Şakik-i Belhi hazretleri "rahmetullahi aleyh", gençliğinde ticaret için Türkistan’a gider ve merak edip bir puthaneye girer. Orada, puta, isteklerini yana yakıla anlatan bir putpereste;
-Sana hiç bir fayda ve zararı olmayan puta tapacağına, her şeyin sahibi olan Allahü teâlâya ibadet et deyince putperest;
-Eğer söylediğin doğru ise ve O, sana senin memleketinde rızk vermeye kadirse, niçin ta buralara kadar geldin? deyiverir.
Şakik-i Belhi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bu söz üzerine derin düşüncelere dalar ve bir mecusi ile Belh şehrinin yolunu tutar. Mecusi, Şakik-i Belhi hazretlerinin tüccar olduğunu öğrenince;
-Kısmetin olmayan bir rızk peşindeysen, kıyamete kadar gitsen onu ele geçiremezsin. Şayet kısmetin olan bir rızk peşindeysen onun arkasında koşmana lüzum yoktur. Çünkü sana ayrılan rızkın seni bulur der.
Bu söze de, Şakik-i Belhi hazretleri "rahmetullahi aleyh" hayran kalır ve dünyaya karşı meyli azalır. Artık ahiret için çalışacağına kendi kendine söz verir. Belhe gelir fakat şehirde müthiş bir kıtlık vardır. İnsanlar yiyecek bulmak için çırpınmakta ve bu yüzden de kimsenin yüzü gülmemektedir. Şakik-i Belhi hazretleri, çarşıda neşeli bir köle görür ve;
-Ey köle, herkes üzüntü içindeyken, senin neşene sebep nedir? diye sorar. Köle de;
-Benim üzülmeme gerek yok. Çünkü benim sahibim zengindir. Beni aç, çıplak bırakmaz ki der.
Şakik-i Belhi hazretleri, kölenin bu sözü karşısında kendi kendine; “Aman ya Rabbi! Az bir dünyalığı olan şu zenginin kölesi böyle neşeli. Halbuki, sen bütün canlıların rızklarına kefil oldun. Biz niçin gam ve keder içinde olalım” diyerek dünya meşguliyetlerinden elini çeker ve samimi bir şekilde tevbe ederek ahirete yönelir. İbrahim bin Edhem hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" sohbetlerine başlayarak olgunlaşır.
-Sana hiç bir fayda ve zararı olmayan puta tapacağına, her şeyin sahibi olan Allahü teâlâya ibadet et deyince putperest;
-Eğer söylediğin doğru ise ve O, sana senin memleketinde rızk vermeye kadirse, niçin ta buralara kadar geldin? deyiverir.
Şakik-i Belhi hazretleri "rahmetullahi aleyh", bu söz üzerine derin düşüncelere dalar ve bir mecusi ile Belh şehrinin yolunu tutar. Mecusi, Şakik-i Belhi hazretlerinin tüccar olduğunu öğrenince;
-Kısmetin olmayan bir rızk peşindeysen, kıyamete kadar gitsen onu ele geçiremezsin. Şayet kısmetin olan bir rızk peşindeysen onun arkasında koşmana lüzum yoktur. Çünkü sana ayrılan rızkın seni bulur der.
Bu söze de, Şakik-i Belhi hazretleri "rahmetullahi aleyh" hayran kalır ve dünyaya karşı meyli azalır. Artık ahiret için çalışacağına kendi kendine söz verir. Belhe gelir fakat şehirde müthiş bir kıtlık vardır. İnsanlar yiyecek bulmak için çırpınmakta ve bu yüzden de kimsenin yüzü gülmemektedir. Şakik-i Belhi hazretleri, çarşıda neşeli bir köle görür ve;
-Ey köle, herkes üzüntü içindeyken, senin neşene sebep nedir? diye sorar. Köle de;
-Benim üzülmeme gerek yok. Çünkü benim sahibim zengindir. Beni aç, çıplak bırakmaz ki der.
Şakik-i Belhi hazretleri, kölenin bu sözü karşısında kendi kendine; “Aman ya Rabbi! Az bir dünyalığı olan şu zenginin kölesi böyle neşeli. Halbuki, sen bütün canlıların rızklarına kefil oldun. Biz niçin gam ve keder içinde olalım” diyerek dünya meşguliyetlerinden elini çeker ve samimi bir şekilde tevbe ederek ahirete yönelir. İbrahim bin Edhem hazretlerinin "rahmetullahi aleyh" sohbetlerine başlayarak olgunlaşır.