BAŞI ÖRTÜLÜ KALPLERIMIZE...
yaşamak savruk bir yaprağın elindeyken
ben hayatın bahanesi olmak için
doğdum
ya sen beyaz güvercin
neden kırgın uçuşun
dalları çiçek açmış tebessüm çiğnenirken
kayıp ve unutulmuş bir şarkı mıdır
kaldırıma bıraktığın suskun söz
annelerin duasında büyümüş bir gelinsin
her yeni gün efsane kanatların
alıp götürsün bizi
bir yağmur duasında saklanan umudumuz
yalnızlığın ortasında oturmuş ağlıyorum
kırılası parmaklar
oynasın dursun saçlarımla diyemem
acının sevincini bulmalıyım ben
dudaklarda arzın kanayan sancıları
vuruyor yüzümüze
/ yaramıza bakmadan
kirpikler kara bulutlar gibi
yakamızda kavganın fotoğrafları
uçurtması bedduaya takılmış her yalanın
bir güvercin olmayı ne çok istedim
yoktunuz
nokta koymuyorum
/ koyamıyorum sabra
damlıyor baş ucumdan kırgın ayet sesleri
ya’kûb’un elinde hüznü dağlayan
bir kanlı gömlek gibi
eyyûb’un sabrı
sümeyye’nin ruhunda çizilen nefes gibi
ibrahim’in ateşi
bir peygamber daveti gibi
yüreğim bir duanın gözyaşına emanet
hayatı kucaklayan ellerim vardı benim
kırdınız
sokaklar da yetmiyor vicdanı köreltmeye
iplik iplik sökülen günahın örtüsüyken
üşüyen karanfilim buruşuk kağıtlarda
“nasıl” diye sorma bana
bir kalem nasıl ağlarsa öyle
gölgeler sokağına bir nurla giriyorum
içi boş zihinler kaldırımının
haydi gel
omuzlarında kalabalıkların bestelediği şiir
gün gelir adın unutulur
/ elin tutulur
/ dilin tutulur
dağılır taneleri nefes tesbihlerinin
zehir kusan acil şifa değilsen
patenti koltuk olan ihanetin resmisin
hevesti
/ geçti deme
bak
bir iç daha çekiyor Kitap
sayfalar
/ satırlar eğiyor başlarını
sükut ve sitem
inceden inceye yakıyorken sineni
“nasıl” diye sorma bana
bir bebek nasıl ölürse öyle
gözlerim kapanmayacak artık
başım devrilmeyecek
düş yorgunu değilim
avucumda doğacak bütün yıldızlar
çığlığı olmayanın uykusuna yas düşmez
düşlerim ağlamasın
/ kardeşim ağlamasın
bu dehlize yaktığım mum
bana esaret değil
yüzüme kapattığın kapılar
sana cesaret değil
alkış istemiyorum
haykıran bir kalp yeter
sevdaya kor düştüm bir yasağın içinden
garipler diyarında bir soluk arıyorum
yarım kalmış cümlesiyim kalbimdeki sözlerin
bana dua getirin gönül bahçelerinden
melekler şahit olsun
bırakın
bırakın da öpeyim
başörtünün ucundan
MEHMET ŞÂMİL
yaşamak savruk bir yaprağın elindeyken
ben hayatın bahanesi olmak için
doğdum
ya sen beyaz güvercin
neden kırgın uçuşun
dalları çiçek açmış tebessüm çiğnenirken
kayıp ve unutulmuş bir şarkı mıdır
kaldırıma bıraktığın suskun söz
annelerin duasında büyümüş bir gelinsin
her yeni gün efsane kanatların
alıp götürsün bizi
bir yağmur duasında saklanan umudumuz
yalnızlığın ortasında oturmuş ağlıyorum
kırılası parmaklar
oynasın dursun saçlarımla diyemem
acının sevincini bulmalıyım ben
dudaklarda arzın kanayan sancıları
vuruyor yüzümüze
/ yaramıza bakmadan
kirpikler kara bulutlar gibi
yakamızda kavganın fotoğrafları
uçurtması bedduaya takılmış her yalanın
bir güvercin olmayı ne çok istedim
yoktunuz
nokta koymuyorum
/ koyamıyorum sabra
damlıyor baş ucumdan kırgın ayet sesleri
ya’kûb’un elinde hüznü dağlayan
bir kanlı gömlek gibi
eyyûb’un sabrı
sümeyye’nin ruhunda çizilen nefes gibi
ibrahim’in ateşi
bir peygamber daveti gibi
yüreğim bir duanın gözyaşına emanet
hayatı kucaklayan ellerim vardı benim
kırdınız
sokaklar da yetmiyor vicdanı köreltmeye
iplik iplik sökülen günahın örtüsüyken
üşüyen karanfilim buruşuk kağıtlarda
“nasıl” diye sorma bana
bir kalem nasıl ağlarsa öyle
gölgeler sokağına bir nurla giriyorum
içi boş zihinler kaldırımının
haydi gel
omuzlarında kalabalıkların bestelediği şiir
gün gelir adın unutulur
/ elin tutulur
/ dilin tutulur
dağılır taneleri nefes tesbihlerinin
zehir kusan acil şifa değilsen
patenti koltuk olan ihanetin resmisin
hevesti
/ geçti deme
bak
bir iç daha çekiyor Kitap
sayfalar
/ satırlar eğiyor başlarını
sükut ve sitem
inceden inceye yakıyorken sineni
“nasıl” diye sorma bana
bir bebek nasıl ölürse öyle
gözlerim kapanmayacak artık
başım devrilmeyecek
düş yorgunu değilim
avucumda doğacak bütün yıldızlar
çığlığı olmayanın uykusuna yas düşmez
düşlerim ağlamasın
/ kardeşim ağlamasın
bu dehlize yaktığım mum
bana esaret değil
yüzüme kapattığın kapılar
sana cesaret değil
alkış istemiyorum
haykıran bir kalp yeter
sevdaya kor düştüm bir yasağın içinden
garipler diyarında bir soluk arıyorum
yarım kalmış cümlesiyim kalbimdeki sözlerin
bana dua getirin gönül bahçelerinden
melekler şahit olsun
bırakın
bırakın da öpeyim
başörtünün ucundan
MEHMET ŞÂMİL
