KİMİ Ensardı kimi Muhacir,yüreklerde ki sevgi de bir acı da bir…
Dertler paylaşıldıkça azaldı,sevinçler toprağa kök saldı…
Kardeş bildiler birbirlerini,paylaştılar mal ve mülklerini…
Dostumun dostu dostumdur deyip,kucak açtılar hiç tanımadıkları insanlara…
Kimi ekmeğini böldü kimi yüreğini…
Benlik kıyafetini çıkarıp bizi ve biriz dediler….
Rasulullah’ın etrafında pervane olup döndüler…
Rasul Mekke’de yalnız kalınca müşrikler içerisinde…
Her gün elçiler gönderip gel ya Rasul deyip yol gözlediler…
Bedir’de kılıç kuşanıp zırh giydiler….
Uhud’da savaş meydanında erdiler…
Hendek’te serdiler….
Meke’de onlar efsaneleştiler….
Yıllarca Rasul’ün yolunu gözlediler….
Bilirlerdi ki her sabahın bir akşamı vardır…
Sona yaklaşılmıştı,ilk sinyaller verilmişti Mekke’de,Veda hutbesiyle…
Kabullenmek mümkün mü,hangi gönül dayanır böyle bir ayrılığa…
Demezmiydi ki “ben de sizin gibi bir insanım”…..
Demezmiydi ki “her yeni eskir,her doğan ölür”…..
Demiyormu ki yaradan “her canlı ölümü tadacaktır”…
Yaşananlar birer rüyamıydı….
Gaflete düştüler,uykuya daldılar ve güzel rüyalar mı gördüler yoksa….
Yok yok rüya değil gerçekti bu onlalar….
Her başlangıcı olanın birde sonu vardır….
Gerçekti ama kabullenmek zordu…
Bilal’i bu durumda kim durdurabilirdi….
Sen toprağın altındayken ben üstünde duramam diyordu…
Alıp başını kuzeye yol alıyordu….
Ey koca Bilal söyle bana….
Sen duramadıysan bizler nasıl duralım…..
Sen Irak’a gittin ama ben senden daha ıraktayım….
Sen orda duramadıysan ben burada nasıl durayım….
Sen gördün,duydun ve de yaşadın….
Söylesene ben bunların hangisini yaptım…
Rasulümü gördüm mü ? …. Hayır…..
Rasulümün sesini işittim mi? …. Hayır….
Rasulümle aynı havayı paylaştım mı?.....Hayır….
Rasulümün gül kokusunu hiç soludum mu? …..Hayır….
Söyle bana Bilal…
Ben ne yapayım,ben bu hasrete nasıl dayanayım…..
Sen bunları paylaştın ,ben mahrum yaşadım…..
Sen onca yıla rağmen hala hasret çekmektesin…
Ya ben Bilal …..Ya ben….
Halimi anlatamayan kemleler neylasin…….
Öyle bir sevgi varki gönlümüzde…
Öyle bir özlem varki Nebiye yüreğimizde…..
Sözcükler yetersiz,kelimeler çaresiz…..
Şahid olsun ya Rab ki…
Mekke’de işkence görmeye…..Bedir’de yalnız kalmaya….
Uhud’da can vermeye….Taif’te taşlanmaya razıyım…
Allah şahidimdir ki razıyım…..
Yeter ki bir kez olsun görebilsem….
Sesini duyabilsem,
Kokusunu ciğerlerime çekebilsem,son kez nefes alırmışcasına….
Öyle bir sevgi varki gönlümüzde….
Öyle bir özlem varki Nebi’ye yüreğimizde…..
SÖZCÜKLER YETERSİZ,KELİMELER ÇARESİZ….
ESSELATÜ VESSELAMU ALEYKE YA RASULALLH……..
ESSELATÜ VESSELAMU ALEYKE YA NEBİALLAH……..
ESSELATÜ VESSELAMU ALEYKE YA HABİBALAH…….
………ALLAHÜMME SALLİ ALA SEYYİDİNA MUHAMMEDİN VE ALA ELİ SEYYİDİNA MUHAMMED………
Dertler paylaşıldıkça azaldı,sevinçler toprağa kök saldı…
Kardeş bildiler birbirlerini,paylaştılar mal ve mülklerini…
Dostumun dostu dostumdur deyip,kucak açtılar hiç tanımadıkları insanlara…
Kimi ekmeğini böldü kimi yüreğini…
Benlik kıyafetini çıkarıp bizi ve biriz dediler….
Rasulullah’ın etrafında pervane olup döndüler…
Rasul Mekke’de yalnız kalınca müşrikler içerisinde…
Her gün elçiler gönderip gel ya Rasul deyip yol gözlediler…
Bedir’de kılıç kuşanıp zırh giydiler….
Uhud’da savaş meydanında erdiler…
Hendek’te serdiler….
Meke’de onlar efsaneleştiler….
Yıllarca Rasul’ün yolunu gözlediler….
Bilirlerdi ki her sabahın bir akşamı vardır…
Sona yaklaşılmıştı,ilk sinyaller verilmişti Mekke’de,Veda hutbesiyle…
Kabullenmek mümkün mü,hangi gönül dayanır böyle bir ayrılığa…
Demezmiydi ki “ben de sizin gibi bir insanım”…..
Demezmiydi ki “her yeni eskir,her doğan ölür”…..
Demiyormu ki yaradan “her canlı ölümü tadacaktır”…
Yaşananlar birer rüyamıydı….
Gaflete düştüler,uykuya daldılar ve güzel rüyalar mı gördüler yoksa….
Yok yok rüya değil gerçekti bu onlalar….
Her başlangıcı olanın birde sonu vardır….
Gerçekti ama kabullenmek zordu…
Bilal’i bu durumda kim durdurabilirdi….
Sen toprağın altındayken ben üstünde duramam diyordu…
Alıp başını kuzeye yol alıyordu….
Ey koca Bilal söyle bana….
Sen duramadıysan bizler nasıl duralım…..
Sen Irak’a gittin ama ben senden daha ıraktayım….
Sen orda duramadıysan ben burada nasıl durayım….
Sen gördün,duydun ve de yaşadın….
Söylesene ben bunların hangisini yaptım…
Rasulümü gördüm mü ? …. Hayır…..
Rasulümün sesini işittim mi? …. Hayır….
Rasulümle aynı havayı paylaştım mı?.....Hayır….
Rasulümün gül kokusunu hiç soludum mu? …..Hayır….
Söyle bana Bilal…
Ben ne yapayım,ben bu hasrete nasıl dayanayım…..
Sen bunları paylaştın ,ben mahrum yaşadım…..
Sen onca yıla rağmen hala hasret çekmektesin…
Ya ben Bilal …..Ya ben….
Halimi anlatamayan kemleler neylasin…….
Öyle bir sevgi varki gönlümüzde…
Öyle bir özlem varki Nebiye yüreğimizde…..
Sözcükler yetersiz,kelimeler çaresiz…..
Şahid olsun ya Rab ki…
Mekke’de işkence görmeye…..Bedir’de yalnız kalmaya….
Uhud’da can vermeye….Taif’te taşlanmaya razıyım…
Allah şahidimdir ki razıyım…..
Yeter ki bir kez olsun görebilsem….
Sesini duyabilsem,
Kokusunu ciğerlerime çekebilsem,son kez nefes alırmışcasına….
Öyle bir sevgi varki gönlümüzde….
Öyle bir özlem varki Nebi’ye yüreğimizde…..
SÖZCÜKLER YETERSİZ,KELİMELER ÇARESİZ….
ESSELATÜ VESSELAMU ALEYKE YA RASULALLH……..
ESSELATÜ VESSELAMU ALEYKE YA NEBİALLAH……..
ESSELATÜ VESSELAMU ALEYKE YA HABİBALAH…….
………ALLAHÜMME SALLİ ALA SEYYİDİNA MUHAMMEDİN VE ALA ELİ SEYYİDİNA MUHAMMED………