BENİ AFFEDER MİSİN?
Tamam dedim buldum candan bir dost, bak tek başına.
Sımsıcak ışınlarıyla ısıtıyor her tarafı, eritiyor buzları.
Ey güneş dostum olur musun, anlatsam derdimi beni anlar mısın?
Anlattım içimde kopan fırtınaları, esen yelleri, boşvermişliği,
Açları anlattım, zulüm altında olanları, haksızlıkları,
Bulutlarla örttü yüzünü, yağmur damlalarıyla ağladı.
Sonra karardı ay çıktı, ona anlattım belki çare olur diye!
O da puslandı önce, çiğ damlalarıyla ağlayarak cevap verdi.
Bir kardelen gibi hissettim kendimi, beyaz soğuğun içinde yapayalnız.
Bir ''Allahü ekber''sedası ile irkildim yalnızlığımdan,
Kapandım secedeye, çaresizlerin yüce divanına sığındım,
Yüce yaradanımla dertleştim ağlayarak beni anlayacak tek merci!
Ondan gelen Ku'an mektubunu okudum derdime derman olan cevaplarını,
Anladım ki bütün çaresizliğin çaresi, dertlerin devası orada,
Yalnızlığın yoldaşı, huzur kapısı o; çare onu anlayarak okumakta.
Sana ram olmaya geldim bu günahkarlığımla Rabbim huzuruna,
Bilirim ki Sen şefkatinde, merhametinde teksin beni kovmazsın huzurundan.
Gözyaşlarımla yıkayarak yüzümü, affını talep ediyorum BENİ AFFEDER MİSİN?