BEN DOSTLARIMI RUHUMLA SEVERİM!
(MEVLANA'DAN)
Sonsuz bir karanlığın içinden doğdum
Işığı gördüm, korktum
Ağladım. Zamanla ışıkta yaşamayı öğrendim
Karanlığı gördüm, korktum
Gün geldi sonsuz karanlığa uğurladım sevdiklerimi
Ağladım
Yaşamayı öğrendim
Doğumun, hayatın bitmeye başladığı an olduğunu;
aradaki bölümün, ölümden çalınan zamanlar olduğunu
öğrendim
Zamanı öğrendim
Yarıştım onunla
Zamanla yarışılmayacağını
zamanla barışılacağını, zamanla öğrendim
İnsanı öğrendim
Sonra insanların içinde iyiler ve kötüler olduğunu
Sonra da her insanın içinde
iyilik ve kötülük bulunduğunu öğrendim
Sevmeyi öğrendim
Sonra güvenmeyi
Sonra da güvenin sevgiden daha kalıcı olduğunu,
sevginin güvenin sağlam zemini üzerine kurulduğunu
öğrendim
İnsan tenini öğrendim
Sonra tenin altında bir ruh bulunduğunu
Sonra da ruhun aslında tenin üstünde olduğunu öğrendim
Evreni öğrendim
Sonra evreni aydınlatmanın yollarını öğrendim
Sonunda evreni aydınlatabilmek için önce çevreni
aydınlatabilmek gerektiğin öğrendim
Ekmeği öğrendim
Sonra barış için ekmeğin bolca üretilmesi gerektiğini
Sonra da ekmeği hakça üleşmenin,
bolca üretmek kadar önemli olduğunu öğrendim
Okumayı öğrendim
Kendime yazıyı öğrettim sonra
Ve bir süre sonra yazı, kendimi öğretti bana
Gitmeyi öğrendim
Sonra dayanamayıp dönmeyi
Daha da sonra kendime rağmen gitmeyi
Dünyaya tek başına meydan okumayı öğrendim genç yaşta
Sonra kalabalıklarla birlikte yürümek gerektiği fikrine vardım
Sonra da asıl yürüyüşün kalabalıklara karşı olması gerektiğine aydım
Düşünmeyi öğrendim
Sonra kalıplar içinde düşünmeyi öğrendim
Sonra sağlıklı düşünmenin kalıpları yıkarak düşünmek
olduğunu öğrendim
Namusun önemini öğrendim evde
Sonra yoksundan namus beklemenin namussuzluk olduğunu;
gerçek namusun, günah elinin altındayken, günaha el
sürmemek olduğunu öğrendim
Gerçeği öğrendim bir gün
Ve gerçeğin acı olduğunu
Sonra kararında acının, yemeğe olduğu kadar hayata da
lezzet kattığını öğrendim
Her canlının ölümü tadacağını, ama sadece bazılarının
hayatı tadacağını öğrendim
Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim.
Olur ya
Kalp durur
Akıl unutur
Ben dostlarımı ruhumla severim
O ne durur, ne de unutur
