BİR ANNENİN ANATOMİSİ
Canım benim güzel yavrum, dört gözle bekliyordum seni.
Bir aylıkken yaptım tahlilini, ve sonuç pozitif.
Göklere uçtum sevincimden, hemen teyzeni aradım
Sevinçle ''hayır olsun'' dilekleriyle.
İki aylıktın, ramazanda hiç rahat bırakmadın beni
Mide bulantılarıyla uyandım uykumdan.
Ama olsun ben razıydım buna, sonunda sen olacaktın.
Kucağıma alacaktım, bağrıma basacaktım seni.
Üç aylıkkende aynıydı olsun sonunda bitecekti ya!
Teyzeninde olacaktı onun bulantıları yoktu.
Telefonda sohbetlerimiz sizdiniz özlemle.
Dört aylıkken seyrimelerin başladı
Hissediyordum seni bütün benliğimle,
Hasretle bekliyordum yolunu.
Ve beş aylıktın artık ilk tekme attığında,
O mutluluk çok büyüktü benim için, tarifi imkansız bir duygu!
İçimdeydin, vardın ve bir gün kucağıma alacaktım.
Altı aylıkken bitti bulantılar, bu seferde mide yanmaları başladı.
O zaman anladım simsiyah saçlı,güzeller güzeli bir bebeğim olacağını.
Yedi aylıkken ilk hüsranım oldu, sancılar başladı.
Korktum seni kaybetmekten, doktora koştum.
Sağlıklıydın sevindim bir ay istirahat ettim senin için.
Banu teyzenle ultrasona girdik erkektin, onunkisi kız.
Sekiz aylık olmuştun artık güvenmeye başlamıştım.
Seni kucağıma alacağımdan emindim, günleri sayıyordum artık.
Ve acı gün sancıların başlamıştı,33 haftalıktın daha erkendi niye acele ettin.
Korkuyordum dua ettim sabahlara kadar, hastane koğuşlarında
Rabbime yalvardım; seni hayırlısıyla bana kavuşturması için,
Sancılar hafifledi,eve çıktık;sevinçliydim bunuda atlatmıştık beraber.
İçimde oynuyor tekmeler atıyordun, bu bana güven veriyor
Sana daha çok bağlanıyordum, sütlerin akıyordu
Bir an evvel bunları doya doya içmen için yalvarıyordum rabbime.
Ve acı son kontrole gitmem lazımdı,ayaklarım gitmek istemiyordu sanki
34 haftalıktın iki hafta sonra risksiz doğacaktın.
Ve gittim ultrasona girdim, senin iyi haberini beklerken
Yıkıldım dünyam karardı, işte o an benim ruhumda
Depremler oldu, kimse sağ kalmadı;ölmüştün!
Gözyaşlarımı tutamadım kendiliğinden akıyordu sanki
Süprız bir haber beklentisiyle tekrar tekrar girdim ultrasonlara
Ama yok bitmişti herşey,ameliyata hazırladılar beni gözyaşlarımla içim kan ağlarken.
Bilmeyen hemşireler güldüler, ''korkma sevinçle çıkacaksın''
Heyhat! Ben hüsranla elim bomboş çıkacaktım.
Bir yandan dua ediyordum,insanların yaptığı aletler hata yapabilirdi.
Allah bilirdi herşeyi bir süpriz olabilir seni kucağıma alabilirdim.
Süpriz olmadı; canımın yanması, maddi ve manevi çöküntü,
Yanıma kaldı ve ellerim bomboş, hemşireler kapıyı vurup
''Bebeğinizi sık sık emzirin'' dediler nerede yaşasaydın göğsümden ayırmazdım seni.
Ertesi gün dayınla baban aldılar, adını Ahmet Tarık koyarak gömdüler seni.
Şu an bir parçam orada sanki, demekki rabbim seni benden daha çok sevmiş.
Ahirette beni karşıla tamam mı oğlum, bana şefaatçi ol abinle beraber.
Sizi orada kucaklayayım doya doya, seninle beraber olan arkadaşların hep doğdu.
Anne kucaklarında süt emiyor kana kana, bu bana zor geliyor biliyormusun
Bir an dayanamayacağım zannediyorum, Allah'ım bu ahiret inancım olmasaydı
Dayanılırmıydı bu acı, sen bana sabır ve iman ver rabbim.
AMİN!!!