mustafa11
Kayıtlı Kullanıcı
- Katılım
- 18 Ocak 2007
- Mesajlar
- 3,063
- Tepki puanı
- 0
- Puanları
- 0
- Yaş
- 62
- Konum
- istanbul-maltepe
- Web Sitesi
- www.mobilyaonarim.com
Benim hiç annem olmadı.Dolayısıyla,anneler gününün anlamını da bilmem...
Evlat uğruna canından vazgeçen bir kadınmış annem.Ya ben ya O..Ben ağlayarak geldiğimde dünyaya annem,gülümseyerek veda etmiş.Beni o sıcacık olduğunu tahmin ettiğim kucağına almadan.Çocukluğumdan bilirim,yaşıtlarım:'' Anne '' dediğinde ben, ''neden?'' diyemiyorum deyipte düşündüğüm anlarımı.Kim bu anne ! Neden canı yanınca anne diyorlar ? Neden canları bir şey istediğinde anne diyorlar ? Neden ?
Sonra büyüdüm.Düşündüm,beni kim emzirdi ? Kimler annelik yaptı bana ? Okulda mesala okul aile birliği toplantıları denilen olay var ha..Herkes annesini çağırıyordu.Zavallı babam bir defa olsun gelmemişti.Benim ailemi hiç çağırmadılar ! Sanki sorunsuz,dertsiz birisiymişim gibi.Oysa derdin büyüğü bende idi.Şefkatsizlikle ,sevgisizlikle geçen bir çocukluk.Tek eksiğim,en büyük eksikliğimmiş güya..O da annesizlik ! Kimbilir kaç defa gece uyurken üstüm açıldıda örtülmedi.Kimblir kaç defa acıkınca ağladım da ,annem olmayanlar doyurdu beni.Ah bir de ne kötü biliyor musunuz ? Bir arkadaşınızın ailesi ile tanışırsınız..''Annem '' derler.Tanışırım.''Annen nasıl'' diye sorduklarında, cevap verememenin çektirdiği acıyı hissederdim.Ha cevap verirdim tabi : ''Benim annem vefat etti !''
''Ne zaman Allah Rahmet eylesin ''..
''Ben doğarken ''.Derin bir sesizlik.Sonra acıma dolu bakışlar,merhamet..
Mutluluk,acının azalmış halidir ya..Hiç azalmadı ki acım..Bunun azı ,çoğu olur mu?Bana yerini dolduramayacağın bir şey söyle deseler,bilin bakalım ne cavap verirdim ?
Haydi siz söyleyin...
Annenizi sevin,onun kıymetini bilin !
Hayatta en kötü şey 'annesizlik' dostlar.
Haydi gidin sımsıkı sarılın O'na ,Benim yerime de tabi..
Alıntıdır...
bir çok insan var annesini-babasını görmeyen yada evladını kaybeden,peki anneler ve babalar gününde bunları düşündünüz mü hiç?
bu günleri kimin çıkarttığını bilemem ama bu güleri yaşarken bu insanları ne kadar yaraladığımızın farkındamıyız acaba...
Evlat uğruna canından vazgeçen bir kadınmış annem.Ya ben ya O..Ben ağlayarak geldiğimde dünyaya annem,gülümseyerek veda etmiş.Beni o sıcacık olduğunu tahmin ettiğim kucağına almadan.Çocukluğumdan bilirim,yaşıtlarım:'' Anne '' dediğinde ben, ''neden?'' diyemiyorum deyipte düşündüğüm anlarımı.Kim bu anne ! Neden canı yanınca anne diyorlar ? Neden canları bir şey istediğinde anne diyorlar ? Neden ?
Sonra büyüdüm.Düşündüm,beni kim emzirdi ? Kimler annelik yaptı bana ? Okulda mesala okul aile birliği toplantıları denilen olay var ha..Herkes annesini çağırıyordu.Zavallı babam bir defa olsun gelmemişti.Benim ailemi hiç çağırmadılar ! Sanki sorunsuz,dertsiz birisiymişim gibi.Oysa derdin büyüğü bende idi.Şefkatsizlikle ,sevgisizlikle geçen bir çocukluk.Tek eksiğim,en büyük eksikliğimmiş güya..O da annesizlik ! Kimbilir kaç defa gece uyurken üstüm açıldıda örtülmedi.Kimblir kaç defa acıkınca ağladım da ,annem olmayanlar doyurdu beni.Ah bir de ne kötü biliyor musunuz ? Bir arkadaşınızın ailesi ile tanışırsınız..''Annem '' derler.Tanışırım.''Annen nasıl'' diye sorduklarında, cevap verememenin çektirdiği acıyı hissederdim.Ha cevap verirdim tabi : ''Benim annem vefat etti !''
''Ne zaman Allah Rahmet eylesin ''..
''Ben doğarken ''.Derin bir sesizlik.Sonra acıma dolu bakışlar,merhamet..
Mutluluk,acının azalmış halidir ya..Hiç azalmadı ki acım..Bunun azı ,çoğu olur mu?Bana yerini dolduramayacağın bir şey söyle deseler,bilin bakalım ne cavap verirdim ?
Haydi siz söyleyin...
Annenizi sevin,onun kıymetini bilin !
Hayatta en kötü şey 'annesizlik' dostlar.
Haydi gidin sımsıkı sarılın O'na ,Benim yerime de tabi..
Alıntıdır...
bir çok insan var annesini-babasını görmeyen yada evladını kaybeden,peki anneler ve babalar gününde bunları düşündünüz mü hiç?
bu günleri kimin çıkarttığını bilemem ama bu güleri yaşarken bu insanları ne kadar yaraladığımızın farkındamıyız acaba...