlerken bir sey hatirlamis gibi birden "Kucuk hanim
bir dakika!" deyip ustumdekileri bosaltmaya basladi. Aman Allah'im, giderek
rahatliyordum. Ferahliyordum. Diger kumaslar mizmizlaniyordu. Kivrak bir
hareketle beni hizla cekip "Seni tamamen unutmusum" dedi kendi kendine yine.
"Alistik usta artik buna" dedim. Genc kiz beni gorunce hizla yanimiza geldi.
Gozleri isildiyordu. Bana sevgiyle dokundu, iste birbirimize ilk
sevdalandigimiz an. Gozlerini benden alamiyordu. Ben de onun gul yuzunden.
Kader bizi bir araya getirmisti sonunda. Diger kumaslar bize giptayla
bakiyordu. Bilge bir kumas "Eyvah" dedi. "Eyvah, cok gozyasi goreceksin!"
"Evet," dedim, "mutluluk gozyaslari..."
Eve geldigimizde genc kiz dakikalarca aynanin karsisinda benden gozunu
alamadi. Yillardan beri boylesine deger verilmemisti bana. Beni basina ortup
namaz kiliyor, Kur'ân okuyordu. Hic boyle duygular yasamamistim. Disarida
gul yuzlumu bir kalkan gibi koruyor, kem gozlerden sakliyordum. Onunla cok
guzel gunlere sahit oldum. Arkadaslari tarafindan cok sevilen bir kizdi.
Bazen dostluklarini kiskaniyordum. Benim onu sevdigim gibi acaba o da beni
seviyor muydu? Surekli ders calisiyor, kitaplar okuyor, uzun uzun
dusunuyordu. Bazi geceler masanin basinda uyuyakaliyordu. Kimi zaman
uzaklara dalar, aksam oldugunda bir nilufer gibi kendini ic dunyasina
kapatirdi. Sonra gozleri bana kayar, gul yuzu gercekten bir gul rengini
alirdi.
Bir gun ikimiz de korkunc bir seyle sarsildik. Mutlu gunler sona ermisti
artik. Gul yuzlum artik okuyamayacakti. Okuluna devam edemeyecekti. Okuma
hakkini elinden almislardi. Cunku beni tercih etmisti. Basortusunu...
Olmadik hakaretlere ugruyor, herkes gelecegini bilir gibi karanlik masallar
uyduruyorlardi. Artik bizim icin yeni bir surec baslamisti. Gul yuzlum
baskilara direnecek, kendisiyle ayni yasaklara maruz kalanlarla yeni ve
anlamli dostluklar kuracakti.. Zulme, surgune ducar edilmisti. Bu bir
basortusu sevdasi olmali. Sabret gul yuzlum, sabret! Su an karanlik. Belki
gecenin en koyu oldugu bir vakit. Safak yakindir gul yuzlum, safak
yakindir. Basak basak olacak bir gun umitlerimiz. Allah'in rahmet kanadinin
altinda bulusacak bir gun ellerimiz
eskisi gibi bana ragbet etmiyorlar. Modam gecmis. Renklerim canli degilmis.
Yasli isiymisim. Bu yuzden diger parlak renklerin altinda kalmis, ezilme
tehlikesiyle karsi karsiyaydim. O karanlik ve tozlu yerde yillardan beri
bekliyordum. Ustumdeki top kumaslarin parcalari bitiyor, yenileri geliyordu.
Ustam kumaslari duzlerken bazen bana gozu carpiyor, esefle "Yer kapliyorsun
yillardan beri burada. Seni artik buradan kaldirmak gerekiyor" diyordu kendi
kendine. "Hayir" diye avazim ciktigi kadar bagirmak istiyordum. "Bir gun
elbet beni de alan biri bulunacak" Diger havali renkler alay ederek "Komik
olma, artik senin yuzune bakan bile yok" dediler. "Bir de bize bak. Ne kadar
da guzeliz! Renklerimiz seker gibi. Desenlerimiz goz alici. Oysa sen ne
kadar da ic kararticisin!" Kendimi savunarak "Hic de ic karartici degilim!
Bir zamanlar ben de yok satiyordum. Aranan bir kumastim!"
"O bir zamanlardi sekerim, simdi bayanlar kendilerinin farkina vardilar.
Daha guzel olmak istiyorlar. Daha cekici, daha goz kamastirici olmak
istiyorlar. Ama sen mahkeme suratlisin!" dedi ucuk bir pembe kumas. Iste her
gun boyle sozler duyuyor, gittikce daha derinlere dogru kayiyordum. Dogru
soyluyorlardi. Benim coktan modam gecmisti. Oysa onceden bayanlar dikkat
cekmemek icin beni tercih ederlerdi. Benden genellikle basortusu yaparlardi.
Ben bunlari dusunurken iceriye genc bir bayan girdi. Agir tavirlariyla, sade
giyimiyle vakarli birine benziyordu. Ben butun olanlari diger kumaslarin
altindaki kucuk bir araliktan izliyorum. Ustam musteriyi gorunce "buyurun
kucuk hanim, yardimci olabilir miyim?" dedi. Genc kiz sakin bir edayla
bakislarini kumaslarin uzerinde gezdirip "basortuluk bir kumas ariyorum"
diye bir kus gibi sakidi. Bunu duyar duymaz, kalbimden vurulmustum. Bizim
bulundugumuz yere dogru geliyorlardi. Ustumdeki ucuk renkli kumaslar
guzellik yarisina girmis gibiydiler. Benim duydugumu onlar da duymus ustumde
debelenip duruyorlardi. Fisildayarak "susun geliyorlar" dedim.
Portakal rengi bir kumas "Eee sana ne oluyor? Biz varken senin hic sansin
yok!" dedi eglenerek. "Sans mi, kader mi gorecegiz!" dedim. Genc kizin beni
gormesini cok arzu ediyordum. Ama nasil? O kadar derinlerde kalmistim ki,
ustam beni zahmet edip cikarir miydi? Ustam eline fistik yesili bir kumasi
alip "Kucuk hanim bu renk size cok yakisir. Simdi genc kizlar hep bu
renklerden aliyor." dedi. Genc kiz kumasa goz ucuyla bakip pek tenezzul
etmedi. Diger kumaslari inceliyor gittikce gul yuzune bir kaygi gelip
oturuyordu. Ustam da genc kiza yardimci oluyordu. "Yine siz bilirsiniz ama
bence yasiniza su pembe, turuncu rengi cok uygun." dedi. Renkli kumaslar hep
bir agizdan "Eveeet!" dedi. Kendimi gostermek icin buyuk bir cabaya
girmistim. Ama digerleri beni itekliyor, kendileri one gecmek icin beni
eziyorlardi. Iyice bunalmistim. "Ahh boguluyorum, cekilin ustumden be!" diye
bagirmak istiyordum. Mutlaka beni ariyordu. Genc kiz hayal kirikligiyla
"Aradigim burada degil galiba!" dedi.
"Buradayim kucuk hanim, ne olur devam edin!" diye bagirmak istiyordum. O
kadar altta kalmistim ki, gordugum tek sey karanlikti. "Allah'im ne olur
bana yardim et!" dedim debelenerek. Genc kiz kumaslara uzgun bir sekilde
bakip "Tesekkur ederim." dedi ustama. Iste, gidiyordu. Ustam desen beni
unuttu. "Usta! Duymuyor musun beni? Bak ben buradayim!" dedim caresizlikle.
Biliyordum ki beni duymayacakti. Kaderimin gul yuzu gidiyordu iste. Ustam
ustumdeki kumaslari duzlerken bir sey hatirlamis gibi birden "Kucuk hanim
bir dakika!" deyip ustumdekileri bosaltmaya basladi. Aman Allah'im, giderek
rahatliyordum. Ferahliyordum. Diger kumaslar mizmizlaniyordu. Kivrak bir
hareketle beni hizla cekip "Seni tamamen unutmusum" dedi kendi kendine yine.
"Alistik usta artik buna" dedim. Genc kiz beni gorunce hizla yanimiza geldi.
Gozleri isildiyordu. Bana sevgiyle dokundu, iste birbirimize ilk
sevdalandigimiz an. Gozlerini benden alamiyordu. Ben de onun gul yuzunden.
Kader bizi bir araya getirmisti sonunda. Diger kumaslar bize giptayla
bakiyordu. Bilge bir kumas "Eyvah" dedi. "Eyvah, cok gozyasi goreceksin!"
"Evet," dedim, "mutluluk gozyaslari..."
Eve geldigimizde genc kiz dakikalarca aynanin karsisinda benden gozunu
alamadi. Yillardan beri boylesine deger verilmemisti bana. Beni basina ortup
namaz kiliyor, Kur'ân okuyordu. Hic boyle duygular yasamamistim. Disarida
gul yuzlumu bir kalkan gibi koruyor, kem gozlerden sakliyordum. Onunla cok
guzel gunlere sahit oldum. Arkadaslari tarafindan cok sevilen bir kizdi.
Bazen dostluklarini kiskaniyordum. Benim onu sevdigim gibi acaba o da beni
seviyor muydu? Surekli ders calisiyor, kitaplar okuyor, uzun uzun
dusunuyordu. Bazi geceler masanin basinda uyuyakaliyordu. Kimi zaman
uzaklara dalar, aksam oldugunda bir nilufer gibi kendini ic dunyasina
kapatirdi. Sonra gozleri bana kayar, gul yuzu gercekten bir gul rengini
alirdi.
Bir gun ikimiz de korkunc bir seyle sarsildik. Mutlu gunler sona ermisti
artik. Gul yuzlum artik okuyamayacakti. Okuluna devam edemeyecekti. Okuma
hakkini elinden almislardi. Cunku beni tercih etmisti. Basortusunu...
Olmadik hakaretlere ugruyor, herkes gelecegini bilir gibi karanlik masallar
uyduruyorlardi. Artik bizim icin yeni bir surec baslamisti. Gul yuzlum
baskilara direnecek, kendisiyle ayni yasaklara maruz kalanlarla yeni ve
anlamli dostluklar kuracakti.. Zulme, surgune ducar edilmisti. Bu bir
basortusu sevdasi olmali. Sabret gul yuzlum, sabret! Su an karanlik. Belki
gecenin en koyu oldugu bir vakit. Safak yakindir gul yuzlum, safak
yakindir. Basak basak olacak bir gun umitlerimiz. Allah'in rahmet kanadinin
altinda bulusacak bir gun ellerimiz