Anne! Gecede, gündüzde, uykumun ortasında, sevinince, ağlayınca ve de korkunca dilimde hep bu kelime. Özümde, sözümde, aklımda, kalbimde hep sen varsın anne! Senin sevgin, sevgilerin en güzeli. Sen başımın tacı, gönlümün ilacı.
Merhametin, ilahi rahmete benzer anne! Bağlılığın, fedakarlığın, cömertliğin, karşılıksız vermenin ve sevmenin sembolüsün. Cennete giden yol senin ayaklarının altından geçer anne. Sen melekler kadar masun, gökler kadar derin, taçsız bir sultansın. Bir ömür boyu sevgiye, saygıya, hizmete ve hürmete layık en yüce varlıksın. Ruhundaki incelikle yürekliliği beraber taşıyan bir şefkat kahramanısın sen anne.
Her sıkıntımda gönlünün sıcaklığına sığındığım emin bir vefa timsalisin. Kim bilir kaç defa içim buruk, kolum kanadım kırık yanına gelmişimdir de engin deniz misali gözlerinde sükunet bulmuşumdur. Kim bilir kaç defa kollarında dinmiştir hıçkırıklarım, değil mi anne? Hayatımın hemen her safhasında kucaklayan, koklayan, öpüp okşayansın. Üzüntülerimi yatıştırıp dertlerimi paylaşan, yemeyip yediren, giymeyip giydirensin. Mutluluğum adına bitmeyen gayretinle akla hayale gelmedik zorluklara katlanansın anne. Hakkını hiçbir zaman ödeyemeyeceğim bir sevgi pınarısın.
Nasıl ki;
"Ana başa taç imiş,
Her derde ilaç imiş,
Bir evlat pir olsa da,
Anaya muhtaç imiş."
Ben de her an sana hasret, sana muhtacım.
Sen, nasıl ömür boyunca bana merhamet ettiysen, Yüce Mevlam da sana rahmetiyle muamele etsin, anne!
Merhametin, ilahi rahmete benzer anne! Bağlılığın, fedakarlığın, cömertliğin, karşılıksız vermenin ve sevmenin sembolüsün. Cennete giden yol senin ayaklarının altından geçer anne. Sen melekler kadar masun, gökler kadar derin, taçsız bir sultansın. Bir ömür boyu sevgiye, saygıya, hizmete ve hürmete layık en yüce varlıksın. Ruhundaki incelikle yürekliliği beraber taşıyan bir şefkat kahramanısın sen anne.
Her sıkıntımda gönlünün sıcaklığına sığındığım emin bir vefa timsalisin. Kim bilir kaç defa içim buruk, kolum kanadım kırık yanına gelmişimdir de engin deniz misali gözlerinde sükunet bulmuşumdur. Kim bilir kaç defa kollarında dinmiştir hıçkırıklarım, değil mi anne? Hayatımın hemen her safhasında kucaklayan, koklayan, öpüp okşayansın. Üzüntülerimi yatıştırıp dertlerimi paylaşan, yemeyip yediren, giymeyip giydirensin. Mutluluğum adına bitmeyen gayretinle akla hayale gelmedik zorluklara katlanansın anne. Hakkını hiçbir zaman ödeyemeyeceğim bir sevgi pınarısın.
Nasıl ki;
"Ana başa taç imiş,
Her derde ilaç imiş,
Bir evlat pir olsa da,
Anaya muhtaç imiş."
Ben de her an sana hasret, sana muhtacım.
Sen, nasıl ömür boyunca bana merhamet ettiysen, Yüce Mevlam da sana rahmetiyle muamele etsin, anne!
