Uzun yaz günlerini oruçlu geçirmenin de ayrı bir tadı varmış. Müslümanlar tüm dünyada bu güzelliğe tanık oluyor Ramazanın ikinci haftasında. Her ne kadar hep söylenen Ramazan esintisi eskisi kadar hissedilmese de isteyeni sarıyor efendim, bu rahmet!
Sokaklar eskisi gibi oruç kokmasa da, Ramazan denince akla, eğlence ve şenlikler gelse de, Müslümanlar eskisi gibi orucun miski ile kokmayı yeğlemese de herkese yetiyor bu huzur ve bereket!
Çünkü zordur, uzun yaz günlerinin rehavetine rağmen niyet edip ‘ben oruçluyum’ diyebilmek. Zordur, nefsin alışkanlıklarına kısa bir süreliğine de olsa ‘DUR ‘diyebilmek!
Dile oruç, göze oruç, ele oruç tutturmak ise daha zorudur. Amma olmazsa olmazıdır. Buhari’de geçen hadisi şerifte şöyle buyruluyor:
“Oruç bir kalkandır. Oruçlu kimse kötü söz söylemesin ve cahillik yapmasın (yani cahiliyet fiillerinden bir şey yapmasın) eğer herhangi bir kimse kendisiyle döğüşmeye yahud söğüşmeye girişirse, ona iki defa: ‘ben oruçluyum’ desin. Muhammed’in nefsi elinde olan Allah’a yemin ederim ki oruçlu ağzın kokusu Allah indinde misk kokusundan daha temizdir…” (Kitabu’s-savm/4)
Orucun asıl maksadını bize bu hadis anlatıyor sanki. Orucu kalkan yapabilmek, orucu tüm kötülüklere siper ederek tutmak ve korunmak…
Kul gün boyunca yeme-içmeyi sırf Allah’ın rızası için terk edebilir. Bu yüzden mükâfatı bizzat Allah’a aittir. Bu kadar özel bir ibadete gölge düşürecek her tür amel ve davranışlardan uzak durmalı elbet! Yoksa:
“Her kim yalan söylemeyi ve yalanla amel etmeyi bırakmazsa, o kimsenin yemesini içmesini bırakmasına Allah için hiçbir ihtiyaç yoktur.” (kitabus- savm/13)
Hiç olmazsa Ramazan’da terk etsek yalan söylemeyi. Hiç olmazsa Ramazan’da terk etsek cahiliye fiillerimizi! Hiç olmazsa Ramazan’da terk etsek kötü söz söylemeyi!
Kavgaya çağıranlara kulak asmasak, tahriklere provokatörlere kanmasak!
“Ben oruçluyum” diyebilsek!
“Ben oruçluyum: Kimseye kızamam, kimsenin kalbini kıramam! Beni kıran olsa da kıramam!
Ben oruçluyum: Yalan söyleyemem, haram yiyemem!
Uyamam nefsime! Elime, gözüme ve dilime söz dinletmeliyim bu kez! Haramdan kaçmalı, yaptığım nice boş ve faidesiz amelleri terk etmeliyim!
Görenler sana bir şeyler olmuş demeli. Bana bir şeyler olmalı bu kez!
Korumalıyım kendimi, korumalıyım orucumu!
Belki olurda, tekrar dönmem eski alışkanlıklarıma! Bu ramazan son noktayı koymuş olurum Rabbimle arama giren her olumsuzluğa”
…
Olur da bihaber gözler Kur’anla tanışır bu Ramazan da. Bu tanışıklıkla hayatını kurtarır.
Olur da kul namazla tanışır bu Ramazan da. Alnına secde izleri yakışır da mü’minlerden yazılır.
Olur da arayış içinde olan kalpler, umduğunu bulur bu Ramazan da! Gönlü huzurla dolar da teslim olur.
Olur da öyle bir oruca niyet ederiz ki, son nefesi verene dek hepimiz.
‘Biz oruçluyuz’ deriz! Allah’ın istemediği ne varsa bilin ki biz oruçluyuz!
Sokaklar eskisi gibi oruç kokmasa da, Ramazan denince akla, eğlence ve şenlikler gelse de, Müslümanlar eskisi gibi orucun miski ile kokmayı yeğlemese de herkese yetiyor bu huzur ve bereket!
Çünkü zordur, uzun yaz günlerinin rehavetine rağmen niyet edip ‘ben oruçluyum’ diyebilmek. Zordur, nefsin alışkanlıklarına kısa bir süreliğine de olsa ‘DUR ‘diyebilmek!
Dile oruç, göze oruç, ele oruç tutturmak ise daha zorudur. Amma olmazsa olmazıdır. Buhari’de geçen hadisi şerifte şöyle buyruluyor:
“Oruç bir kalkandır. Oruçlu kimse kötü söz söylemesin ve cahillik yapmasın (yani cahiliyet fiillerinden bir şey yapmasın) eğer herhangi bir kimse kendisiyle döğüşmeye yahud söğüşmeye girişirse, ona iki defa: ‘ben oruçluyum’ desin. Muhammed’in nefsi elinde olan Allah’a yemin ederim ki oruçlu ağzın kokusu Allah indinde misk kokusundan daha temizdir…” (Kitabu’s-savm/4)
Orucun asıl maksadını bize bu hadis anlatıyor sanki. Orucu kalkan yapabilmek, orucu tüm kötülüklere siper ederek tutmak ve korunmak…
Kul gün boyunca yeme-içmeyi sırf Allah’ın rızası için terk edebilir. Bu yüzden mükâfatı bizzat Allah’a aittir. Bu kadar özel bir ibadete gölge düşürecek her tür amel ve davranışlardan uzak durmalı elbet! Yoksa:
“Her kim yalan söylemeyi ve yalanla amel etmeyi bırakmazsa, o kimsenin yemesini içmesini bırakmasına Allah için hiçbir ihtiyaç yoktur.” (kitabus- savm/13)
Hiç olmazsa Ramazan’da terk etsek yalan söylemeyi. Hiç olmazsa Ramazan’da terk etsek cahiliye fiillerimizi! Hiç olmazsa Ramazan’da terk etsek kötü söz söylemeyi!
Kavgaya çağıranlara kulak asmasak, tahriklere provokatörlere kanmasak!
“Ben oruçluyum” diyebilsek!
“Ben oruçluyum: Kimseye kızamam, kimsenin kalbini kıramam! Beni kıran olsa da kıramam!
Ben oruçluyum: Yalan söyleyemem, haram yiyemem!
Uyamam nefsime! Elime, gözüme ve dilime söz dinletmeliyim bu kez! Haramdan kaçmalı, yaptığım nice boş ve faidesiz amelleri terk etmeliyim!
Görenler sana bir şeyler olmuş demeli. Bana bir şeyler olmalı bu kez!
Korumalıyım kendimi, korumalıyım orucumu!
Belki olurda, tekrar dönmem eski alışkanlıklarıma! Bu ramazan son noktayı koymuş olurum Rabbimle arama giren her olumsuzluğa”
…
Olur da bihaber gözler Kur’anla tanışır bu Ramazan da. Bu tanışıklıkla hayatını kurtarır.
Olur da kul namazla tanışır bu Ramazan da. Alnına secde izleri yakışır da mü’minlerden yazılır.
Olur da arayış içinde olan kalpler, umduğunu bulur bu Ramazan da! Gönlü huzurla dolar da teslim olur.
Olur da öyle bir oruca niyet ederiz ki, son nefesi verene dek hepimiz.
‘Biz oruçluyuz’ deriz! Allah’ın istemediği ne varsa bilin ki biz oruçluyuz!
