Hoşgeldiniz İslami Forum Sayfası

[aurora]

Arkadaşlar öncelikle yazı biraz uzun olabilir zamanını ayırıp okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim.
Ben size kendimden bahsedip bu konudaki fikirlerinizi almak istiyorum.Kafamda cevabını bulamadığım bazı sorular var.İçinizde benden çok daha fazla ilim irfan sahibi kimseler olduğunu düşündüğüm için size danışmak istedim.
28 yaşındayım.6 ay öncesine kadar şu anda olduğumdan çok daha farklı bir insandım.Her zaman inançlı biriydim ama oturup dua etmişliğim çok azdı.Bu konulara nerdeyse hiç kafa yormuyordum diyebilirim.Her zaman iyi bir insan olmanın önemine inandım.Hatta fazlasıyla dürüst biri olduğumu söyleyebilirim.Ama asıl büyük hatam kendimi mükemmel zannetmemmiş meğer.İnsanların hatalarını yüzlerine vurur ve acımasızca eleştirirdim.Kendim hiç hata yapmam zannederdim.
Ta ki kendi yaptığım çok büyük bir hatanın benim başıma çok büyük bir musibet açtığı an gelene kadar...
Kendime göre sebeplerim vardı yaparken öyle davranmak için ama anladım ki hiç biri mazeret olamaz buna.Çok şükür o kötü günler Allah'ın izniyle geçti.İnşallah bir daha da asla öyle kötü zamanlar yaşamam.Lafı uzatıp sizi sıkmak istemiyorum o yüzden asıl konuma geleyim bu girişten sonra.
Bu olaydan sonra düşünmeye başladım.Neden böyle oldu diye.Sonra belkide Allah bu musibeti gerçekleri görüp ders almam için bana vermiştir diye düşünmeye başladım çünkü o günden beri çok değiştim.Allah'a sığındım, her gün dua ediyorum, her gün daha iyi bir insan olma yolunda ilerliyorum.Eskisi gibi sinirli, kavgacı, huysuz biri olmaktan her gün daha çok uzaklaşıyorum.Artık eşimle kavga da etmiyoruz çok şükür.Eskisinden çok daha huzurlu ve mutluyuz.Şükretmem gereken ne kadar çok şeye sahip olduğumun farkındayım.Bazı kronik hastalıklarım var eskiden bunlara ağlardım şimdi onlara bile şükredebiliyorum.Ölümden sonrasına kafa yormazdım ben, şimdi eski hayatımda yaptığım yanlışların korkusuyla geceleri uykularım kaçıyor.Tövbe etmek için oturduğumda ağlama krizlerine giriyorum bazen.Allah'tan utanıyorum.Tövbelerimi kabul eder mi diye düşünüyorum.Beni dünya hayatının geçici şeylerine kıymet veren bir insan olmaktan ve şeytana uymaktan koruması için yalvarıyorum.Bu dualarım sayesinde her gün daha iyi bir insan olduğuma inanıyorum.Ama çok korkuyorum.Eski halimden korkuyorum 28 yıl öyle yaşadığım için korkuyorum.Tövbe ve şükürden şimdikinden daha uzak olduğum o uzun yıllar için korkuyorum.Böyle bir insan olmama rağmen Rabbim bana herşeyin en güzelinden bağışlamış.Eşin, ana babanın, evin, eğitimin, arkadaşların...Ben bunların hiç birini haketmemişim meğer.Meğer mutsuzluğumun tek sebebi benmişim.Şimdi bana doğru yolu gösteren yine O oldu.Başıma gelen bu kötü olayın doğruyu bulmam için olduğuna inanıyorum ama ben böyle güzel bir lütfu haketmiş miydim? Bence hayır. O zaman bu nasıl oldu? Allah korkusuyla geceleri uykuları kaçan, her dua edişinde ağlayan bu insan nerden çıktı?
Baktığım her yerde, herşeyde Allah'ı düşünüyorum.Dağlara baktığımda, eşime baktığımda, bir bebek gördüğümde, balkonumdaki çiçeğe konan bir arıda...O'nun büyüklüğünü düşünüyorum.Artık ne evimin ne arabamın ne eşyalarımın aslında bana ait olmadığını biliyorum.Onların başına gelen hasarlara üzülmüyorum artık.Ölümden korkmuyorum.Tek korkum eskiden olduğum insan.Beni affetmezse diye çok korkuyorum.
Ve merak ediyorum başıma gelen bu olay her ne kadar benim suçum olsa da doğru yolu bulmam için miydi, eğer öyleyse küçücük bir umudum olur Allah'ın beni hala sevdiğine dair...
Sabırla okuyan herkesten Allah razı olsun.Allah hiç kimseyi doğru yoldan ayırmasın.

 

[**RaNa**]

öyle guzel yazmıssınız kı okumamak ne kelıme

Rabbım hepimizin yardımcısı olsun Sizin sıkıntılarınızı gecırsın
ben sorularınıza cevapsız kalıyorum Ama hayatınız benı cok etkıledı...Selam ve dua ile...

 

[kardelele]

İFADELERİNİ OKADAR SAMİMİ Kİ,
BÜYÜK BİR İÇTENLİKLE OKUDUM VE ÇOK ETKİLENDİM.


Mü’min, bereketli toprak gibidir, yağan yağmuru emer ve etrafının yemyeşil gümrah olması için vesilelerle doludur. Hayata bakışı, yürüyüşü, tepkileri ile bir mü’min Rahmanî esintilerin, peygamberî davranışların en mükemmel timsalidir.
Mü’min, hayatın bir imtihan olduğunu peşinen kabul eden kişidir. Bilir ki, her nimet şükür, her musibet sabır ister. Her halinde, nimette de külfette de “sınandığını”, kendisini bir büyük Zât’ın “izlediğini” her an hisseder.

Hayatın lezzetleri olduğu gibi acıları da vardır. Bu yolda düzlükler olduğu gibi yokuşlar ve inişler de vardır. Hastalık-sağlık, gençlik-yaşlılık, hürriyet-esaret, zenginlik-fakirlik halleri imtihan terazilerinin kefelerini oluşturur. Bazen işler hep rast gider. Siz istemeseniz de işleriniz yolunu bulur, ummadığınız yerlerden imkanlar ve fırsatlar sizi kuşatır. İşte mü’min o an şükür secdelerine kapanır ve “küfran-ı nimet”e düşüp de isyan edenlerden olmaktan korkar. Yine, bir musibet anında hemen kendini toparlayıp, “Bu da geçer Yâ Hû” deyip, musibeti göndereni, kendisini imtihan edeni, bu musibetteki şahsi hatalarını düşünür teselli bulur.

RABBİM ÖLENE KADAR YOLUNDAN AYIRMASIN.
DUALARIMDA OLACAKSINIZ İNŞALLAH.
SELAMETLE KALIN.

 

[mir_erhan]

Ve Aleyküm Selam
Sevgili kardeşimiz hoşgeldiniz öncelikle üyeliğiniz hayırlı ve daim olur inşallah.
Kardeşlerimizin dediği gibi Yazdıklarındaki samimiyet
bir çoklarımızın belki cevaplarını bulmak istediği,
duygularımızın da tercimesi olmasına vesile olmuştur.

Sevgili kardeşim Elbette biz bilmeyiz En iyisini en güzelini Allah celle celalüh bilir.
Ama biz Rabbimizin bize Yüce Kuranda
Zümer Suresi 53. Ayeti Kerime de Mealen şöyle buyurduğunu da biliyoruz.

De ki Ey nefislerine karşı (günah işleyip) aşırı giden kullarım!
Allahın Rahmetinden ümidinizi kesmeyin.
Çünkü Allah (şirk koşan ve inkar edenler dışında dilediği kimseler için)bütün günahları bağışlar.
Şüphesiz o çok bağışlayıcıdır merhamet edicidir.

Rabbimiz Samimi ve kararlı tövbe etmeyi nasip eylesin.amin.

Selam ve Dua ile

 

[Hatice-tül Kübra]

Hayat yürünmesi gereken bir yol sadece. Bazen uzun, bazen kısacık…

Her bir zorlukla başa çıkabildiğimizde bizi daha da güçlendiren… Geri dönüşü olmayan…

Zannetmeyesiniz ki zorluklar sadece sizin karşısına çıkıyor
. Yaşadığınız zorluklara biraz yakından bakın.

Güçlü ve zayıf yönlerinizi iyi tahlil edin. Kendinize karşı dürüst davranıyorsanız, siz de göreceksiniz ki başınıza gelenler zayıf olduğunuz tarafınızla ilgilidir.

Mesajı doğru okursanız, bu yönde kendinizi güçlendirmeniz gerektiği sonucuna varırsınız.
E
ğer okuyamazsınız isyan edersiniz, neden bunun sadece sizin başınıza geldiğini düşünür durur, hem sinirlerinizi yıpratır hem de zamanınızı boşa harcar durursunuz.

Bir yolda yürürken geri dönüp aynı yolu, yine aynı "siz" olarak bir daha yürüyemezsiniz. Yol bir saniye önceki yol değildir artık.

Toprak bir yol ise siz üzerine basınca toprak yer değiştirmiştir, çimenlik ise çimenler ezilmiştir ya da siz bir saniye önce oradan geçen siz değilsinizdir artık.

O bir saniyede en azından bir tek şey olsun değişmiştir.

Belki bir dağ, bir araba, bir çiçek, bir çocuk ya da bir çakıl parçası görmüşsünüzdür ve siz fark etmediğinizi zannetseniz bile, bilinçaltınız fark etmiştir bunu.

Küçücük bir anda bile bu kadar çok şey değişirken, sizi derinden üzen bir olayda sizde ya da bu olayı birlikte yaşadığınız insanda/insanlarda hiçbir değişiklik olmamış mıdır sizce?

Hata Yapma Lüksünüzü Kullanın
Gelelim "keşke"ye… Hata, insanoğluna has bir davranıştır ve hata yapmak bir lükstür.

Bile bile yapılan yanlış davranışa ise hata değil "suç" denir bildiğiniz gibi.
Siz, hiç hayvanların hata yaptıklarına tanık oldunuz mu? Tamamen içgüdülerine göre karınlarını doyurur, annelik yaparlar; zamanı gelince yavrularını terk ederler. Ve ömürleri boyunca belki sadece bir defa hata yaparlar, onda da ölürler. Demek ki "hata" yapmak insana özgü bir davranış ve bir lükstür. Neden mi lüks?
Yaptığı hata insanda varsa "vicdan"ı harekete geçirir. Yaptığı şey ya kendisine ya da sevdiği birilerine acı çektirmiştir. Ve bu ağırlık onu yer bitirir. İşte tam da bu noktada "keşke" der. "Keşke şu davranışı yapmasaydım." Şimdi söyleyin bakalım. Buradaki "keşke"nin anlamı nedir? Okunması gereken bir mesaj, öğrenilmesi gereken bir ders vardır burada. Sadece bunu çıkarıp bundan sonra aynı hatayı yapmamak… Oysa bunun yerine o, saatlerce, günlerce, aylarca ve bazen yıllarca kendini yer bitirir. Bu tür küçük olaylarda yapılması gereken, çıkarılması gereken dersi çıkarıp davranışlarımızı değiştirmekten başka bir şey değildir. Peki daha büyük olaylarda ne yapacağız? Değiştiremeyeceğimiz durumlarda nasıl davranacağız?
Zayıflık, "Keşke"
Demektir
Yaşadığımız hiçbir şey tesadüf değildir. Problemlerle dolu bir evliliğin içinde küçük bir çocuk olarak mı yaşadınız? "Keşke" mutlu bir ailenin çocuğu olarak yaşasaydım demenin bir anlamı olmadığı gibi, belki de böyle mutsuz bir ortamda yaşamak sizin kuracağınız ailenin kıymetini bilmenizi sağlayacaktır. Yıllardır çok istediğiniz halde bir işe giremediniz ve evde oturup çocuğunuza bakmak zorunda mı kaldınız? Belki de siz çalışıyor olsaydınız çocuğunuzun yaşadığı sorunları bu kadar yakından göremeyecektiniz. Bunlar benim yaşadıklarım aslında, belki siz küçük yaşta anne ya da babanızı kaybettiniz. İstemediğiniz halde çalışmak zorundasınız. Bu örnekler çoğaltılabilir.

Astımlı bir çocuğunuz mu var? Belki zehirli gazla dolu bir odada kalacak ve bu sayede ölmeyecek. Kim bilebilir? Kötü bir evlilik mi yaşıyorsunuz? Belki bu evlilikten doğacak çocuklar bu ülkeye ya da insanlığa faydası dokunacak insanlar olacak. Bu örnekler aşırı uç gözükebilir belki.
Ama kimse olmayacağını da iddia edemez, öyle değil mi?

Tercih edemediğimiz durumlar dışındaki davranışlarda tamamen sahip olduğumuz aklımızla karar veririz.
Duygularımız ve düşüncelerimiz de boşuna verilmemiştir bize.

Herhangi bir davranışı insan özgür iradesiyle yerine getirir.

Siz karar verme yetkisini bir başkasının eline vermediğiniz sürece, ne yapacağınıza karar vermesi gereken sadece sizsiniz.
Yok eğer başka birine bıraktıysanız karar yetkisini, yine sonuçlarına katlanmak zorundasınız.

Birilerinin fikrine ihtiyaç duyabilirsiniz zaman zaman. Aynı sorun başka bir cepheden nasıl görünüyor, anlamak isteyebilirsiniz.


Bu da sizin zayıf olduğunuz anlamına gelmez. Güçlü olup olmadığınız, karar verip uyguladıktan ve sonuçlar ortaya çıktıktan sonra durumu nasıl değerlendirdiğinize bağlıdır.

Zayıflık ne hata yapmak, ne de içinden çıkamadığınız durumlarda güvendiğiniz insanlardan yardım almaktır.
Zayıflık, yaptığınız davranışın arkasında duramamak ve "KEŞKE" demektir.



"Keşkesiz bir hayat" yaşamak, hatasız bir hayat yaşamak değildir.

 

[aurora]

Arkadaşlar değerli zamanınızdan ayırıp cevap yazdığınız için hepinizden Allah razı olsun.
Yaşadıklarım bana çok sey öğretti.Kendime dair düşüncelerim değişti.Kimsenin mükemmel olmadığını anladım.Eskiden kinci biriydim ben, bir kalemde adam silerdim ama okudukça öğrendim hiç bir insandan ümit kesilmemesi gerektiğini...Affetmeyi öğrendim.Hata yapana 'sen naptın' demek yerine destek olmayı öğrendim.İnsanların hatalarını örtmeye çalışmayı, yüzlerine vurmadan yardım etmeye çalışmayı öğrendim.Ve herkesin ama herkesin bir gün gelipte kendisi affedilmek istiyorsa eğer başkalarını affetmesi gerektiğini öğrendim.İnsanları yargılamaktan vazgeçtim.Kötülüğe kötülükle karşılık vermek yerine susmayı öğrendim.
Vicdanım beni bir saniye bile rahat bırakmıyor.Bazen daha da kötü oluyor, kalbimin üzerinde koca bir taş eziyor sanki beni.Ama yine de şükrediyorum.Ya hatalarımı görmeseydim.Öyle yaşamaktansa bu vicdan azabıyla yaşamak çok daha güzel.
Hayatım gözümün önünden geçiyor sanki ama hep yaptığım yanlışlar...
O olaydan sonra aynaya baktığımda gördüğüm insandan nefret ettim ve olmam gerektiği gibi bir insan olmaya karar verdim.Dua etmek tövbe etmek Kuran okumak insanı gerçekten kötülüklerden uzaklaştırıyor.Olmak istediğim insan mıyım şu anda, hayır.Ama zamanla ve Allah'ın izniyle olacağıma inanıyorum.

 

[smyyes]

Arkadaşlar değerli zamanınızdan ayırıp cevap yazdığınız için hepinizden Allah razı olsun.
Yaşadıklarım bana çok sey öğretti.Kendime dair düşüncelerim değişti.Kimsenin mükemmel olmadığını anladım.Eskiden kinci biriydim ben, bir kalemde adam silerdim ama okudukça öğrendim hiç bir insandan ümit kesilmemesi gerektiğini...Affetmeyi öğrendim.Hata yapana 'sen naptın' demek yerine destek olmayı öğrendim.İnsanların hatalarını örtmeye çalışmayı, yüzlerine vurmadan yardım etmeye çalışmayı öğrendim.Ve herkesin ama herkesin bir gün gelipte kendisi affedilmek istiyorsa eğer başkalarını affetmesi gerektiğini öğrendim.İnsanları yargılamaktan vazgeçtim.Kötülüğe kötülükle karşılık vermek yerine susmayı öğrendim.
Vicdanım beni bir saniye bile rahat bırakmıyor.Bazen daha da kötü oluyor, kalbimin üzerinde koca bir taş eziyor sanki beni.Ama yine de şükrediyorum.Ya hatalarımı görmeseydim.Öyle yaşamaktansa bu vicdan azabıyla yaşamak çok daha güzel.
Hayatım gözümün önünden geçiyor sanki ama hep yaptığım yanlışlar...
O olaydan sonra aynaya baktığımda gördüğüm insandan nefret ettim ve olmam gerektiği gibi bir insan olmaya karar verdim.Dua etmek tövbe etmek Kuran okumak insanı gerçekten kötülüklerden uzaklaştırıyor.Olmak istediğim insan mıyım şu anda, hayır.Ama zamanla ve Allah'ın izniyle olacağıma inanıyorum.

28 yıl sonra size doğruyu gösteren,sizi huzura kavuşturan Allah a nasıl şükredilmez.
Allah sizi seviyor mu?inanın siz Allah ı seviyorsanız O da sizi seviyordur.
ve Allah ı en çok seven Ondan en çok korkandır.Allah korkusunun da alemeti göz de el de kulakta vs. olur.
eliyle diliyle günah işlememeye başlar..
bakın ki ne güzel davranışlarınız güzelleşmiş,kalbiniz huzur bulmuş..bunlar kanıtı değil midir Rabbimiz'in bizi sevdiğine.
sizi o bataklıkta da bırakabilirdi çıkmazda yok olup gidebilirdiniz.
Ama O sizi kurtardı.
kalbinize huzur, yüreğinize günahlarından pişman olma güzelliğini vermiş.
Böyle bir Rahman'a nasıl şükredilmez.
(öyle sevindim ki inanın çok mutlu oldum yazınızı okuyunca.Allah son nefes dahil hakiki bir müslüman olarak vefat etmeyi nasip etsin size)

 

[aurora]

Çok teşekkür ederim güzel sözleriniz için. Allah size benim için dilediklerinizin çok daha iyisini nasip etsin inşallah.

 

[ahmet_99]

MaşAllah kardeşim, Rabbim inş son nefesinizi verene kadar bu yoldan ayırmasın sizi ve cümlemizi inş..

Bu arada kardeşim sizin durumunuza uygun çok güzel bir söz söylemiş ResulAllah:

"Allah'ın kullarına olan rahmeti, annenin yavrusuna olan merhametinden daha fazla değil mi?"

Sanırım bu söz tek başına yetiyor, Yüceler Yücesinin rahmetinin sınırlarının olmayışını.. Rabbim cümlemizi o rahmet altında ıslananlardan eylesin inş..

 

[aurora]

İnsan hiç tanımadığı, bilmediği, yerinden bile haberdar olmadığı insanlar için bile böyle içten böyle isteyerek dua edebilirmiş, ben malesef daha önceleri düşünmeden yarım ağızla söylenmiş bir kaç kelimeyle dua ediyormuşum başkaları için ama şimdi 'eski ben' gibi olan, yüreği darda kalan, çaresizlik içinde çırpınan kardeşlerime çaresizliğin tek çaresi olan Allah'tan yardım diliyorum.
Allah doğru yoldan ayrılmış tüm kardeşlerime arkadaşlarımıza güzellikler nasip etsin, doğru yolu göstersin, bu dünyanın geçiçi nimetleriyle gözlerinin kararmasından korusun, cenneti hakedecek ameller işlememize yardımcı olsun.