İbrahim, o sabah erkenden uyanmıştı. Bir gün önce annesi ile birlikte almış oldukları hediye kravatı güzelce paketlemiş olarak yatağının altından çıkardı. Sonra mutfakta kahvaltıyı hazırlamakta olan annesinin yanına koştu. Annesi ile birlikte babasına sürpriz yapacaklardı. Mutfağa girdiğinde annesi çayı hazırlıyordu. İbrahim’in geldiğini görünce gülümsedi ve ikisi birlikte daha henüz uyanmamış olan babasını uyandırmak ve ona hoş bir sürpriz yapmak için yatak odasına geçtiler.
İbrahim uyumakta olan babasının yanağına küçük bir öpücük kondurdu ve ‘’Günaydın babacığım, babalar günün kutlu olsun’’ Adam gözlerini açtı, başucunda oğlu elinde paketlenmiş küçük bir kutu ile ona gülümsüyordu. ‘’Uykudan uyandırılmak hiç bu kadar güzel olamazdı’’ dedi sonra sevgi ve şefkat ile oğluna sarıldı.
Sonra İbrahim acemice gazete kâğıdına sarılmış bir paketi babasına göstererek ‘’bu hediye de Allah baba için. Ama adresini bilmiyorum. Ona nasıl göndereceğim ?’’ diye babasına sordu. Adam o an çok şaşırdı. Adeta şok olmuştu. Ne diyeceğini bilemedi. Beş yaşındaki küçük bir çocuğun babalar gününde kendisini yaratanı hatırlamış olması onu çok duygulandırmıştı. Titreyen parmakları ile çocuğun elindeki paketi aldı ve açtı. Paketin içinde resim kâğıdına pastel boya ile acemice çizilmiş bir kalp resmi ve altında ‘’seni seviyorum Allah baba’’ yazıyordu.
Birden içini garip bir utanç kapladı. Sonra gülümseyerek oğlunun başak renkli saçlarını okşadı ve ‘’Bak İbrahim’’ dedi. ‘’Allah baba’nın belli bir adresi yoktur. Çünkü o her yerdedir. Ona bir hediye veremezsin. Çünkü onun hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Ama illaki ona bir armağan vermek istiyorsan, bugüne kadar sana vermiş olduğu hediyeler için ellerini aç ve ona teşekkür et. Eminim ki o seni duyacaktır.’’
Bunun üzerine İbrahim, o minik ellerini açarak Allah’a şöyle teşekkür etti; ‘’Allah baba, bana annemi ve babamı ve de kırmızı bisikletimi verdiğin için teşekkür ederim.’’
Adam akan gözyaşlarını fark ettirmemeye çalışarak, banyoya abdest almaya yöneldi. Öyle ya, küçücük bir çocuk babalar gününde Allah baba’yı hatırlıyor ise onun hatırlamaması çok utanç vericiydi.
ALLAH YAR VE YOLDAŞINIZ OLSUN.
(Akın Örsmen 21.06.2009)
YOL GÖSTERİCİ
İbrahim uyumakta olan babasının yanağına küçük bir öpücük kondurdu ve ‘’Günaydın babacığım, babalar günün kutlu olsun’’ Adam gözlerini açtı, başucunda oğlu elinde paketlenmiş küçük bir kutu ile ona gülümsüyordu. ‘’Uykudan uyandırılmak hiç bu kadar güzel olamazdı’’ dedi sonra sevgi ve şefkat ile oğluna sarıldı.
Sonra İbrahim acemice gazete kâğıdına sarılmış bir paketi babasına göstererek ‘’bu hediye de Allah baba için. Ama adresini bilmiyorum. Ona nasıl göndereceğim ?’’ diye babasına sordu. Adam o an çok şaşırdı. Adeta şok olmuştu. Ne diyeceğini bilemedi. Beş yaşındaki küçük bir çocuğun babalar gününde kendisini yaratanı hatırlamış olması onu çok duygulandırmıştı. Titreyen parmakları ile çocuğun elindeki paketi aldı ve açtı. Paketin içinde resim kâğıdına pastel boya ile acemice çizilmiş bir kalp resmi ve altında ‘’seni seviyorum Allah baba’’ yazıyordu.
Birden içini garip bir utanç kapladı. Sonra gülümseyerek oğlunun başak renkli saçlarını okşadı ve ‘’Bak İbrahim’’ dedi. ‘’Allah baba’nın belli bir adresi yoktur. Çünkü o her yerdedir. Ona bir hediye veremezsin. Çünkü onun hiçbir şeye ihtiyacı yoktur. Ama illaki ona bir armağan vermek istiyorsan, bugüne kadar sana vermiş olduğu hediyeler için ellerini aç ve ona teşekkür et. Eminim ki o seni duyacaktır.’’
Bunun üzerine İbrahim, o minik ellerini açarak Allah’a şöyle teşekkür etti; ‘’Allah baba, bana annemi ve babamı ve de kırmızı bisikletimi verdiğin için teşekkür ederim.’’
Adam akan gözyaşlarını fark ettirmemeye çalışarak, banyoya abdest almaya yöneldi. Öyle ya, küçücük bir çocuk babalar gününde Allah baba’yı hatırlıyor ise onun hatırlamaması çok utanç vericiydi.
ALLAH YAR VE YOLDAŞINIZ OLSUN.
(Akın Örsmen 21.06.2009)
YOL GÖSTERİCİ