"Bana öğüt ver de kulağıma küpe edeyim" diyen birisi,İbrahim Edhem Hazretlerinin yanına gelir.İbrahim Edhem(k.s.) şu öğütleri verir:
-Günah işlersen bari Cenab-ı Hakkın nimetlerinden yeme!buyurdu.
Adam: Dünyada ne nimet varsa hepsi Cenab-ı Hakkındır.
İbrahim Edhem:Şu halde Hakkın verdiği rızkı,nimeti yemek,sonra O'na asi ve günahkar olmak reva mıdır?Bu insanlık sıfatı değildir,buyurdu.Bir günah işlediğin vakit artık Cenab-ı Hakkın yerlerinden bir yerde durma,terk-i diyar et buyurdu.
Adam:Bu daha müşkildir,her yer O'nun ben nereye gideyim? Dedi.
İbrahim Edhem:Şu halde O'nun sahip olduğu yerde günah işlemek,hem orada oturmak reva mıdır?Bu insanlık şiarı değildir,buyurdu.Günah işlediğin zaman onu Haktan gizli tut! Buyurdu.
Adam:Hak gizliyi ve aşikarı bilir,görür.Ben O'ndan nasıl gzilerim,dedi.
İbrahim Edhem:Şu halde utanmaz mısın ki O'nun nimetleriyle perverde olursun,O'nun arzında bulunursun,O'nun gördüğünü bilerek suç işlersin.Bu insanlık şerefi değildir,buyurdu.Ölüm anında Melek-ül Mevt'ten biraz vakit iste tövbe etmeye vakit bulasın buyurdu.
Adam:Can alıcı,kimseye mühlet vermez.Ömür mukadderdir,sonra ben o zaman ızdıraptan inliyor olurum,nasıl zaman bulurum,dedi.
İbrahim Edhem:Şu halde can alıcı gelmeden tövbe et!(Fevt etme vaktini) Nasıl yaşarsan öyle gidersin ve hangi an nasıl gideceğin de senin tarafından belli değildir.
Bu hakikatleri bilip te tedbir almamak reva mıdır?Bu insanlık gafleti değil midir?buyurdu.
-Kabirde münker-nekire cevap verme,buyurdu.
Adam:Nasıl olur?Onlar memurdurlar,ne yapıp edip cevap almadan gitmezler.
İbrahim Edhem:Şu halde onlara verilecek isabetli,hak cevabı burada hazırlamamk sana reva mıdır?Bu,insanlık feraseti değildir,buyurdu.Kıyamet günü seni cehenneme götürmek isterlerse "ben gitmem" de buyurdu.
Adam:İmkanı mı var?onlar benim isteğime mi bakarlar,kolumdan tutarlar ateşe atarlar.
İbrahim Edhem:Şu halde bunları bilirsin de neden günah işlersin?Orada cennet isteyen ,burada cennet hazırlığı yapar,orada cehenneme müstahak olan,burada günah işler.Sen hangisisin?buyurdu.
(ALTIN ÖĞÜTLER, Ahmet Taşgetiren,s.392)