Sanki mahzun bir nefes gibiyim
Sessiz ve kimsesizliğin eşiğinde nefes nefese acizim
Aklıma geldikçe kalbi fakirliğim, nefsi zafiyetlerim ne kadar yabani biriyim
İnsan süretinde yaşayan, aşkın ve sevdanın firkatini anlamayan berduş misaliyim
İçim acıyor, deva bulunamıyor
Hazanın her rengi hissiyatımı burkup dağlıyor
Okunan ezanlar yüreğime sızı veriyor, davetin şehredilmesi ihmal ediliyor
Ruhum aşkın vecdine hasret, gazyaşlarım narın çehresinde gizleniyor,ne söylüyor
Neden bir boş vaktim olsun
Zamanı hoyratça harcıyan yabanlık kalbimde aklı, izanı hiç bırakmasın
Gün ağarsın, uyuyan idrakim suskun mu kalsın, aşkın feyzi yakamı bırakmasın
Ruhum ahdiyle anlamlaşsın, aklım kat a bir çılgınlık yaşatmasın, aşka yakınlaşsın
Yollar şimdi ne kadar sakin
Terk edilmiş hanların sessizliği, terk edilmişliği hangi yüreklerde kaim
Duvarlara yazılam meramlar şimdi sahipsiz kaldı, zaman kime anlattı, kim mukim
Mazi nasıl bir keder, ibret alınmayınca eleme gark eden değer,ah u zar eder vaktim
Çocuk karakaçan üzerinde
Sanki bin hüznün renginde, umutları solmuş bir vadidin sakinliğinde
Hiçbir yöne bakmıyor, boynu bükülmüş bir şekilde ilerliyor, kimbilir ne düşünüyor
Yılgınlaşan hali çok uzaklardan okunuyor, sanki içinde büyümeyen sevgi kuruyor
Ne kadar hayıflandım
Birde dönüp kendi halimle karşılaştırdım, hicran bana sesleniyor
Yitik umutlar merak ediliyor, solgun nazarlar artık kalbime bir şevk zerketmiyor
Sürurun hasreti var, her nedense yüzümü güldürmüyor,bir ömür niye hasrediliyor
Ahenksiz bir ses dikkatimi çekti
Meğerse karakaçan iştiyaka gelmiş, hemcinsini fark etmiş, ne ilginçti
Çocuk zapdedemiyor, yularını ne kadar çekse durmak bilmiyor, güdüler mi cazipti
İnsan ve hayvan her ikisi de farklı duygularıyla yaşayan,aklı olan ve nefsi bulunan
Çocuk meğer ne kadar şaşkındı
Aklı ve izanı olan bir candı, nefsi muarızlara karşı zayıf bir hicrandı
Bahtının her sahnesinde sözü bulunan hissiyattı, yoksa kul olmak nasıl bir farktı
Aşkın ruha ve kalbe olan yakınlığı azim ve niyetin saflığı ihlas muvacehesince ardı
Mustafa CİLASUN
Sessiz ve kimsesizliğin eşiğinde nefes nefese acizim
Aklıma geldikçe kalbi fakirliğim, nefsi zafiyetlerim ne kadar yabani biriyim
İnsan süretinde yaşayan, aşkın ve sevdanın firkatini anlamayan berduş misaliyim
İçim acıyor, deva bulunamıyor
Hazanın her rengi hissiyatımı burkup dağlıyor
Okunan ezanlar yüreğime sızı veriyor, davetin şehredilmesi ihmal ediliyor
Ruhum aşkın vecdine hasret, gazyaşlarım narın çehresinde gizleniyor,ne söylüyor
Neden bir boş vaktim olsun
Zamanı hoyratça harcıyan yabanlık kalbimde aklı, izanı hiç bırakmasın
Gün ağarsın, uyuyan idrakim suskun mu kalsın, aşkın feyzi yakamı bırakmasın
Ruhum ahdiyle anlamlaşsın, aklım kat a bir çılgınlık yaşatmasın, aşka yakınlaşsın
Yollar şimdi ne kadar sakin
Terk edilmiş hanların sessizliği, terk edilmişliği hangi yüreklerde kaim
Duvarlara yazılam meramlar şimdi sahipsiz kaldı, zaman kime anlattı, kim mukim
Mazi nasıl bir keder, ibret alınmayınca eleme gark eden değer,ah u zar eder vaktim
Çocuk karakaçan üzerinde
Sanki bin hüznün renginde, umutları solmuş bir vadidin sakinliğinde
Hiçbir yöne bakmıyor, boynu bükülmüş bir şekilde ilerliyor, kimbilir ne düşünüyor
Yılgınlaşan hali çok uzaklardan okunuyor, sanki içinde büyümeyen sevgi kuruyor
Ne kadar hayıflandım
Birde dönüp kendi halimle karşılaştırdım, hicran bana sesleniyor
Yitik umutlar merak ediliyor, solgun nazarlar artık kalbime bir şevk zerketmiyor
Sürurun hasreti var, her nedense yüzümü güldürmüyor,bir ömür niye hasrediliyor
Ahenksiz bir ses dikkatimi çekti
Meğerse karakaçan iştiyaka gelmiş, hemcinsini fark etmiş, ne ilginçti
Çocuk zapdedemiyor, yularını ne kadar çekse durmak bilmiyor, güdüler mi cazipti
İnsan ve hayvan her ikisi de farklı duygularıyla yaşayan,aklı olan ve nefsi bulunan
Çocuk meğer ne kadar şaşkındı
Aklı ve izanı olan bir candı, nefsi muarızlara karşı zayıf bir hicrandı
Bahtının her sahnesinde sözü bulunan hissiyattı, yoksa kul olmak nasıl bir farktı
Aşkın ruha ve kalbe olan yakınlığı azim ve niyetin saflığı ihlas muvacehesince ardı
Mustafa CİLASUN