Artık ne sabır var
ne mecalden kaldı bir hal
Hazan her bir yanımı kuşattı
nerdesin hala niye habersizsin yar
Umutlarıma sessizce
karlar yağar
Nefesim olsa ne yazar
sancılar içinde ıstırapla yaşar ve ağlar
Yıllar alıp götürdü
hevesimi
Beklemek kar etmedi
bu bitap melalimi
Ne teselli
şerhetti
ne sabır har eğledi kanaate yetti
Yüreğime güz sökün etti
gözlerimin yaşı vefa için şikâyet etti
Vurmayın yüreğime
suskun melali ahvalime
Aldırmayın çaresizliğime
etmeyin kimsesiz kalbimin sezgisiyle
Hamiyete
boş vermişliğime
elemle hemhal olduğum kaderimle
Ne dumanım kaldı
bir başka seslendi boşlukta kalan gözlerime
Ey sevgili artık
neyleyim
Bahtım için sabırda ikamet
ederek
Bu yorgun yüreğime
nazarın dokunmadan göçüp gideyim
Umutla filizleneyim
terennüm edeyim
Bir zamanlar ışıktın
pervaneydin halin dilinde
Esini şad eden nefesin azizliğinde
hülyaların açılmış haz mümbitliğinde
Her nefesin
eşiğinde
ümide abat olan filizlerinde
Renklerin asudeliğinde
şevkin heyecan bahşeden iksirinde
Tutkumuydu alıp
götüren
Nasıl bir yakarıştı
öteye geçmeyen
Yalnızlığın busesinde
hüzünle nefesi bitiren
Hıçkırıklar içinde inleten
şerh edemeden öteye göçüren elem
Mustafa CİLASUN