Akik,bir tastir..Gül,bir cicektir..Ari,bir böcektir..iblis,bir seytandir..Hame,bir
cindir..Cebrail,bir melek..Ben,bir insanim.kendi türünü temsil eden bu varliklar arasinda
yerim neresi benim?
kimim ve kimin icinim? “Nefsini bilen,Rabbini bilir.”Madem öyle,ben önce kendimi
bilmeliyim.Rabbimi tanimak ve dünyadaki yerimi belirlemek icin kendimi bir anahtar gibi
kullanmaliyim.Cevremdeki herseyi de o zaman anlayabilirim.Zira bakilandan
ziyade,”bakis”önemli
Kendimi tanirsam,”insan”i da tanimis olurum.”Cüz”ler,”külli”lerin aynasidir. Ben insanim.Varlik bezmi etrafimda pervanedir.Cebrail benim icin Rabbimden haberler
getirir,haberler götürür.iblis benim icin Rabbine düsman kesildi.Hame,o görünmez
varlik,benim mensubu bulundugum”bir güzel insana”ümmet oldu da sereflendi.Akik benim
iltifatimla deger kazandi.Gül, bir anlik nazarim icin gülümser.Ari,bana hizmet etmenin
sevkiyle bal yapar.
Aslim topraktir,ama ruhum görünmez fezalarda ucar.Gayb ile sehadet bende bulusur,mana ile
madde bende birlesir.Efendi de benim,köle de.
“Cihanin sultaniyim,ama Onun kuluyum”. Zirveyim,secilmisim omuzumda üstünlük nisani
takili,akil nurudur basimda parlayan.
Kendi basima bir hicim.Varligim bir gölge,elimde olana “benim”deyisim bir vehimden
ibaret.Neyim varsa O verdi. Ben,onun icin varim. ilmim,iradem ve kudretim hep Rabbimden.
Ben ,Mabuduma kulluk etmek icin burdayim. Acizligimi bilir kudretine
siginirim,zayifligimi görür kuvvetini dayanirim,fakirligimi anlar rahmetine
güvenirim,kusurumu fark eder affimi isterim.
Yol tehlikelerle dolu.Bu sirlar ormaninin her agaci ardinda bir düsman pusu
kurmus.Nefsim,can düsmanlarimla isbirligi halinde.Ben,ona gitmek isterim.iblis beni
aldatip kendi yolunda yürtmek ister.
önümde,gidilebilecek son noktaya kadar giden bir Rehberim,ilimde marifet yollarini tarif
eden söz mucizesi bir Kitabim var.”Bilirim,gözüm kitapta,özüm izde oldukca iblis beni
aldatamaz”
Bütün kapilar bende acilir,bütün yollar benden gecer ve ona gider.Hem yolcuyum,hem
yol.Hem kapiyim,hem anahtar.”Enfüsi tefekkür”bendedir,kendime girer ona giderim.”Afaki
tefekkür”benim isimdir,ibretle cihan kitabini okur,okuturum.
Her neye baksam onun Sifatlarini görüyorum.Ne yana dönsem Onun fiilleriyle
karsilasiyorum.Hangi varligin sinesine kulagimi yapistirsam,bana Onun güzel isimlerini
sayiyor.
Ben,mana arisiyim.Varliktan varliga ucar,balözü toplarim.isil isil yildizlari,dalga dalga
denizleri,dumanli daglari,esen rüzgarlari,yagan yagmuru,gülümseyen cicekleri harman
eder,gönül dünyamda”IMAN”ballari yaparim. Sonsuza yürümekten yorulan ve beni bugüne
cagiranlara sunu derim:”Güncel”in sig sularindami bogulayim?Bu gün var yarin yoklarla mi
oyalanayim?Dalga ugruna denizden mi vazgeceyim?Elmasi birakip da,“cam”icin can mi
vareyim?Altin icin bile olsa, Elmasi terkedene akilli denirmi?
Anlayin artik,sizinle olamam.Bedenimi verdim,ruhumuda veremem.
Hayir!Hayir!Ben ebediyet yolcusuyum.Yolcu yoluna gitmeli!!!
cindir..Cebrail,bir melek..Ben,bir insanim.kendi türünü temsil eden bu varliklar arasinda
yerim neresi benim?
kimim ve kimin icinim? “Nefsini bilen,Rabbini bilir.”Madem öyle,ben önce kendimi
bilmeliyim.Rabbimi tanimak ve dünyadaki yerimi belirlemek icin kendimi bir anahtar gibi
kullanmaliyim.Cevremdeki herseyi de o zaman anlayabilirim.Zira bakilandan
ziyade,”bakis”önemli
Kendimi tanirsam,”insan”i da tanimis olurum.”Cüz”ler,”külli”lerin aynasidir. Ben insanim.Varlik bezmi etrafimda pervanedir.Cebrail benim icin Rabbimden haberler
getirir,haberler götürür.iblis benim icin Rabbine düsman kesildi.Hame,o görünmez
varlik,benim mensubu bulundugum”bir güzel insana”ümmet oldu da sereflendi.Akik benim
iltifatimla deger kazandi.Gül, bir anlik nazarim icin gülümser.Ari,bana hizmet etmenin
sevkiyle bal yapar.
Aslim topraktir,ama ruhum görünmez fezalarda ucar.Gayb ile sehadet bende bulusur,mana ile
madde bende birlesir.Efendi de benim,köle de.
“Cihanin sultaniyim,ama Onun kuluyum”. Zirveyim,secilmisim omuzumda üstünlük nisani
takili,akil nurudur basimda parlayan.
Kendi basima bir hicim.Varligim bir gölge,elimde olana “benim”deyisim bir vehimden
ibaret.Neyim varsa O verdi. Ben,onun icin varim. ilmim,iradem ve kudretim hep Rabbimden.
Ben ,Mabuduma kulluk etmek icin burdayim. Acizligimi bilir kudretine
siginirim,zayifligimi görür kuvvetini dayanirim,fakirligimi anlar rahmetine
güvenirim,kusurumu fark eder affimi isterim.
Yol tehlikelerle dolu.Bu sirlar ormaninin her agaci ardinda bir düsman pusu
kurmus.Nefsim,can düsmanlarimla isbirligi halinde.Ben,ona gitmek isterim.iblis beni
aldatip kendi yolunda yürtmek ister.
önümde,gidilebilecek son noktaya kadar giden bir Rehberim,ilimde marifet yollarini tarif
eden söz mucizesi bir Kitabim var.”Bilirim,gözüm kitapta,özüm izde oldukca iblis beni
aldatamaz”
Bütün kapilar bende acilir,bütün yollar benden gecer ve ona gider.Hem yolcuyum,hem
yol.Hem kapiyim,hem anahtar.”Enfüsi tefekkür”bendedir,kendime girer ona giderim.”Afaki
tefekkür”benim isimdir,ibretle cihan kitabini okur,okuturum.
Her neye baksam onun Sifatlarini görüyorum.Ne yana dönsem Onun fiilleriyle
karsilasiyorum.Hangi varligin sinesine kulagimi yapistirsam,bana Onun güzel isimlerini
sayiyor.
Ben,mana arisiyim.Varliktan varliga ucar,balözü toplarim.isil isil yildizlari,dalga dalga
denizleri,dumanli daglari,esen rüzgarlari,yagan yagmuru,gülümseyen cicekleri harman
eder,gönül dünyamda”IMAN”ballari yaparim. Sonsuza yürümekten yorulan ve beni bugüne
cagiranlara sunu derim:”Güncel”in sig sularindami bogulayim?Bu gün var yarin yoklarla mi
oyalanayim?Dalga ugruna denizden mi vazgeceyim?Elmasi birakip da,“cam”icin can mi
vareyim?Altin icin bile olsa, Elmasi terkedene akilli denirmi?
Anlayin artik,sizinle olamam.Bedenimi verdim,ruhumuda veremem.
Hayir!Hayir!Ben ebediyet yolcusuyum.Yolcu yoluna gitmeli!!!
Allah razı olaB)