S.A arkadaşlar.ben ailemden ve çevremden büyüklerimize karşı saygılı ve merhametli olmayı öğrendim ki hakikatte de öyle olması gerekli.onlar yemeğe oturmadan sofraya oturamazdık,bulunduğumuz toplulukta büyüklerin saygıyla dinlenmesi,sözünün kesilmemesi hep dikkatimi çekerdi küçükken "niyeeeeeeeee "felan diye. bu durumu peygamber efendimiz(s.a.v) öyle güzel vede kısa açıklamışlarki"bereket büyüklerimizle beraberdir"diyerek.şimdi acaba ne değiştide aileler önem vermiyor büyüklere,çocuklarına büyüklere karşı saygıyı ve merhameti öğretmiyor.otobüs ve minibüslerde defalarca karşılaştım, çocuklar anneleriyle oturuyor,yaşlısı olsun hamile kadını olsun ayakta yolculuk ediyor.komik olanı annesi çocuğa tenbihte bulunuyor"kalkmıyasın sakın yerinden"diye.çocuklar ailelerinin aynasıdır onlardan ne öğrenir ve nasıl muamele görürlerse çevrelerine onu gösterirler.anlamıyorum anneler neden böyle yapıyor,dünyaya getirdikleri o nurları neden geleceğin saygı ve sevgi göstermeyen ve dolayısiyle görmeyen zavallıları haline getiriyorlar ...!her anlamda islam terbiyesi üzerine yetiştirilen evladın hem ailesine hemde çevresine hayrı dokunur. inşallah cenabı ALLAH çocuklarımızı kendine hayırlı bir kul,bize hayırlı bir evlat ve topluma hayırlı bir vatandaş olarak yetiştirmeyi nasip eder.amiiinson olarak peygamber efendimizin (s.a.v) bir hadisi şeriflerini paylaşayım daha son konuşmayacam "Hiç bir baba evladına güzel edep ve terbiyeden daha değerli ve üstün miras bırakamaz" B)