Vaktiyle, bir memleketin sultanı iki adamını ölüme mahkum etmiş.
Sultanın da çok sevdiği bir atı varmış.
Bu atı ne kadar sevdiğini bilen mahkumlardan bir tanesi Sultana, eğer kendilerini affederse, bir yıl içinde ata uçmayı öğretebileceğini, eğer bunu yapamazsa o zaman idam etmesini söylemiş ve sultan bunu kabul etmiş.
Diğer arkadaşı demiş ki;
“Atların uçamadığını biliyorsun. Nasıl olur da sultana böyle söylersin”
Diğer mahkum:
“Her şeyin sahibi Allahü teâlâdır ve ne murad ederse o olur.
Ben bunu düşünerek ve O’na tevekkül ederek bu işe cesaret ettim ve düşündüm ki : Bir sene içinde, Allahü teâlâ bilir ama ;
Sultan ölebilir,
Ben ölebilirim,
At ölebilir,
Ata uçmayı öğretebilirim”
Huzur pinari
Sultanın da çok sevdiği bir atı varmış.
Bu atı ne kadar sevdiğini bilen mahkumlardan bir tanesi Sultana, eğer kendilerini affederse, bir yıl içinde ata uçmayı öğretebileceğini, eğer bunu yapamazsa o zaman idam etmesini söylemiş ve sultan bunu kabul etmiş.
Diğer arkadaşı demiş ki;
“Atların uçamadığını biliyorsun. Nasıl olur da sultana böyle söylersin”
Diğer mahkum:
“Her şeyin sahibi Allahü teâlâdır ve ne murad ederse o olur.
Ben bunu düşünerek ve O’na tevekkül ederek bu işe cesaret ettim ve düşündüm ki : Bir sene içinde, Allahü teâlâ bilir ama ;
Sultan ölebilir,
Ben ölebilirim,
At ölebilir,
Ata uçmayı öğretebilirim”
Huzur pinari