Sessizce boşalıyor gözyaşlarım
Sır oluyor halime yar olan firkatin, hasretinle dağlanır bağrım
Feryadım niyedir ey vicdanım, nasip olmayan için niye böyle perişanım
Artık duyulmaz oldu figanım, boyunumu büktürdü takatsizleşen umutlarım
Ruhum nurdan ardır,anlarım
Kalıbımla değil, kalbimle kelam etmek zorundayım,muhtacım
Yoksa yeşermeyecektir göçüp giden umutlarım, sabrın içinde tarumarım
Kah halime yanarım, kah aklımla davalıyım, acziyet içinde neden avarayım
Nefsimi neden suçlayamam
Ah u zarıyla bir yol alamam, ne derlere sığınıp yakaramam
İdrakimi niçin ihmale alamam,hesabın hangi anında umutla buluşamam
İradem için hayıflanamam, yetkiyi veren için sessiz kalarak hiç unutamam
Aklım ve vicdanımla canım
Yaratan hak en makbul birşekilde yaratmış nasıl utanırım
Uzaklaşmak için bahaneler ararım, kendi yararuma olmayanlara sığınırım
Bu kadar akılsızmıyım,heveslerim için kurban mı olmalıyım,sualle yanarım
Aşk, halin demidir inanırım
Kalbin en müstesna şiarıdır yadsıyamam, ari kalamam
Ruhumdan ilzam olan hakikatleri yok sayamam, araf için umut taşıyamam
Vecdimin mecalsizliği, nefimin kabir hali,irade-i zafiyetlerimi yok sayamam
İlimsiz sırat olmaz kanarım
Fikirsiz insan bulunmaz diye de her canı dikkate alırım
Zan ve asabiyetlerden çok bıtkınım,hesabını göremeyenlerden sakınırım
Muhabbet için bahane aramam arlanırım,kalbimin sahibine nasıl anlatırım
Sana kimse hasım değil bilesin
Hısım olan o canları ziyaret etmeyide ihmal etmeyesin
Farz olanlarda kalasın, sünnete teslim olmayıda sakın nafile sanmayasın
Rahmetin sebebinde uyanasın, ruhun ve kalbinle dikkate alınan yaşayansın
İraden, aklınla hemhal olmalı
İçinde ne kadar zxafiyet varsa tez zamandan kalbinden arınmalı
Ruhun özgür bulunmalı, nefsin esirin olmalı, vicdanın icraatınla coşmalı
An ve içinde sırlaşan can aşkın didarında esfelesafilin adına hiç anılmamalı
Mustafa CİLASUN
Sır oluyor halime yar olan firkatin, hasretinle dağlanır bağrım
Feryadım niyedir ey vicdanım, nasip olmayan için niye böyle perişanım
Artık duyulmaz oldu figanım, boyunumu büktürdü takatsizleşen umutlarım
Ruhum nurdan ardır,anlarım
Kalıbımla değil, kalbimle kelam etmek zorundayım,muhtacım
Yoksa yeşermeyecektir göçüp giden umutlarım, sabrın içinde tarumarım
Kah halime yanarım, kah aklımla davalıyım, acziyet içinde neden avarayım
Nefsimi neden suçlayamam
Ah u zarıyla bir yol alamam, ne derlere sığınıp yakaramam
İdrakimi niçin ihmale alamam,hesabın hangi anında umutla buluşamam
İradem için hayıflanamam, yetkiyi veren için sessiz kalarak hiç unutamam
Aklım ve vicdanımla canım
Yaratan hak en makbul birşekilde yaratmış nasıl utanırım
Uzaklaşmak için bahaneler ararım, kendi yararuma olmayanlara sığınırım
Bu kadar akılsızmıyım,heveslerim için kurban mı olmalıyım,sualle yanarım
Aşk, halin demidir inanırım
Kalbin en müstesna şiarıdır yadsıyamam, ari kalamam
Ruhumdan ilzam olan hakikatleri yok sayamam, araf için umut taşıyamam
Vecdimin mecalsizliği, nefimin kabir hali,irade-i zafiyetlerimi yok sayamam
İlimsiz sırat olmaz kanarım
Fikirsiz insan bulunmaz diye de her canı dikkate alırım
Zan ve asabiyetlerden çok bıtkınım,hesabını göremeyenlerden sakınırım
Muhabbet için bahane aramam arlanırım,kalbimin sahibine nasıl anlatırım
Sana kimse hasım değil bilesin
Hısım olan o canları ziyaret etmeyide ihmal etmeyesin
Farz olanlarda kalasın, sünnete teslim olmayıda sakın nafile sanmayasın
Rahmetin sebebinde uyanasın, ruhun ve kalbinle dikkate alınan yaşayansın
İraden, aklınla hemhal olmalı
İçinde ne kadar zxafiyet varsa tez zamandan kalbinden arınmalı
Ruhun özgür bulunmalı, nefsin esirin olmalı, vicdanın icraatınla coşmalı
An ve içinde sırlaşan can aşkın didarında esfelesafilin adına hiç anılmamalı
Mustafa CİLASUN