Bir kitapta okudum "Ayrılık neden üşütür insanı" diye soruyor...
Sahi neden?
Geceler uzar, yollar uzar, gözyaşları uzar, gökyüzünün mavisi griye uzar...
Hiçbirşey bitmek bilmez artık ayrılınca...
Dalgalar hırçınlaşır, yağmurlar hep üstümüze yağar, bütün renkler değişir...
Gözler hep dolu doludur artık, herşey dokunur insana, düştü düşecek yaşlar uzar...
Nefesin kesilir, yüreğin sıkılır, aklın karışır...
Gönlün karışır...
Bütün dünyaya kapatıp kapılarını öylece donup kalmak istersin, öylece dondurup kalmak herşeyi, soğuklar uzar...
Canınız acır, içinize bir bıçak saplamışlar sanki, yanar da yanar insan...
Göğüste bitmek bilmez bir ağrı başlar...
Ağızlarda akşamdan kalan acı bir tat, midenize bir taş oturup kalır...
Acılar uzar...
Artık ne evlere sığabilirsiniz, ne yollara, ne de yüreğinize..
Uykular haram, sanki bütün şarkılar size söylenmiş gibi olur...
Can acıtan şarkılar...
En güzel, en sevecen parçamızı alıp götürür bizden...
Bir parça koparıp neremizden bilmem alıp götürür...
Soğuk sopsoğuktur her yer, Ağustos ta bile üşürsün...
AYRILIK NEDEN ÜŞÜTÜR İNSANI???....
Alıntı...