“İnsanlar manadan uzaklaştıklarında, acıyı ve cefayı bir rahmet vesilesi olarak görmezler. Oysaki hayrın ve şerrin Allah'a ait olduğunu lisanen tekerrür ederiz. Bilgiler idrake dönüşüm yapmadıkları sürece, onu taşıyan için bir külfettir. Bu bakımdan, zulme uğrayan, yaralanan, şiddet görenler, manalı olmayı başardıklarında, inanın tebessüm edecekler."
Yaşamışlar, yaşayanlar, yaşayacaklar!
Bu bedenlerin bu dünya için verildiğini bilmeliyiz.
Bedenlerin tekâmülünü sağlayan hücre ve dokular acıyı bilmezler!
Acı, tatlı, ekşi ve tuzlu yaşantınızda her neyi ifade ediyorsa,
Neşe, sevinç, sevgi, muhabbet, kin, zan, husumet ve inat,
Hüzün, elem, keder, kaygı, kuruntu ve uyuntu her ne ise,
Nimet, külfet, izzet, zillet, adavet, delalet ve rahmet,
Bereket, himmet, zahmet, hamaset, feraset mevhumlarını,
Evvelkiler yaşamışlar, şimdi yaşayanlar, yaşayacaklar!
Milleti, devleti, Rahmetten uzaklaştıranlar,
Yaşamışlar, yaşayanlar, yaşayacaklar!
Zahirin, ahirin, ahvalin, yaşanan bu halin meali!
Kendimizde, kimliğimizde, mukallitliğimizdedir.
Ağlarken, yanarken, dalarken, yaşarken hiçliğimizi görmeliyiz.
Yazdıran, yaşatan, konuşturan, her halin sahibi bulunana,
Hissiyatımızın katresiyle yönelmezsek, ona dönmezsek!
Zahir zaten bin perişan, ahir ise hüznün nağmeleriyle temaşa ediyor.
Görmüyoruz, göremiyoruz, görmek istemiyoruz…
Şerre, şiddete, adavete, zillete, sessiz kalanlar…
Alkış tutanlar…
Yalaka olanlar…
Aldatanlar…
Onlara taraf olanlar…
Maçlar ve stada dolanlar…
Ahlaksızlıkta yarışanlar…
Bunlara mekân açanlar…
Mazlum, mağdur, perişan olan bu insanları ne kadar dert adindiler.
Avunmayalım, kendimizi bari aldatmayalım,
Hesap günü, olduğunu unutmayalım