Nedense çok seviyorum geceleri. Duygular iyice gün yüzüne çıkıyor, belki de ondan. Belki de sizi hiç yoktan yaratan ve sayısız nimetlerle perverde kılan Rabbinize daha yakın hissediyorsunuz kendinizi, herkesin dostuna yakın olduğu anlarda, sessizlikte...
Geceler, vefalı ve şefkatli bir dost gibi bağrına basıyor sımsıcak.
Geceler, kocaman bir ayna koyuyor karşıma kendimi seyretmem için.
Hassas bir terazi getiriyor önüme, bugünümü dünümle karşılaştırıp tartayım diye.
... Ve ben endişe duyuyor, ürperiyorum O'nun rahmetinin gazabını geçtiğini bildiğim halde.
Ve ben korkuyorum, O'nun Settâr olduğunu bilmeme rağmen.
Ben çaresini bilemiyorum.
Bir bilen varsa söylesin Allah aşkına...
Belki, O'nun huzuruna varınca mahcup olmaktan.
Belki, belki de huzurdan kovulmaktan.
Yüzüne bakamamaktan belki o Server-i Ekrem'in. O'na vefasızlığımdan, bir garib olamayışımdan, "Lebbeyk" diyemeyişimden belki de her şeye rağmen.
Ve belki de ölemeyişimden mahzun çehresi karşısında.
Hüznünü hüznüm bilemeyişimden.
Geçemeyişimden anadan, yardan, serden.
Selam veremeyişimden bir Hubeyb gibi tâ ötelerden.
Atılan tükürüklere engel olamayışımdan pâk dâmenine.
Duyuramayışımdan nâm-ı cemîlini dünyanın dört bir yanına.
Belki de kefen peşinde koştuğumdan.. Hz. Mus'ab gibi olamayışımdan.
Bir mağara, bir güvercin, bir örümcek kadar emanetine sahip çıkamayışımdan.
Göz yaşlarımla yıkayamayışımdan belki de günah kirlerimi.
Ya da aşamadığımdan şu nankör nefsimi, doymaz benliğimi.
Layık olamayışımdan "Gurbetteki Sevgili"ye.
Haykıramayışımdan "O orada iken ben niye buradayım?" diye!..
Ben geceleri çok seviyorum.
Geceler, bana Dostlar Dostu'nu hatırlatıyor.
Ben geceleri çok seviyorum.
Geceler, beni sessiz sessiz ve için için ağlatıyor...
... Ve ben endişe duyuyor, ürperiyorum O'nun rahmetinin gazabını geçtiğini bildiğim halde.
Ve ben korkuyorum, O'nun Settâr olduğunu bilmeme rağmen.
Ben çaresini bilemiyorum.
Bir bilen varsa söylesin sevdiği hatırına...
"Rabbenâ lâ tüâhiznâ innesînâ ev ahta'nâ"
"Allahümme ecirnâ minerriyâi ve's-süm'ati ve'l-ucubi ve'l-fahr."
Geceler, vefalı ve şefkatli bir dost gibi bağrına basıyor sımsıcak.
Geceler, kocaman bir ayna koyuyor karşıma kendimi seyretmem için.
Hassas bir terazi getiriyor önüme, bugünümü dünümle karşılaştırıp tartayım diye.
... Ve ben endişe duyuyor, ürperiyorum O'nun rahmetinin gazabını geçtiğini bildiğim halde.
Ve ben korkuyorum, O'nun Settâr olduğunu bilmeme rağmen.
Ben çaresini bilemiyorum.
Bir bilen varsa söylesin Allah aşkına...
Belki, O'nun huzuruna varınca mahcup olmaktan.
Belki, belki de huzurdan kovulmaktan.
Yüzüne bakamamaktan belki o Server-i Ekrem'in. O'na vefasızlığımdan, bir garib olamayışımdan, "Lebbeyk" diyemeyişimden belki de her şeye rağmen.
Ve belki de ölemeyişimden mahzun çehresi karşısında.
Hüznünü hüznüm bilemeyişimden.
Geçemeyişimden anadan, yardan, serden.
Selam veremeyişimden bir Hubeyb gibi tâ ötelerden.
Atılan tükürüklere engel olamayışımdan pâk dâmenine.
Duyuramayışımdan nâm-ı cemîlini dünyanın dört bir yanına.
Belki de kefen peşinde koştuğumdan.. Hz. Mus'ab gibi olamayışımdan.
Bir mağara, bir güvercin, bir örümcek kadar emanetine sahip çıkamayışımdan.
Göz yaşlarımla yıkayamayışımdan belki de günah kirlerimi.
Ya da aşamadığımdan şu nankör nefsimi, doymaz benliğimi.
Layık olamayışımdan "Gurbetteki Sevgili"ye.
Haykıramayışımdan "O orada iken ben niye buradayım?" diye!..
Ben geceleri çok seviyorum.
Geceler, bana Dostlar Dostu'nu hatırlatıyor.
Ben geceleri çok seviyorum.
Geceler, beni sessiz sessiz ve için için ağlatıyor...
... Ve ben endişe duyuyor, ürperiyorum O'nun rahmetinin gazabını geçtiğini bildiğim halde.
Ve ben korkuyorum, O'nun Settâr olduğunu bilmeme rağmen.
Ben çaresini bilemiyorum.
Bir bilen varsa söylesin sevdiği hatırına...
"Rabbenâ lâ tüâhiznâ innesînâ ev ahta'nâ"
"Allahümme ecirnâ minerriyâi ve's-süm'ati ve'l-ucubi ve'l-fahr."